Toevalligheden onderweg

Onze relatie met "Jezus" is een van die levenskwesties die vaak erg veel kronkels en draaien kent, omdat hij zo'n belangrijk symbool voor ons is, en wij er vaak zoveel valse associaties met hem op na houden. Door de studie van Kaiser voelde ik vanaf heel vroeg een duidelijke richtlijn om in feite de Christelijke zienswijze over Jezus merendeels te vermijden, en te begrijpen dat hij historisch optrad in een joodse wereld, hoewel hij zich daarin natuurlijk ook tamelijk onafhankelijk opstelde. Wat wil je dan nog in deze wereld, met een Koninkrijk dat niet van deze wereld is? Kan het nog duidelijker?

Het Thomas evangelie weerspiegelt die werkelijkheid. Kaiser's diepgaande kennis van Hebreeuws en Aramees, zowel als Grieks, spoorde mij dus ook aan om mij steeds dieper in die oorspronkelijke geschriften te willen verdiepen, en toen ik dus in het begin van mijn twintiger jaren ook begon aan het Aramees en het Koptisch te snuffelen, 'hoorde" ik plotsklaps de gedachte dat dit natuurlijk allemaal lariekoek was, want dat als Jezus werkelijk was wie ik dacht te weten dat hij was, dat hij dan ook in hedendaagse taal tegen mij kon spreken. Toen ik een twintigtal jaren later de Cursus 'ontmoette' kwam die gedachten weer bovendrijven. Dat was een van mijn ervaringen met die Stem, die ik natuurlijk tijdens mijn leven meestentijds verloochende, maar dat wil niet zeggen dat hij er niet is. We zijn allen vrij om te ontkennen wat we willen, maar daarom verdwijnt het nog niet.

Het was dus ook op merkwaardige wijze uiterst toepasselijk dat ik recentelijk op "toevallige" wijze ineens een bestemming vond voor althans een deel van mijn collectie Judaica, omdat het mij sinds lang duidelijk is dat daar mijn toekomst niet ligt, maar ik met name voor enkele van de uiterst waardevolle boeken een goed thuis wilde vinden. Het verhaal is te vinden op mijn Engelse blog over Closing the Circle, hier:
http://rogierfvv.xanga.com/704615996/serendipity-strikes---a-thought-of-rabbi-samson-raphael-hirsch/

In Kaiser's eigen werk is het ook duidelijk, dat het hem gaat om het daadwerkelijk volgen van Jezus, dwz, het leren volgen van de Stem van die Innerlijke Leermeester, die ons de weg naar huis zal wijzen. Die weg naar huis vindt zijn aanvang in wat Kaiser het Johannes bewustzijn noemt, en wat de Cursus bestempelt als de gelukkige leerling, je zou ook de blije leerling kunnen zeggen. Dit is het ontwakende besef dat 'alles tot ons komt als genade' dwz. als een gift van de Heilige Geest, en als onze beste leerschool om juist die weg naar huis te leren vinden onder de Leiding van de Heilige Geest. Door meer en meer die vreugdevolle leerling te worden, gaan wij allengs meer en meer de waarheid die Jezus ons voorhoudt leven, en het kindeke dat in ons innerlijk aanvankelijk in een donker hoekje geboren werd, zal steeds sterker zijn licht gaan uitstralen, gewoon omdat wij het meer en meer de ruimte geven om zichzelf te zijn. Dat kindeke is ons ware zelf, en door er geleidelijk aan meer en meer plaats voor in te ruimen, laten wij onze tijdruimtelijke persoonlijkheid meer en meer achter ons, en zoals Kaiser ook zo duidelijk zegt, dàt betekent juist het gaan van het Pad. Het proces daartoe, het proces van de vergeving zoals Jezus dat in de Cursus uitlegt, is het duidelijkste, eenvoudigste middel dat ons in dat proces ter beschikking staat, want het laat ons eigenlijk op afbetaling eerst groeien naar die leerfase van de blije leerling, en dan doorgroeien tot wij in de werkelijke wereld zijn, dwz. volledig weten dat wij, zoals Jezus, in deze wereld, maar niet van deze wereld zijn.

Kortom, nu ik zo langzamerhand begin te leren om (soms - oh wat zijn we koppig!) naar die Stem te luisteren, is het me dus ondertussen volledig duidelijk dat ik me de moeite van het Aramees leren om Jezus te verstaan, werkelijk kan besparen. Het gaat om wat Kaiser noemt het 'opschorten van ons oordeel.' In goed Nederlands heet dat je bek houden, en die ander (de Heilige Geest) even éérst te laten spreken. De Cursus heeft het daar over o.a. in de volgende passage:

 Gedenk steeds het Koninkrijk, en onthoud dat jij, die deel bent van het Koninkrijk, niet verloren kunt gaan. De Denkgeest die in mij was, is in jou, want God schept met volmaakte rechtvaardigheid. Laat de Heilige Geest jou steeds aan Zijn rechtvaardigheid herinneren en laat mij je onderwijzen hoe je die met je broeders delen kunt. Hoe kan jou anders de kans worden geboden, er zelf aanspraak op te maken? De twee stemmen spreken ten gunste van verschillende interpretaties van hetzelfde tegelijkertijd, of bijna tegelijkertijd, want het ego spreekt altijd eerst. Alternatieve interpretaties waren onnodig totdat de eerste werd gemaakt. (ECIW:T5.VI.3)