tag:blogger.com,1999:blog-50470090387236117332024-03-19T01:09:15.856-04:00Johan Willem KaiserOver het werk van Johan Willem Kaiser, en Margaretha Hofmans, en de spirituele conferenties van Het Oude Loo en Het Open Veld.RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.comBlogger46125tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-8362768939554397392022-08-30T19:15:00.003-04:002022-08-31T13:41:31.633-04:00Numerology, Ir. Chris Engels<p> One of the people who were involved with the spiritual encounters at the Palace Het Oude Loo, and later at a Hotel Het Open Veld in the Netherlands in the 50's and early 60's, was the engineer Chris Engels. Something attracted him to what he calls the qualitative meaning of numbers - i.e. as opposed to their more prominent and manifest quantitative meaning. He describes how his interest was kindled by a chance meeting in a German POW camp in world war II, by Rudolf Steiner's work especially on the Gospel of Matthew, the well-known Dutch pediatrician Dr. G.P. van Wijnmalen, who studied the meanings of numbers for many years. Eventually he met Miss M. Hofmans, and in '76 was inspired to discover something about the numerical meaning of the Dome of the Rock in Jerusalem.</p><p>Dr. G.P. Wijnmalen (1880-1962) was a Dutch pediatrician who studied the qualitative meanings of numbers for some 40 years, however he never published on the topic. But J.W. Kaiser cites him here and there, and I know that my psychiatrist father has consulted him a few times in situations where some how a number seemed to be key to a therapeutic situation. Numbers in this context can have symbolic meaning. And clearly those meanings have sometimes ancient origins, going back as far as Plato, and who knows before him. </p><p>The following observations are taken from the Dutch manuscript of Ir. Engels that was published privately in the 1990s, with the title (translated) of: <i>Peculiarities Regarding the Expressive Potential of Numbers, also in Antiquity. (An Impossible Story).</i> And it was in three sections, so I will start with the first one, section A, which is titled "Expressions." Engels considers that the whole development of these perceived meanings stretches over 45 centuries and he calls them a hidden red thread, demonstrating the central theme of humanity, of human creativity ranging from procreation all the way to including in the spiritual sense, of transcendence to the Higher Self. </p><p>The first number he discusses is 23, and his explorations are fascinating, including the idea that Plato concidered the dodecahedron a divine symbol of the universe and that if you connect all the internal lines between the points, you get 22 regular multi-faceted shapes, with many intersections and among them are 22-regular multi-surface shapes, resulting in 22+1 regular shaped multi-surface forms, including the initial dodecahedron itself. He connects this to a variety of antique artifacts where 23 appears to be parsed as 22+1. He explores examples in the Odyssee, and elsewhere, and calls the number 23 the <i>Rhythm of Time and Space</i>. And he mentions that in biorhythms, 23 the physical rhythm is. <br /></p><p>The second number he discusses is 42, referring first to an Attic plate with a rim motif of 7 sections of 6 spiral motives, noting that it is a representation of Persephone who alternates between the day world and the underworld, and again the surrounding decoration makes up the number 42. The mystery temple at Eleusis in Greece has 42 columns in 7 rows of 6. And another example from Thracian culture of a plate that celebrates yet another symbol of crossing over between life and death, but noting that in Thracian culture the appreciation was reversed from what we commonly think, considering a birth sad, coming to this vale of misery and a death a happy event, returning to eternal life. He notes how in Egyptian mythology Osiris has 42 servants as the Lord of Life and Death. Next, he is on to the trek to the promised land where in the book Numbers, 42 stations are mentioned on the journey. Again from the Bible how there are 42 generations from Abraham to Jesus, something Steiner had drawn attention to. Then he gives other examples from Platonic geometry, and a Buddhist tradition that speaks of the 42 streams of the Ganges river. he mentions that in the cycle of Venus, from the time of Morning star to Evening star, and vice-versa it is approximately 2x42 weeks, another way of connecting life and death. He explores the notion of the numbers 6 (Law) and 7 (Wisdom) and explores the meaning of the Wise application of the Law. or also 21 x 2, as the Word in the pairs of opposites.</p><p>I might add that J.W. Kaiser in his magnum opus, a commentary and translation of the Gospel according to Mark, adds to this picture by observer that a time, times and half a time, adds up to 1+2=3 + 1/2, totaling 3-1/2 cycles through the zodiac (i.e "time" being one year), or 42 months, which is the 3-1/2 years of Jesus' ministry on earth, and again 42 months being comparable to the 42 "years" of the trek through the desert in Exodus and Numbers. A journey of salvation, a journey from life in the dream (slavery) to the promised land (salvation). Suggesting this is not so much about the connection between life and death as it is between life in the dream and the time of waking up in the dream.</p><p>And that is just the first two of 19 chapters in Section A of the book, respectively 10 and 18 pages long, so I have evidently just lifted out a few interesting details out of what was this man's life's work.</p>RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-66148088627603158422021-12-06T22:05:00.003-05:002022-09-06T21:51:17.052-04:00The Dynamics of Waking Up<p><span style="font-size: large;">Johan Willem Kaiser uses some interesting concepts to discuss the process of waking up. </span></p><p><span style="font-size: large;">First, he makes the same point as A Course in Miracles, that we fell asleep and that is why we are also able to wake up:</span></p><p><span style="font-size: x-large;">quote</span></p><p><span face="Verdana, sans-serif"><span style="font-size: medium;"><span class="x_1864452850size">It
is not the Almighty who drives man from the Heart of Creation, but man
leaves this Heart and justifies it in his own eyes by projecting the
power and consequence of that separation and misinterpreting it as a
punishment or curse from
God.</span><br />
<br />
<span class="x_1864452850size">This is how man is, when he comes face to face with the consequences of his own deed.</span><br />
<br />
<span class="x_1864452850size">Man throws himself into the labyrinth of
time and space, mistakes it for reality and subjects himself to hist
power; there he creates the barricades of belief, hope and love, against
his own true return to Paradise.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;">unquote</span></p><p><span style="font-size: large;">Another interesting place, particularly apropos in these times of Covid, is in the glossary to his bundle of essays, <i>The Mysteries of Jesus in our Lives</i> (only in Dutch), when he discusses the world Herd (my translation):</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Herd:</span></p><p><span style="font-size: large;">Herd is not a loveless, arrogant word with which to reject our fellow human beings. However, all of us shortchange our inborn human dignity by living like herd animals; not waking, but lazily dreaming and staying asleep within the patterns of norms and thus downgrade the uniqueness of Life to a senseless "repetition" of what others have done already, choking off everything that could be uniquely, truly individual and alive, into "standard."</span></p><p><span style="font-size: large;">The laziness of people is evident. The search for development goes on, always farming out the hard parts. For that reason alone herd-man chooses himself a Shepherd. He can have the power, as long as he also takes <i>the</i> responsibility. Nobody can hand off <i>their</i> responsibility to someone else. Still herd-man is prepared to heavy sacrifice <i>as long as he does not have to wake-up</i>. He offers his wife and children, he even offers his own life, if must be, everything rather than waking up, staying awake, and doing the dirty work himself. Because the Herd is always again led to the slaughter (see as clearest illustrations the political herds under their extreme "shepherd," Napoleon, Hitler etc.) she experiences catastrophic disappointments, rude "awakenings." Then a small group separates from the herd, the "mass" with an "ideal" (see under Ideal), that venerates the Cross, but does not want to carry it. From it a single individual separates, who undertakes the journey through the Desert of the Prodigal Son, and carries his Cross, because <i>it has been accomplished</i>. </span></p><p>Translated from J.W. Kaiser, <i>The Mysteries of Jesus in our Lives</i>, Glossary p. 155</p>RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-22173699659763248532017-04-22T11:54:00.002-04:002017-04-23T09:24:13.074-04:00My brother is my savior<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Johan Willem Kaiser <span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ha<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">d</span></span> <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">a unique vocabulary that at t<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">im<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">es seems very idiosyncratic, and takes a while to understand. One of the expressions he uses is in <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Du<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">t<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ch "<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Paas-gedachte," <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">which we woul<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">d have to render in English as "Easter-thought<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">,</span>"</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> not because it's a word <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">we <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">know, but because it is equally neologistic as was his "Paasgedachte" when <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">he wrote it.</span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Re<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">cently<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">, du<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ring the East<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">er<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">-time of 2017, I was thinkin<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">g about this word again<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">, and I felt inspired to write about it, finally. For the first time in about 45 years o<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">f contemplating this specific usage, I am finally read to do it. I should add that it is one of the many examples of interplay with the Course that I fnd in his work. Here is what Kaiser writes in the glossary to his book <i>De mysteriën van Je</i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><i>zus in ons leve</i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><i>n</i> (<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">The <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Mysteries of Je<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">sus in our <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">L</span>i<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">fe)<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">. (N<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ote that hi<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">s wording <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">suggests that t<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">he term it<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">self <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">was channeled, I would assum<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">e via Ms. Hofmans</span></span></span></span></span></span></span>):</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Not <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Thought of, or about, Easter<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">. Rather, a condition of the soul. Being dedicated to, being Sacrificial Lamb of.<br /><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">A few examples can clarify this term that was not coin<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ed by peop<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">le. N<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">obody is ever attacked unless his is Easter-thought of being<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">-</span>attacked.</span></span></span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br /><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">In this tru<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">th, <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">recognition of whi<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ch req<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">uires a certain self<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">-conquest, rests and Insight that wipes out the illusi<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">on of "being duped," or du<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ping. A person is never "duped," <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">by anyth<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ing or anyone. The acceptance of this, a<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">s belief, as spontaneous trust, promp<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">tly lifts us up above<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> mu<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ch bitterness, many f<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">eelings of having been<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> sh<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ort-changed.<br /><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">We seeming drunks constantly feel duped by <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">other people, by cir<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">cumstan<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ce and accident. But we "believe" in God<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">'s Guidance, His Wisdom and <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">His Love!<br /><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Well now, that Guidance, Wisdom and Love, continu<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">a<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">l</span>ly place us in situations where we <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">encounter <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">s<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">alvation. But we see <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">"<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">e</span>vil" and "<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">animosity" and we violate, based on so-called self-defense, which finds justification <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">only in the <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">insa<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">nity of "self-preservation.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>" W<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">hat are we to "preserve?<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">" O<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ur lives<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">?" W<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">hoev<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">er <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">seeks to preserve h<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">is life will lose it, <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">because he c<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ontinu<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ously evades life. Our <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">b</span>ody? <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Not even a sparrow falls from the roof... Here ou<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">r split-mind mani<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">f</span>ests: "H<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">elp yourself, so help you God." Surely, <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">and the help<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ing we do fo<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">r ours<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">elves, is nothing but: yielding to the th<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ree temptat<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">io<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ns in the desert.<br /><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">To realize that nothing <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">happens to us except <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">that of which w<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">e are "Easter-<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">thought," <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">means to stop with pseudo-helping, <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">is to become Easter-sensitive. It mea<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ns to fully experience the East<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">er<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">-power <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">of <span style="font-family: "arial" , sans-serif;">what God has ordained, willing like a Lamb<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></blockquote>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">As a student of <i>A Course in Miracles</i>, I am used to a different vernacular these days, and I would probably use the term 'miracle potential,' for "Easter-power," but the thinking is the same as what the Course teaches, i.e. that my brother is my savior, IF (and only if) I enter my relationship under the guidance of the Holy Spirit. With our ego, we will always feel like a victim, but with the guidance of the Holy Spirit the emphasis will shift towards the miracle potential in every situation. When forgiveness can replace blame, salvation is born, and that is truly the essence of Easter.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br /></span></span>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">The holiest of all the spots on earth is where an ancient hatred has become a present love. And They come quickly to the living temple, where a home for Them has been set up. There is no place in Heaven holier. And They have come to dwell within the temple offered Them, to be Their resting place as well as yours. What hatred has released to love becomes the brightest light in Heaven's radiance. And all the lights in Heaven brighter grow, in gratitude for what has been restored. (ACIM:T-26.IX.6)</span></span></blockquote>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">and: </span></span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><b>I. Holy Week</b></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">This is Palm Sunday, the celebration of victory and the acceptance of the truth. Let us not spend this holy week brooding on the crucifixion of God's Son, but happily in the celebration of his release. For Easter is the sign of peace, not pain. A slain Christ has no meaning. But a risen Christ becomes the symbol of the Son of God's forgiveness on himself; the sign he looks upon himself as healed and whole.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">This week begins with palms and ends with lilies, the white and holy sign the Son of God is innocent. Let no dark sign of crucifixion intervene between the journey and its purpose; between the acceptance of the truth and its expression. This week we celebrate life, not death. And we honor the perfect purity of the Son of God, and not his sins. Offer your brother the gift of lilies, not the crown of thorns; the gift of love and not the "gift" of fear. You stand beside your brother, thorns in one hand and lilies in the other, uncertain which to give. Join now with me and throw away the thorns, offering the lilies to replace them. This Easter I would have the gift of your forgiveness offered by you to me, and returned by me to you. We cannot be united in crucifixion and in death. Nor can the resurrection be complete till your forgiveness rests on Christ, along with mine.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">A week is short, and yet this holy week is the symbol of the whole journey the Son of God has undertaken. He started with the sign of victory, the promise of the resurrection, already given him. Let him not wander into the temptation of crucifixion, and delay him there. Help him to go in peace beyond it, with the light of his own innocence lighting his way to his redemption and release. Hold him not back with thorns and nails when his redemption is so near. But let the whiteness of your shining gift of lilies speed him on his way to resurrection.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Easter is not the celebration of the <i>cost</i> of sin, but of its <i>end</i>. If you see glimpses of the face of Christ behind the veil, looking between the snow-white petals of the lilies you have received and given as your gift, you will behold your brother's face and recognize it. I was a stranger and you took me in, not knowing who I was. Yet for your gift of lilies you will know. In your forgiveness of this stranger, alien to you and yet your ancient Friend, lies his release and your redemption with him. The time of Easter is a time of joy, and not of mourning. Look on your risen Friend, and celebrate his holiness along with me. For Easter is the time of your salvation, along with mine. (ACIM:T-20.I) </span></span></blockquote>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Thus, if we truly "place the future in the hands of God," as the Course calls it, i.e. resign our commitment to the split mind which the ego fosters, and take our guidance from the Holy Spirit instead, every situation is a classroom for forgiveness, and thus is salvation born.</span></span><br />
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
<br />RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-56039485927469931282015-06-24T22:47:00.000-04:002015-06-26T12:57:35.552-04:00Spirituality, Inner Peace and World Peace, and Worldly Intrigue... a Historical Vignette<blockquote class="tr_bq">
The day will come when a President will emerge who knows how to join with God in true prayer and find genuine inspiration. The Holy Spirit works with every individual on a case by case basis, and each one's focus should always be on working with Him.</blockquote>
Pursah, in Gary R. Renard, <i>The Disappearance of the Universe,</i> p. 399<br />
<br />
This is the story of what could be described as a historical 'experiment' in the vein of the quote above. This account is based on a new book that was the doctoral thesis of its author, Dutch historian Han van Bree. He defended his thesis on June 24, 2015, and the book went into general circulation on June 25 in bookstores in Holland. The following is less a review of the book than a review of the events and their meaning, but in the process I shall highlight the significance of the book and treat it as the authoritative account which it is, being a very balanced view of the events, which had not existed until now. There is an English language summary of the book, <a href="http://www.leidenuniv.nl/uploads/docs/oude_loo-summary-def.pdf" target="_blank">here</a>. The title of the book is: <i>De geest van het Oude Loo, Juliana en haar vriendenkring 1947-1957. </i>In English that would be: "The Spirit of 'Het Oude Loo,' Juliana and her circle of friends 1947-1957." Juliana was Queen of the Netherlands from 1948 to 1980, and "Het Oude Loo" is a medieval hunting castle next to the residence at that time of the Queen-mother, Wilhelmina, the palace Het Loo. The castle Het Oude Loo was the location for a series of spiritual conferences that ran from 1951 to 1957.<br />
<br />
As a side note, I would observe that it is remarkable how at a different time and place, Thomas Jefferson, like Juliana, was very consciously a student of Jesus' teachings all of his life, and acutely aware of the distortions in Christianity that went back to Paul, who he called a dupe and an imposter, and the first corrupter of the teachings of Jesus. Jefferson clearly felt that Paul made a religion out of what were very simple teachings, by superimposing his theology. In his lifetime, Jefferson sought to codify, primarily for his own purposes, what to him were the essential teachings of Jesus in a small volume titled <i>The Life and Morals of Jesus of Nazareth</i>, but which became known as the "Jefferson Bible," and the book was published only posthumously, long after his death. It could have gotten him in serious trouble had he made it known during his lifetime. Also like Juliana, he saw his personal relationship with his Creator, and evidently with Jesus, as the only thing that mattered to him and did not have any truck with the churches, other than where formality required it. As I have observed elsewhere, it is also remarkable how close Jefferson came to approximating the core text of the Thomas Gospel (which would only be discovered 125 years later, and which is the only existing document of Jesus' teachings that clearly pre-dates Paul) in that, like the Thomas Gospel, the Jefferson Bible and does not reflect Paul's views, but only Jesus' teachings themselves as Jefferson felt they must have been originally.<br />
<br />
Clearly, it is difficult at times for a person in a leadership role to openly entertain religious or spiritual practices that could be threatening to the existing order of things. After all, that's why Socrates was killed by the Athenians, who saw his philosophical self-inquest of questioning everything to the bitter end as a threat to the established order. Still, our only way home is through learning to navigate by means of the Holy Spirit, or our Higher Self, or whatever you call it in your tradition. To Socrates truth was within. For Juliana and her mother, Wilhelmina, who were nominally Dutch Protestant, but ignored it in practice, and were more focused on the personal experience of faith than anything else.<br />
<br />
In that way, Queen Juliana followed in the footsteps of her mother, Queen Wilhelmina, in 1948, but clearly her formative experience had been very much World War II and her exile in Canada at the time, where she acted from a distance as a spiritual supporter and emissary for the country. She spoke to troops leaving for the war in Europe, and this was when she befriended Eleanor Roosevelt. As a royal in a constitutional monarchy she had a duty to always remain above politics and focused on the general interest of the country, and in that sense the wartime German occupation of The Netherlands provided a strong national unity that would be much harder to preserve in the fractious politics of peacetime. Wilhelmina's radio addresses during the war had been the embodiment of the national spirit, and Juliana's annual Christmas message would continue that tradition. Her very personal and profound religious sense lent a suitably apolitical character to these messages, while being non-sectarian religiously. Combined with her quiet but strong feminism, where she openly regarded her role as mother to her children to be just as important as her role as Queen, she was a meaningful presence with a warm human quality. She strongly felt that she was a servant to her country and served only God's Will as best she knew how.<br />
<br />
<b>Preamble: 1951</b><br />
Besides being the year of my birth, 1951 was the year when a series of unique, international spiritual conferences, later to be continued under the name "Open Field" meetings, was launched at the castle Het Oude Loo in Apeldoorn, the Netherlands (the name means "open field," like one might see in a forest, where there is a clearing). In this blog, I have occasionally mentioned these conferences, because Johan Willem Kaiser - usually he was referred to as "Wim" Kaiser (abbreviated herein to his initials as JWK) - was the conference's principal architect from a conceptual standpoint. The theme of the series was: "God founder of the world, and therefore invincible," and the purpose of the meetings which were to be completely non-sectarian and international in scope, was to provide a setting for a small group of people, which included the Queen and the Queen mother, to reflect on their relationship with God. The gatherings were held at the the old castle, next door to where Wilhelmina lived. Initially, invitations were issued in the name of the Queen, but as of the third conference that practice was abandoned. Also, speakers were never pre-announced, so people did not come to chase celebrities, or particular ideologies, but it remained a meeting of equals sharing their personal account of their relationship with God as they experienced it, each in their own individual way.<br />
<br />
These Oude Loo conferences included Christian, Hindu, Jewish, Buddhist, Sufi/Muslim and other faiths on an equal footing. There was an appearance that the meetings were primarily Christian in nature, because the Queen and Queen mother "officially" would have viewed themselves as belonging to that tradition, although they were not much into "churchianity," but, rather, focused on their own personal relationship with God. Very likely the Queen and Queen-mother would have regarded themselves as loosely Christian, but more or less unaffiliated. A close reading of the work of JWK would suggest that he was about the teachings of Jesus as distinct from Christianity, which he regarded as a Pauline creation that put the teachings of Jesus on their head, a view similar to that of Thomas Jefferson, although Jefferson never publicly spoke out about it in his lifetime. Some of that thinking goes back to the time of the enlightenment, and also Nietsche's work reflects the same feeling.<br />
<br />
<b>June 24, 2015</b><br />
It is about 60 years after the final Oude Loo conference (though the conferences did continue for another 10 years under the name "Open Field"), and Dutch historian Han van Bree receives his Ph.D. in history at the University of Leiden for his book about these events. It is a remarkable book in that it is the first objective retelling of what happened, which became possible, if not necessary, after ongoing revelations of the exploits of Prince Bernhard, the husband of Queen Juliana. During his lifetime, Bernhard had managed to control the dialog, including using the press to get the public behind his position in what was essentially a domestic affair. At one point a divorce seemed likely. However, various scandals he was involved in, such as the Lockheed bribery scandal in 1976 had long since cast him in a bad light, and his missteps may have led to an early abdication by Queen Juliana, in 1980. In his posthumous revelations, again via the press, he admitted to taking more than one million dollars in bribes from Lockheed, and also to having two daughters from extra-marital affairs. Suspicions remain that he confessed to only what was unavoidable because it had been found out, but that in all likelihood more that was left unsaid.<br />
<br />
The summary version of events is that Queen Juliana originally sponsored the Oude Loo conventions, which were run by JWK, and with Ms. Hofmans in attendance. These two people had a collaboration in the area of spiritual teaching and development. Ms. Hofmans who channeled messages that she understood to be coming from Jesus, worked mostly with people with illnesses or challenges, to help them pray, and to "hear" how to deal with their situations. As answers came to her, she would relate them to these persons either verbally or in written form. JWK was writing books about his insights into the real teachings of Jesus, and he was certainly the coordinator of the content of the Oude Loo meetings, and the speakers who appeared there.<br />
<br />
Bernhard had originally introduced Ms. Hofmans, who he made out to be some sort of 'faith healer' to Juliana, because of the near-total blindness of the youngest princess, but evidently he came to feel threatened later by the close relationship that the Queen subsequently developed with Ms. Hofmans. The Queen in her turn apparently became less and less tolerant of his exploits and in particular his girlfriends, so she wanted him to set up an office outside the palace, and she registered her concerns with the cabinet that his Bilderberg business conferences possibly came too close to a level of political influence that would be inappropriate in a constitutional monarchy. So tensions were high, and in 1956 Bernhard had an article written by the English journalist Sefton Delmer, but the Dutch Minister of Foreign Affairs intercepted it and prevented its publication. Later, however, the German weekly Der Spiegel 'got hold of it' and published it, and a scandal broke out. The Prince denied having anything to do with the article, its contents or its publication, but that was later shown to be untrue. But he had framed his arguments in such a way as to put the Queen on the defensive, including allegations that Ms.Hofmans was a Rasputin, etc. etc. In the end, the Queen gave up her participation in the conferences and severed her relationships with Ms. Hofmans and several close staff and friends, who were all involved in helping organize these conferences. And she abandoned the idea of a divorce, which would have resulted her having to abdicate the throne.<br />
<br />
In any case, Bernhard conveniently used the "Oude Loo" conferences, as well as the Queen's relationship with Ms. Hofmans to cast aspersions on her, and mobilize public opinion against her. In the crisis of 1956 a committee of 'wise men' from Dutch politics (read: suitably chauvinistic males) counseled the couple, meaning mostly that they forced Juliana to remove any appearances of conflict and give up her ideas of a divorce. Ms. Hofmans became the convenient scapegoat, but at least a royal divorce and a constitutional crisis were avoided. On a personal note, reading this new book was a revelation for me, because my parents had been active participants in these conferences, and many of the other participants were familiar to me as I grew up, and they would be guests in my parents' home, or I would meet them in other social situations. This was the first time I'm reading the whole story of what went on around me, of which I only got glimpses as a kid.<br />
<br />
<b>About that peace thing... </b><br />
Especially in the years after World War II, the time of rebuilding, it was evident that there was a profound hunger for peace in The Netherlands, based on the awareness of never wanting to have to go through this much destruction ever again. It certainly seems that Queen Juliana was strongly aware that peace starts within. As the UNESCO charter says: "War starts in the minds of men." Well, so does peace. This realization makes it clear that inner peace is the first precondition to any kind of peace in the world. For Queen Juliana the Oude Loo conferences were a semi-private affair where she could be among friends on an equal basis, and that inner source of Peace was a central theme. The focus was very much on the idea that our relationship with God is the one and only thing that lies at the foundation of any contribution to the well-being of our fellow-men. Meanwhile Prins Bernhard was only marginally involved in the beginning of these conferences but actively went about his pursuits in the military realm with NATO, and global industrialization with the Bilderberg group.<br />
<br />
Here were the curious parallel lives of Queen and Prince, where he was deeply involved in things like NATO, and evidently in the background built up 'interesting' relationships with the arms industry while the Queen, coming from a foundation of inner peace based on honoring our relationship to our Source, was talking about world peace. In 1952 the conflict came to a head during their preparations for a trip to the USA, where Juliana was planning to give some speeches that to Bernhard's ear were emphasizing peace too much to suit him as a freelance arms dealer, who was visiting the residence of his suppliers. He attempted to have the Ministry of Foreign Affairs exercise censorship over her speeches, which the Queen resisted, except for some minor things that were best avoided, and she was subsequently vindicated by events for the speeches were well received, as Han van Bree's book documents. So the seeds of tension between Juliana and Bernhard were quite visible to the trained eye during the 1951 to 1956 period. But Juliana held firm to her beliefs, even if she compromised in her personal life for the sake of removing obstacles and potential misunderstandings.<br />
<br />
<b>Christ, Jesus, Christianity, Churchianity, or something else altogether...</b><br />
Just as the outside world often misunderstood what these conferences were about, so also was there evidence of pervasive confusion within the ranks. As it were, JWK was the one who determined the 'orthodoxy' of the conferences, and he steadfastly clung to a universalist position where sectarianism was avoided. Few people really understood his language, and it was not necessarily always as clear as it could have been. For him Christianity as a religion was clearly an abomination, but he recognized Jesus as his Inner Teacher and merely rejected the interpretations of Paul and the Christian theological framework. To JWK the idea of Jesus dying on the cross for our sins was a lame excuse. Psychologically, it is typical for the ego to want to have its cake and eat it too. To him, Jesus was the inner teacher who represented complete obedience to God's Will. To him, Jesus' message was one of the complete reunion of the Father and the son. In that sense, in the parlance of JWK and Ms. Hofmans, the "Jesus," or "Christ," or "Master" or "Help" was more akin to how <i>A Course in Miracles</i> would define him: the manifestation of the Holy Spirit.<br />
<br />
Ms. Hofmans frequently spoke of "Christ," as the source of her channeling, but sometimes simply "upstairs," or "the Help." In other words, she spoke often in non-sectarian ways, so that Christian, Buddhist, Muslim or anybody who was open to going within for answers could be comfortable with her way of speaking. She and Kaiser viewed the sonship as one, and Jesus as the Teacher who helps us restore the connection to our Creator and Source, which the thing he lived and taught, and which was very different from the theological framework that arose when Paul and his followers bombarded Jesus posthumously into being the founder of a religion. He was no such thing. He was an example, a teacher, and not the founder of another sectarian religion. Paul specifically denies the resurrection as a matter of the spirit, insisting that it is a bodily event, and thereby putting it off... till Kingdom come.<br />
<br />
The language often led to confusion and misunderstandings, as Han van Bree hilariously recounts. In one story, Ms. Hofmans, speaking with some of the ministers during the crisis of '56 was evidently completely misconstrued. To her and JWK, the sonship was one and was God's creation, but they apparently were not able to find language that was clear enough to convey the real meaning of what they said. You have to really study their material before you get it. At one extreme, it is clear that in his translation and interpretation of the Gospel of Mark (in his book <i>Beleving van het Evangelie</i>/Experiencing the Gospel), JWK treats the whole story as a parable that explains the inner experience of the awakening of our Inner Teacher within each of us on our own inner journey. In other words, at that point the entire world has become metaphor. He does speak in many places of man's pseudo-reality but, again, never clearly works that out, and the founding principle of the Oude Loo conferences, "God founder of the world, and therefore invincible," leaves the impression stand that they may have regarded the physical world as God's Creation and only our individual interpretations as the "pseudo-reality" in which we tend to live in mental isolation. Salvation then is liberation from that pseudo-reality and return to the knowledge that what we are is God's Son, in whom he is well pleased, etc.<br />
<blockquote class="tr_bq">
... When the Buddha said, "I am awake," he meant he realized he was not a participant in the illusion, but the maker of the entire illusion. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Still, there is another step required, where the mind that is the maker of the illusion chooses <i>completely against itself</i>, in favor of God. Of course, someone of the Buddha's tremendous accomplishments had a snap of it, quickly going to the exact same awareness as J. But this was done by Buddha in a lifetime the world does not know about.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Arten in Gary R. Renard, The Disappearance of the Universe, p. 32, 33 </blockquote>
Their ambivalent language continued to leave the impression stand with some that the Oude Loo in the end was "Christian" in vision and orientation, which is a mischaracterisation. This confusion does play to a degree throughout the book by Han van Bree, but it is understandable, for very few of the participants ever sorted this out for themselves, and Kaiser and Hofmans implied more things than they expressed explicitly. Likely Wilhelmina and Juliana were not as categorically clear about Jesus not being the idol that Christianity made of him, and many visitors with them. The ostensible reason why Hofmans and JWK spoke of Jesus as their teacher, is because they felt he represented one step beyond Buddhahood, namely not just a full awakening, but the complete acceptance of the atonement and re-unification of the Father and the son, expressed in the title "Christ." That had nothing to do with Christianity as a religion, which makes a complete mockery of the teachings of Jesus, but it had to do with the fact that to them Jesus was their teacher, the
risen Jesus as an Inner Teacher, our True Self, really, and not the historical figure speaking
from a book. But the conference was testimony to the fact that they recognized and appreciated that different teachers might work for different people.<br />
<br />
In an interesting comment in one of his books, JWK said that--in line with his view that Christianity is Paulinism and has nothing to do with Jesus, except in name--that it is not very likely that the churches would throw Paul out and let Jesus back in, but that it is quite possible that psychology would evolve to the point that it might do so. That comment from before 1960 in a way anticipated the 'transmission,' of <i>A Course in Miracles</i> by about 10-15 years. The Course, which was scribed between 1965 and 1972, and published in 1975, was not only recorded by two professors of psychology, but it integrates psychology and spirituality in an unprecedented manner, and quite in the manner JWK might have anticipated.<br />
<b><br /></b>
<b>Dualism, Semi-dualism, non-dualism and pure non-dualism</b><br />
<blockquote class="tr_bq">
Although it's true that the Holy Spirit works with all people in a way they can understand--which is why all spiritual paths are necessary--it's one of our challenges to you that teachings of dualism must eventually lead to teachings and practices of semi-dualism, non-dualism, and ultimately pure non-dualism, if one is to experience the Love of God.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
...The reason it's true is because there are four major attitudes of learning you will go through during your return to God. Everyone will go through all four of them, and everyone who progresses will occasionally and unexpectedly bounce back and forth from one to the other.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Arten in Gary R. Renard, <i>The Disappearance of the Universe</i>, p. 15, 29 </blockquote>
The journey of spiritual awakening always starts where you are, and that is thinking you are a body in a dualistic world that is external to you. That is dualism. Whether you believe in God or not has nothing to do with it. It is the world of Newtonian physics. And it is the world of 'individual psychology,' which takes the individual, you, very seriously in your experience of yourself as subject and the world as the object. Here we grant objective reality to the physical world. From there, inner practice would lead one gradually through the steps to semi-dualism, non-dualism, and finally pure non-dualism.<br />
<br />
It should be noted that even in Advaita Vedanta (Vedantic non-dualism), there are schools of thought that grant some reality to the world by viewing it as if the Godhead is merely playing a game and created the world to just pass the time. In this concept, the world is still illusion in some ultimate sense, but would still have reality to us who are in it. It is thus a non-dualism that is still compromised, and not a pure non-dualism. This is where JWK and Hofmans stood most with their premise "God founder of the world, and therefore invincible" for the Open Field conferences. With that viewpoint, the world is seemingly granted some objective reality and our 'problem' is our perceptions of that world, our 'pseudo reality,' which is determined by our individual characteristics and psychological dynamics.<br />
<br />
Today we may find ourselves in a different place, with <i>A Course in Miracles</i>, as a very modern re-statement of Jesus' teachings, which is an uncompromising, pure non-dualistic teaching. Particularly once you grasp its inner consistency with the Thomas Gospel, as the work of Gary Renard has demonstrated, it becomes clear that Jesus, the risen Jesus of JWK and the Course, teaches absolute non-dualism. The language of JWK as well as that of the Course gives shape to the teachings of Jesus in a way that works within the Christian framework, in part by purposely upsetting it and giving old familiar terms new meanings. With regard to the work of JWK, I am inclined to say that most of the time he moves into the realm of semi-dualism to non-dualism, and at times soars into pure non-dualism. <i>A Course in Miracles</i> teaches a pure non-dualism, but it employs dualistic language so as to meet us in our perceived reality as people living in a world, people who find themselves at the lower rungs of the ladder to Heaven. What is unique about the Course, however, is that unless you twist its words, the realization of pure-non dualism is inevitable in the end.<br />
<br />
As a side note, we may observe that the meaning of the word "gnosis" is knowledge, as direct knowledge, which makes total sense at the level of non-dual awareness, but can be hard to take for those who are still hung up in duality. This is the level where many people cannot understand the level of total certainty of a truly enlightened person, for at that level, there simply is no doubt. Hence Jesus was not 'angry' when he threw the money changers out of the temple (assuming he ever did), and similarly, while JWK may have been a difficult personality anyway, at some level he also knew that inner certainty where no compromise is possible. That type of total certainty can be misinterpreted by some, who are not in touch with that dimension of themselves as 'inflexibility,' but it is not. The situation of an awakened person is similar to the adult who knows the stove is hot, versus the child who still has to learn: his insistence that the stove is hot is not 'inflexibility,' it is knowledge. Interestingly, the experience of the Oude Loo and Open Field conferences demonstrated that Kaiser's very strong hand in ensuring the appropriateness of the presenters and participants could be off-putting to some, but the results attest to the fact that he was largely effective in ensuring the kind of open dialog that set these conferences apart, and made them so worthwhile. He would not spare the Queen or Queen-mother if he felt they were inviting inappropriate people; he always stuck to the central vision, no matter who he was dealing with. (Note: See also the interview with Jason Lawrence in the references below, which might help to clarify this point further.)<br />
<br />
Lastly, on the scientific front, quantum mechanics has moved us towards non-dualism to a great degree, starting with the realization that light is either a particle or a wave (signifying that there is no objective reality 'out there,' except if an observer makes it so). The presence of an observer is the critical determinant. Transpersonal psychology, too, has begun to reach into non-dualism, and the psychology of <i>A Course in Miracles</i>, certainly reaches beyond into pure non-dualism. The pure non-dualism of the Course's metaphysics goes further, and recently Alex Marchand in his book <i>The Universe is Virtual</i> attempts to frame a new scientific paradigm that would emerge on that basis, building on the work of Tom Campbell (<i>My Big Toe</i> trilogy) and Brian Whitworth (<i>The Physical World is a Virtual Reality</i>).<br />
<br />
<b>What does the apostle Thomas have to do with it?</b><br />
Queen Juliana was instrumental in helping Prof. Gilles Quispel obtain the manuscript of the Thomas Gospel from Egypt. I have written about this in depth in my book, <i>Closing the Circle</i>. I can, however vaguely, remember my parents being all excited about hearing Quispel speak about it at an Oude Loo meeting, with the sense that this document might shed new light on the original teachings of Jesus. Somehow it was not to be. At the time there was still a tendency to date the Thomas Gospel with the other manuscripts that were found at Nag Hammadi, which puts it later than the Gospel of John by at least 50 to 100 years. And the fact that it was part of a predominantly gnostic collection of texts put Quispel on a dead-end track in assuming that the Thomas Gospel was a gnostic document, thus hopelessly complicating the reading of it. JWK dismissed Quispel as a hopeless scholarly busybody, and Quispel had no time for JWK's intuitive and to him un-scholarly way of relating to Jesus, so they passed like the proverbial ships in the night. Quispel spoke at an Oude Loo meeting in 1954, as reported by Han van Bree. I believe he spoke there one more time later, when the meetings were called Open Veld (Open Field) meetings, closer to the time when his translation of the Thomas Gospel appeared in Dutch in 1959.<br />
<br />
For me personally, it was through the work of Gary Renard that the Thomas Gospel newly got my interest. Quispel's first Dutch translation is still on my bookshelves today, but the perspective has shifted. A few decades of new scholarship have changed the perceptions to the point that by reconstruction it has become evident that the Thomas Gospel predated the synoptic gospels of the New Testament, and was together as a book in ca. 50 CE, well before the influence of Paul made itself felt. Suddenly, the connections became clear. Thus, JWK in his day did not have the chance to understand that the Thomas Gospel was the record of Jesus as he taught prior to the Pauline interpretations and distortions of his teachings that were to become Christianity. Paul clearly took Jesus' non-dualism and turned it into dualism, in a similar vein as occurred in Hinduism when Madva's commentary to the Gita turned a non-dualist teaching, as Sankara had still understood it to be, into a dualistic one.<br />
<br />
<b>Another note about Queen Juliana</b><br />
This book by Han van Bree reflects how history has caught up with Prince Bernhard, and how circumstances--this is the real shocker--allowed him to manipulate national opinion to support his interests for the rest of his lifetime. It is amazing to see how the Queen sacrificed a part of her personal life that was important to her and how Bernhard was able to continue both his extra-marital affairs and his inappropriate business relationships, literally soliciting bribes on government business. Even the committee of 'wise men,' who did their part to prevent the crisis from getting out of hand were essentially his puppets, aided by their chauvinism that would naturally not want the Queen to be as independent as she was.<br />
<br />
What emerges is the picture of the Queen as a very strong woman, who in many ways was ahead of her time. Strong women and weak men has been the story of the Dutch royal family for several generations now. At the time of the palace crisis of 1956 Holland was still a country where a married woman was not competent before the law to carry on her own business, except with her husband's permission, and the government fired women on the day they married. Bernard used to joke that she was the boss in the land, but he was the boss at home. Emancipation caught up with that, eventually. And, as we learn from the book by Han van Bree, later in life Queen Juliana met up again with her personal secretary, Walraven van Heeckeren, and his wife, Rita, whom she had had to fire in the aftermath of the crisis of '56.<br />
<br />
Clearly, Juliana was ahead of her time in her spiritual interests as well, and posterity would need to be grateful for her role in the Open Field conventions, which, in a quiet way, created both a lot of goodwill and global dialog. With the benefit of hindsight, some sixty years later, the way the press bought into the paranoia and hysterical exaggerations of Prince Bernhard and kept repeating it, making some sort of a dangerous witch out of Ms. Hofmans is almost funny. Ms. Hofmans' gift of listening to that Inner Voice, which people variously describe as "the Holy Spirit," "Jesus," "Quan Yin," or, as did Abraham Lincoln, "the better angels of our nature," was neither paranormal nor dangerous. What was remarkable was to what extent she was able to get her ego out of the way, so that she could hear clearly and thus be a clear channel. As far as the Queen is concerned, besides looking at her positive role in facilitating the Oude Loo conferences, we should also honor her for her role in the rescue of the Thomas Gospel by Prof. Gilles Quispel, by ensuring that he was getting the appropriate diplomatic support on his mission. In fact, I believe this should be viewed as one of her major accomplishments.<br />
<br />
<b>Conclusion</b><br />
I met Ms. Hofmans when I was some two and a half years old. I never met JWK in person, but I became a student of his books. I know that the experience put me on a track of semi-dualism at first and increasingly of non-dualism later, and to that extent, I view it as preparation for my discovery of <i>A Course in Miracles </i>and its pure non-dualism later in life. I can only imagine what a breath of fresh air the Oude Loo conventions were to Queen Juliana, who already experienced her relationship with God as a very intimate and personal one and felt by nature not at home in the constraints of church dogmatism of any kind. I can hardly imagine the pain that must have gone with her decision to give up that part of her life, at least to the extent of severing friendships and withdrawing from the Oude Loo conferences. Yet, she also knew enough that the only connection that matters can never be lost. As a side note, it was interesting to see later on how Eleanor Roosevelt, a friend of Juliana's who once attended an Oude Loo conference, and who thought pretty much in terms of the external God of Christianity, commented to the effect that she thought it presumptious of participants in these conferences to think one could communicate with God directly. To that, <i>A Course in Miracles</i> would say the opposite, that it was presumptious to think you could not. Ms. Hofmans lived that truth, and told everyone that this connection is available to all of us when we really try.<br />
<br />
<br />
From a purely personal point of view, the reading of Han van Bree's book was an amazing experience because I suddenly got to understand all the connections among a large number of people I met as I grew up, so I could hardly put it down.<br />
<br />
<br />
<br />
Sources and references:<br />
<ul>
<li>Dutch review: <a href="http://www.boekenkrant.com/de-geest-van-het-oude-loo/" target="_blank">http://www.boekenkrant.com/de-geest-van-het-oude-loo/</a></li>
<li>Dutch review: <a href="http://www.leidenuniv.nl/agenda/item/de-geest-van-het-oude-loo-juliana-en-haar-vriendenkring-1947-1957" target="_blank">http://www.leidenuniv.nl/agenda/item/de-geest-van-het-oude-loo-juliana-en-haar-vriendenkring-1947-1957</a></li>
<li>English Summary of the book: <a href="http://www.leidenuniv.nl/uploads/docs/oude_loo-summary-def.pdf" target="_blank">http://www.leidenuniv.nl/uploads/docs/oude_loo-summary-def.pdf</a></li>
<li>Pdf of news report about the fact that also Queen-mother Wilhelmina was interested in the work of Ms. Hofmans. <a href="http://www.rug.nl/research/biografie-instituut/religie_volkskrant19jan2012.pdf">http://www.rug.nl/research/biografie-instituut/religie_volkskrant19jan2012.pdf</a></li>
<li>News report about the fact that also Queen-mother Wilhelmina was interested in the work of Ms. Hofmans, on the newspaper website. <a href="http://www.volkskrant.nl/dossier-archief/greet-hofmans-boeide-ook-wilhelmina~a3128127/">http://www.volkskrant.nl/dossier-archief/greet-hofmans-boeide-ook-wilhelmina~a3128127/</a></li>
<li>The Trilogy of the Disaapperance of the Universe: Gary R. Reneard, <i>The Disappearance of the Universe</i>, <i>Your Immortal Reality</i>, and <i>Love has forgotten no one</i>, Hay House. Dutch editions uitgeverij Gottmer.</li>
<li>Alexander Marchand, <i>The Universe is a Dream</i>, Inspired Arts Press, 2011.</li>
<li>Alex Marchand, <i>The Universe is Virtual</i>, Inspired Arts Press, 2015.</li>
<li>Rogier F. van Vlissingen, <i>Closing the Circle, Pursah's Gospel of Thomas and A Course in Miracles.</i> And the blog about this material: http://acimnthomas.blogspot.com/</li>
<li>Joseph R. Jesseph, Ph.D., <i>A Primer of Psychology According to A Course in Miracles</i>, 2008</li>
<li>Tom Campbell, My Big Toe, <a href="http://www.my-big-toe.com/">www.my-big-toe.com</a></li>
<li>Brian Whitworth, <i>The Universe as a Virtual Reality</i>, <i>Simulating Space and Time</i>, <i>The Light of existence</i>, <i>The Matter Glitch</i>, <a href="http://www.brianwhitworth.com/">www.brianwhitworth.com</a></li>
<li><a href="https://youtu.be/5th3wpDMBz8" target="_blank">Interview with Jason Lawrence</a> by Ken Bok, this interview offers some interesting glimpses of what that inner certainty of non-dual awareness might mean.</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
</blockquote>
RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-20472910243060619222013-02-09T17:16:00.001-05:002015-06-13T12:34:21.014-04:00De Liefde is niemand vergeten, Cursus citatenInmiddels ben ik weer bezig met de Nederlandse vertaling van <i>De liefde is niemand vergeten</i>. Het vertalen is een levend proces, en we zijn er nooit mee klaar, ook en vooral omdat het, zoals J. W. Kaiser benadrukt in zijn werk, nauw gerelateerd is aan ons eigen proces van innerlijke groei en het verstaan van het vertaalde werk, of, zoals hij het zegt, "vertalen is vertolken." Daar ontkom je niet aan.<br />
<br />
Daarnaast zijn er natuurlijk vertalingen die overboord gaan in de zin van "interpretatie" en zo hebben we dan bijv. protestantse en katholieke bijbel vertalingen, enz. Vaak zijn dan de verschillen meer een kwestie van "hineininterpretieren," en dat is weer even andere koek. Ook de Cursus is van dat soort problemen niet verschoond gebleven, echter dat is een ander probleem dat we hier even terzijde laten. Ik heb het hier over de meest zuivere literaire poging om de Cursus in idiomatisch goed Nederlands weer te geven, zonder de inhoud, de boodschap, geweld aan te doen. In die zin vereist vertalen dus dat we het materiaal volledig verstaan in het Engels, en het dan in Nederlands paraphraseren. Dat is wat anders dan woorden en zinnen mechanisch vertalen. (En dit IS het proces, vandaar dat computer vertalingen altijd weer door de mand vallen, omdat ze noodzakelijkerwijze gebaseerd zijn op de notie dat de vorm de inhoud bepaald, terwijl het omgekeerde het geval is.)<br />
<br />
Ik werd weer met dit proces geconfronteeerd bij mijn vertaalwerk van Gary Renard's derde boek, <i>De liefde is niemand vergeten</i>. Terwijl ik in het verleden altijd automatisch de Nederlandse vertaling van de 8e editie van Ankh-Hermes aanhield, omdat die nou eenmaal de enige geauthoriseerde Nederlandse vertaling is, begon ik deze keer spontaan zelf de Cursus-citaten nieuw te vertalen. Bij de Cursus gaat het altijd om de inhoud niet de vorm, en het is makkelijk om van die vertalingen een heilige koe te maken, terwijl het er juist om gaat dat we dit levend houden, en de vertaling gebruiken om ons eigen verstaan te verdiepen.<br />
<br />
Om redactionele redenen-we hadden in het verleden de 8e editie in het Nederlands aangehouden en doen we dat nu ook weer echter, het leek me gezond even een steekproef te nemen uit de inleiding en het eerste hoofdstuk, om te zien hoe het ook zou kunnen. Voor het merendeel zijn het alternatieven, en voorkeuren, echter in enkele gevallen lijkt het me dat delen van mijn vertaalpoging eventueel vatbaar zijn voor opnemen in een volgende bewerking van de Cursus, hoewel het me daar niet om te doen is. Een vertaling is nooit 'af,' het blijft een proces, en meerdere vertalingen zijn altijd mogelijk en kunnen verhelderend werken.<br />
<br />
Een aansporing uit <i>Jouw onsterfelijke werkelijkheid, </i>dat we in feite allemaal onze eigen geestelijken moeten worden, komt voor mij hierbij ook om de hoek kijken. Het lezen van twee variaties in de vertaling van dezelfde onderliggende text, als aangenomen wordt dat beide dezelfde serieuze intentie hebben om het materiaal zo goed mogelijk weer te geven, kan zeer verhelderend en verdiepend zijn voor iemand die de oorspronkelijke taal niet meester is.<br />
<br />
Het volgende zijn Cursus aanhalingen uit <i>De liefde is niemand vergeten</i>, eerst in het Engels, dan in het Nederlands van de 8e editie, en vervolgens mijn vertaling, en soms ook niet, als ik er geen reden voor zag. In enkele gevallen denk ik dat mijn suggesties een duidelijke verbetering zijn, in andere gevalen zijn het kwesties van voorkeur, en wie weet zitten er ook nog miskleunen tussen. De bedoeling is om uit te nodigen tot diepere overweging van de betreffende passages.<br />
<br />
<h2>
Vooraleerst de titel:</h2>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="color: #222222;">In de eerste ronde van gesprekken over de titel, <i>Love Has Forgotten No One</i>, mengde de Cursus zich in de discussie, zoals gewoonlijk, middels een passage die "toevallig" onder mijn ogen kwam en die precies op de titel van het boek sloeg.</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">11 And God has never forgotten what makes Him whole. 12 In your completion</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">lie the memory of His Wholeness and His gratitude to you for His completion.</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">13 In His link with you lie both His inability to forget and your ability to</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">remember. 14 In Him are joined your willingness to love and all the Love of</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">God, Who forgot you not.</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">(ACIM:T-16.IV.11:11-14)</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">Wat dan in het Nederlands is weergegeven als:</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">"En God heeft nooit vergeten wat Hem heel maakt. In jouw compleetheid liggen</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">de herinnering van Zijn Heelheid en Zijn dankbaarheid jegens jouw voor Zijn</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">compleetheid. In Zijn band met jou liggen zowel Zijn onvermogen om te</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">vergeten als jouw vermogen om je te herinneren. In Hem zijn jouw</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">bereidwilligheid om lief te hebben en alle Liefde van God, die jou niet</span><br style="background-color: white; color: #222222;" /><span style="background-color: white; color: #222222;">vergeten heeft, verbonden.)</span></span><br />
<br />
Dus het zou moeten worden 'De Liefde heeft niemand vergeten,' echter bij het corrigeren merkte de uitgever op dat <i>De Liefde is niemand vergeten</i> beter Nederlands is, en aldus werd dat de titel.<br />
<br />
<h2>
Inleiding</h2>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">* 1) </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">The ego is,
therefore, particularly likely to attack you when you react lovingly, because
it has evaluated you as unloving and you are going against its judgment. The
ego will attack your motives as soon as they become clearly out of accord with
its perception of you. This is when it will shift abruptly from suspiciousness
to viciousness, since its uncertainty is increased. (ACIM:M-</span>9.VII.4:5-7)</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">ECIW, 8e editie: <span style="font-size: 12pt;">Het ego zal jou dus
hoogstwaarschijnlijk juist dan aanvallen wanneer jij liefdevol reageert, omdat
het jou als niet-liefdevol heeft beoordeeld en jij tegen zijn oordeel ingaat. Het
ego zal jouw beweegredenen aanvallen zodra die duidelijk niet meer
overeenstemmen met zijn waarneming van jou. Op dat moment zal het bruusk van
argwaan overgaan op kwaadaardigheid, aangezien zijn onzekerheid is toegenomen.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div class="western" lang="nl-NL">
<span style="font-family: inherit;">RFvV2013: Het ego is daarom bijzonder geneigd
je aan te vallen als je liefdevol reageert, omdat het jou dan als
liefdeloos beoordeelt en je tegen zijn oordeel ingaat. Het ego zal
jouw beweegredenen aanvallen zodra die niet meer stroken met hoe het jou ziet. Op zo'n moment zal het abrupt van argwaan in venijn
omslaan, omdat zijn onzekerheid gestegen is.</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br /></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
* 2)</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">The world attempts a
thousand compromises, and will attempt a thousand more. Not one can be
acceptable to God’s teachers, because not one could be acceptable to God. (ACIM:M-27.4:5-8)</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br />
ECIW, 8e editie: <span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0.2in;">De
wereld probeert duizend compromissen en zal er nog eens duizenden
proberen. Niet een kan er voor Gods leraren aanvaardbaar zijn, want
niet een zou er aanvaardbaar kunnen zijn voor God.</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br />
RFvV2013: De wereld betracht duizend
compromissen, en zal er nog eens duizend proberen. Niet één kan er
voor Gods leraren aanvaardbaar zijn, omdat er niet één voor God
aanvaardbaar zou kunnen zijn.</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br /></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
* 3)</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">I have stated that
the basic concepts referred to in this Course are not matters of degree.
Certain fundamental concepts cannot be understood in terms of opposites. It is
impossible to conceive of light and darkness or everything and nothing as joint
possibilities. They are all true or all false. It is essential that you realize
your thinking will be erratic until a firm commitment to one or the other is
made. (ACIM:T-3.II.1:1-5)</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
ECIW, 8e editie: Ik heb gesteld dat de
basisbegrippen die in deze cursus ter sprake komen geen zaak van gradatie zijn.
Bepaalde fundamentele begrippen kunnen niet in de vorm van tegenpolen worden
begrepen. Het is onmogelijk zich licht en duisternis, of alles en niets als
gelijktijdig bestaande mogelijkheden voor te stellen. Ze zijn of helemaal waar
of helemaal onwaar. Het is noodzakelijk dat je inziet dat jouw denken
wispelturig zal blijven tot je met het ene of het andere een hechte verbintenis
bent aangegaan.<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
RFvV 2013: Ik heb gesteld dat de grondbeginselen waar deze cursus aan refereert geen graduele kwesties zijn.
Bepaalde grondbeginselen kunnen niet in termen van tegenstellingen gevat worden. Het is onmogelijk zich licht en duisternis of alles
en niets als gelijktijdig bestaande mogelijkheden voor te stellen. Ze
zijn helemaal waar of helemaal niet waar. Het is van essentieel
belang dat je inziet dat je denken onbetrouwbaar zal blijven totdat
je je definitief tot het een of het ander bekent.</div>
<br />
<div class="western" lang="nl-NL">
<h2>
Hoofdstuk 1</h2>
</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">* 4)</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">You <i>are </i>as God
created you, and so is every living thing you look upon, regardless of the
images you see. What you behold as sickness and as pain, as weakness and as
suffering and loss, is but temptation to perceive yourself defenseless and in
hell. Yield not to this, and you will see all pain, in every form, wherever it
occurs, but disappear as mists before the sun. (ACIM:T-31.VIII.6:1-3)</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br />
ECIW, 8e ed.: Jij bent zoals
God jou heeft geschapen, en dat geldt ook voor elk levend wezen waarnaar je
kijkt, ongeacht de beelden die jij ziet. Wat jij ziet als ziekte en als pijn,
als zwakheid, lijden en verlies, is niets anders dan de verleiding jezelf als
weerloos en in de hel te zien. Bezwijk daar niet voor, en je zult zien dat alle
pijn, waar en in welke vorm die zich ook voordoet, eenvoudig oplost als
nevelslierten voor de zon.<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
</div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">RFvV2013: Jij
</span><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><i>bent </i></span><span style="font-family: Times New Roman, serif;">zoals
God jou geschapen heeft, en datzelfde is van toepassing op elk levend wezen dat
je tegenkomt, ongeacht de beelden die jij ziet. Wat jij ziet als
ziekte en als pijn, als zwakheid, lijden en verlies, is niets anders
dan de verleiding jezelf als weerloos en in de hel te zien. Bezwijk
daar niet voor, </span><span style="font-family: Times New Roman, serif;">en
je zult zien dat alle pijn, waar en in welke vorm die zich ook
voordoet, eenvoudig oplost als nevelslierten in de zon.</span></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">* 5)</span></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">The one wholly true
thought one can hold about the past is that it is not here. (ACIM:W-pI,8.2:1)</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">ECWW, 8e ed.: </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">De
enige volledig ware gedachte die men over het verleden kan hebben is
dat het niet hier is.</span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">RogierFvV 2013: De enige volledig ware gedachte die men over het verleden kan hebben is dat het hier niet is.</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
* 6)<br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">“...if it is forgiven it is gone. (ACIM:W.pII.289.1:6))</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span>
ECIW, 8e ed.: ...en als het vergeven is, is het voorbij.<br />
<br />
RogierFvV 2013: ...en als het vergeven is, is het er niet meer.<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">* 7)</span><br />
<span style="text-indent: 0in;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">The full awareness of the Atonement, then, </span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">is the recognition that <i>the separation never
occurred. </i>(ACIM:T-6.II.10:7)</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span>
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">ECIW, 8e ed.: </span><span lang="NL" style="text-indent: 0in;">Het volle besef
van de Verzoening is dan ook het inzicht<i> dat de afscheiding nooit heeft plaats</i></span><span style="text-indent: 0in;"><i>gevonden.</i></span><br />
<br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">RogierFvV 2013: Het volle besef van de Verzoening is dan ook de herkenning <i>dat de afscheiding nooit plaats heeft gevonden.</i></span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">* 8)</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">I am not a victim of the world I see. (ACIM:T-21.In.1:1)</span><br />
<br /></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0in;">
<div class="western" lang="nl-NL">
ECIW, 8e ed.: Ik ben niet het slachtoffer van de
wereld die ik zie.</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br /></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
RogierFvV 2013: Ik ben geen slachtoffer van de wereld die ik zie.</div>
<br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<br />
<div class="western" lang="nl-NL">
* 9) </div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">A theoretical foundation such as the text provides is necessary as a framework to make the exercises in this workbook meaningful. (ACIM:</span>W-pI.In.1:1)</div>
<br />
<div class="western" lang="nl-NL">
ECIW, 8e ed.: Een theoretische fundering zoals het tekstboek die verschaft, is als kader noodzakelijk om de oefeningen in dit werkboek zinvol te maken.</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br />
RogierFvV 2013: Een theoretische fundering zoals het tekstboek verschaft, is een noodzakelijk kader om de oefeningen in het werkboek zinvol te maken.</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br />
<br /></div>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">* 10)</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-align: left; text-indent: 0in;">
</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Is it not strange that you believe to think you
made the world you see is arrogance? God made it not. Of this you can be sure.
What can He know of the ephemeral, the sinful and the guilty, the afraid, the
suffering and lonely, and the mind that lives within a body that must die? You
but accuse Him of insanity, to think He made a world where such things seem to
have reality. He is not mad. Yet only madness makes a world like this. (ACIM:W-pI.152.6)</span><br />
<div class="western" lang="nl-NL">
<br /></div>
<div class="western" lang="nl-NL">
ECIW, 8e ed.:Is het niet vreemd dat je meent dat
het arrogant is te denken dat jij de wereld die je ziet, hebt
gemaakt? God heeft haar niet gemaakt. Hiervan kun je zeker zijn. Wat
kan Hij weten van het kortstondige, de zondigen en schuldigen, de
angstigen, lijdenden en eenzamen, en van de denkgeest die in een
lichaam leeft dat sterven moet? Wanneer je denkt dat Hij een wereld
heeft gemaakt waarin zulke dingen werkelijkheid lijken, beschuldig je
Hem slechts van waanzin. Hij is niet gek. Toch maakt slechts waanzin
een wereld zoals deze.</div>
<br />
RogierFvV 2013: Is het niet vreemd dat jij gelooft dat het arrogant is om te denken dat jij de wereld die je ziet gemaakt hebt? God heeft haar niet gemaakt. Daar kun je van op aan. Wat kan Hij weten van het efemere, van de zondigen en schuldigen, de angstigen lijdenden en eenzamen, en van de denkgeest die leeft in een lichaam dat steven moet? Je beschuldigt hem alleen maar van krankzinnigheid, als je denkt dat Hij een wereld heeft gemaakt waar dat soort dingen mogelijk schijnen te zijn. Hij is niet gek. Toch maakt alleen waanzin een wereld als deze.</div>
<div class="western" lang="nl-NL">
<br />
<br /></div>
* 11)<br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Ingenious thinking is <i>not </i>the truth that shall set you free, but you are free of the need to engage in it when you are willing to let it go. (ACIM:</span>T-3.V.5:7)<br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><br /></span>
<br />
<div class="western" lang="nl-NL">
ECIW, 8e ed.: Vernuftig denken is <i>niet </i>de waarheid die jou vrij zal maken, maar je bent wel vrij van de noodzaak je ermee in te laten wanneer je bereid bent het te laten varen<span style="font-family: PalatinoLinotype-Roman, Times New Roman;"><span style="font-size: x-small;">.</span></span></div>
<br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">RogierFvV 2013: Vernuftig denken is <i>niet</i> de waarheid die jou vrij zal maken, maar je bent wel vrij van de noodzaak je er in te begeven als je bereid bent het te laten varen.</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">*12)</span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">The Course merely gives another answer, once a
question has been raised. However, this answer does not attempt to resort to
inventiveness or ingenuity. These are attributes of the ego. </span><i style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">The Course is
simple. </i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">It has one function and one goal. Only in that does it remain
wholly consistent because only that can </span><i style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">be </i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">consistent.</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">ECIW, 8e ed.: De cursus geeft
eenvoudig een ander antwoord, zodra een vraag is gesteld.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Dit antwoord
probeert echter niet zijn toevlucht te nemen tot vindingrijkheid<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">of
scherpzinnigheid. Dit zijn eigenschappen van het ego.<i> De cursus is eenvoudig</i>.
Hij heeft één functie en één doel. Alleen daarin blijft hij geheel consistent,
want alleen dat kan consistent <i>zijn</i>.<o:p></o:p></span><br />
<span lang="NL"><br /></span>
<span lang="NL">RogierFvV 2013: De Cursus geeft alleen een ander antwoord, wanneer er een vraag gesteld is. Dit antwoord tracht echter niet zich op vindingrijkheid of vernuft te beroepen. Dat zijn eigenschappen van het ego. <i>De Cursus is eenvoudig</i>. Hij heeft één functie en één doel. Daarin alleen blijft hij geheel consistent, want dat alleen kan consistent zijn.</span></div>
<br />
<br />
*13)<br />
<div class="western" lang="nl-NL" style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Into eternity, where all is one, there crept a
tiny, mad idea, at which the Son of God remembered not to laugh. </span>(ACIM:T-27.VIII.6:2)<br />
<div class="sdendnote-western" lang="nl-NL">
<span lang="nl-NL"><br /></span></div>
<div class="sdendnote-western" lang="nl-NL">
<span lang="nl-NL">ECIW. 8e ed.: </span>In de eeuwigheid, waar alles één
is, sloop een nietig dwaas idee binnen waarom de Zoon van God vergat
te lachen....</div>
<br />
RogierFvV 2013: In de eeuwigheid, waar alles één is, sloop een nietig dwaas idee binnen waarom de Zoon van God zich niet bedacht te lachen.<br />
<br />
<br />
* 14)<br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><i>Forgive us our illusions, Father, and help us to
accept our true relationship with You, in which there are no illusions, and
where none can ever enter. Our holiness is Yours. What can there be in us that
needs forgiveness when Yours is perfect? The sleep of forgetfulness is only the
unwillingness to remember Your forgiveness and Your Love. Let us not wander
into temptation, for the temptation of the Son of God is not Your Will. And let
us receive only what You have given, and accept but this into the minds which You
created and which You love. Amen. (ACIM:T-16.VII.12)</i></span><br />
<i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></i>
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">ECIW 8e editie:<i style="font-weight: bold;"> </i></span><i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">Vergeef ons onze illusies,
Vader, en help ons onze ware relatie te aanvaarden met U, waarin er
geen illusies zijn, en waarin er niet één ooit door kan dringen.
Onze heiligheid is de Uwe. Wat kan er in ons zijn dat vergeving nodig
heeft, als die van U volmaakt is? De slaap der vergetelheid is
slechts de </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">onwil
ons Uw vergeving en Uw Liefde te herinneren. Laat ons niet in
verzoeking geraken, want de verzoeking van Gods Zoon is niet Uw Wil.
En laat ons slechts ontvangen wat U gegeven hebt, en alleen dit
aanvaarden in de denkgeesten die U hebt geschapen en die U liefhebt.
Amen</span></i><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">RogierFvV 2013: </span><i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">Vergeef ons onze illusies, Vader, en help ons onze ware relatie met U te aanvaarden, waarin er geen illusies zijn, en waarin er niet één ooit kan binnensluipen. Onze heiligheid is de Uwe. Wat kan er in ons zijn dat vergeving nodig heeft, als de Uwe volmaakt is? De slaap der vergetelheid is slechts de </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">onwil ons Uw vergeving en Uw Liefde te herinneren. Laat ons niet onszelf in verzoeking verliezen, want de verzoeking van Gods Zoon is Uw Wil niet. En laat ons slechts ontvangen wat U gegeven hebt, en alleen dit aanvaarden in de denkgeesten die U hebt geschapen en die U liefhebt. Amen</span></i><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;"><br /></span>
<br />
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">* 15) </span></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
</div>
<div class="MsoNormal">
Beyond the body, beyond the sun and
stars, past everything you see and yet somehow familiar, is an arc of golden
light that stretches as you look into a great and shining circle. And all the
circle fills with light before your eyes. The edges of the circle disappear,
and what is in it is no longer contained at all. The light expands and covers
everything, extending to infinity forever shining and with no break or limit
anywhere. Within it everything is joined in perfect continuity. Nor is it
possible to imagine that anything could be outside, for there is nowhere that
this light is not.</div>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"> This is the vision of
the Son of God, whom you know well. Here is the sight of him who knows his
Father. Here is the memory of what you are; a part of this, with all of it
within, and joined to all as surely as all is joined in you. (ACIM:T-21.I.8-9:3)</span><br />
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
</div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">ECIW, 8e ed. Voorbij
het lichaam, voorbij zon en sterren, verderreikend dan alles wat jij
ziet en toch ergens zo vertrouwd, staat een boog van gouden licht die
zich onder jouw ogen tot een grootse stralende cirkel verwijdt. En
heel de cirkel vult zich, terwijl je kijkt, met licht. De randen van
de cirkel verdwijnen, en wat erbinnen is wordt niet langer omvat. Het
licht dijt uit en bestrijkt alles, en breidt zich voor eeuwig
stralend tot in het oneindige uit, zonder ergens breuk of grens.
Daarbinnen is alles verbonden in volmaakte continuïteit. Het is niet
mogelijk zich iets daarbuiten voor te stellen, want er is geen plaats
waar dit licht niet is. Dit is de visie van Gods Zoon, hem die jij
goed kent. Hier is het zicht van hem die zijn Vader kent. Hier ligt
de herinnering van wat jij bent: een deel </span><span style="font-family: Times New Roman, serif;">hiervan
dat alles in zich draagt, en even zeker met alles is verbonden als
alles verbonden is in jou.</span></span></div>
<br />
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">RFvV 2013: Achter het lichaam, achter de zon en de sterren, voorbij aan alles wat je ziet en toch op een of andere manier bekend, staat er een boog van gouden licht die zich tot een grote, stralende cirkel uitbreidt als je er naar kijkt. En onder je ogen vult die hele cirkel zich met licht. De randen van de cirkel verdwijnen, en wat er binnen ligt wordt niet langer ingesloten. Het licht dijt uit en bestrijkt alles, en breidt zich eeuwig stralend tot in het oneindige uit, zonder onderbreking of grens waar dan ook. Daarbinnen is alles naadloos verbonden in volledige continuiteit. Noch is het mogelijk zich iets daarbuiten voor te stellen, want er is nergens waar dit licht niet is.</span></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;">Dit is de visie van Gods Zoon, die jij goed kent. Hier is de visie van hem die zijn Vader kent. Hier is de herinnering van wat je bent: een deel hiervan dat alles in zich draagt, en met alles verbonden, zo zeker als alles in jou verbonden is.</span></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
* 16) </div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">God is not willing that His Son be content with
less than everything. (ACIM:T-15.III.4:10)</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">ECIW 8e ed.: </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">God
wil niet dat Zijn Zoon met minder dan alles tevreden is.</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;"><br /></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">RFvV 2013: God verdraagt niet dat Zijn Zoon met minder dan alles genoegen neemt.</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;"><br /></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; text-indent: 0in;">* 17)</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">This Christmas give the Holy Spirit everything
that would hurt you. Let yourself be healed completely that you may join with
Him in healing, and let us celebrate our release together by releasing everyone
with us. Leave nothing behind, for release is total, and when you have accepted
it with me you will give it with me. All pain and sacrifice and littleness will
disappear in our relationship, which is as innocent as our relationship with
our Father, and as powerful. Pain will be brought to us and disappear in our
presence, and without pain there can be no sacrifice. And without sacrifice
there love <i>must </i>be. (ACIM:T-15.XI.3)</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">ECW, 8e ed.: </span><span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;">Geef
deze Kerstmis de Heilige Geest alles wat jou pijn zou doen. Laat
jezelf totaal genezen, opdat jij samen met Hem anderen mag genezen,
en laten we samen onze bevrijding vieren door iedereen met ons te
bevrijden. Laat niets achter, want bevrijding is totaal, en wanneer
jij die samen met mij hebt aanvaard, zul jij die samen met mij
schenken. Alle pijn, alle offers en alle kleinheid zullen verdwijnen
in onze relatie, die even onschuldig en even machtig is als onze
relatie met onze Vader. Pijn zal bij ons worden gebracht en in onze
tegenwoordigheid verdwijnen, en zonder pijn kan er geen offer zijn.
En zonder offer </span><span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;"><i>moet </i></span><span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;">er
wel liefde zijn.</span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;"><br /></span></div>
<div class="western" lang="nl-NL" style="margin-bottom: 0in; text-indent: 0in;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;">RFvV 2013: Geef met deze Kerst alles wat jou pijn kon doen aan de Heilige Geest. Laat jezelf volledig genezen, zodat je je met Hem kan verbinden in de genezing, en laten wij gezamelijk onze bevrijding vieren door iedereen met ons te bevrijden. Laat niets achter, want bevrijding is totaal, en als je het met mij geaccepteerd hebt, zul je die met mij geven. Alle pijn en offering en kleinheid zal in onze relatie verdwijnen, die zo onschuldig is also onze relatie met onze Vader, en even machtig. Pijn zal tot ons gebracht worden, en verdwijnen in onze aanwezigheid, en zonder pijn kan er geen offer zijn. En zonder offer <i>moet</i> er wel liefde zijn.</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;">* *</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;">*</span></div>
<span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;"><br /></span>
<span style="font-family: Times New Roman, serif; text-indent: 0in;">Aan het einde van het verhaal zijn verschillende vertalingen van een origineel dus vergelijkbaar met verschillende uitvoeringen van een stuk muziek. Ik houd van de Goldberg Variationen in beide uitvoeringen van Glenn Gould, als ook de klavecimbel versie van Trevor Pinnock. Daar achter hoor ik Bach, en daar achter hoor ik hemelse muziek. Zo is het met de Cursus ook. Het boek <i>A Course in Miracles </i></span><span style="text-indent: 0in;">is slechts een versie van de universele cursus, maar het boek als zodanig is een Engels boek. En elke vertaling maarkt noodzakelijkerwijze een reeks keuzen, en het heeft soms zin opnieuw terug te gaan naar het origineel, en de vertaling opnieuw te overwegen.</span></div>
</div>
RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-8242913956703603302011-05-08T09:16:00.003-04:002011-05-08T19:29:58.227-04:00Allard Pierson Continued - the Birth of Dutch Radical CriticismIn 1875 Pierson's <i>Levensbeschouwing </i>(Philosophy of Life) saw the light, written in Utrecht, just before he was to accept his appointment at the University of Amsterdam. Here he consolidates his positions - note that he is now forty four years of age. He seems to have consolidated a position of fundamental religiosity, in which nonetheless everything was open to critical inquiry. His religion is never fundamentalist or conservative, it is a matter of the heart that is beyond dispute, and which informs all his other interests, but is never threatened by his natural inquisitiveness. It should be noted also that besides his history of the Catholic Church, he attempted to do a survey of Protestantism, which remained essentially unfinished. The whole episode of his writing about the development of Christianity is funny in the sense that he seems to manage a level of objectivity that is enough at all times to offend both sides of the argument, but he just sticks to his very neutral course. While he appreciated much about the Catholic Church the way Protestantism opened the door to critical examination of the Bible and much else was clearly where he was comfortable, and as became clear when he left his congregation in Rotterdam, he became to critical and " modern" even for that church.<br />
<br />
By 1877 there appears a book "A Study of the Writings of Israel's Prophets," it seems to be primarily a counter to the work of a then popular positivist thinker, Kuenen, and of less interest from the standpoint of Pierson's overall development. By 1878 it is time for some critical studies of the Jesus tradition as reported in the synoptic Gospels. Here his first evident doubt of the veracity of Paul begin to surface. His collaboration with the author of the biography on which I based this article starts in this time, first with a proofreading of his translation of Aeschylos' <i>Oresteia</i>, always a challenge because of the difficult Greek and the often less than perfect textual tradition. Out of that collaboration grows a joint study of the letters of Paul. Along with it they read a wide range of other classical writings in Latin and Greek. This study led to his work on six letters of Paul, titled <i>Verisimilia</i>, co-authored with his later biographer Naber, which was to appear in 1886 and which is a story of going back to the original texts for a full critical study, resulting in challenges to many accepted readings and assumptions.<br />
<br />
The passages in Naber's biography, dealing with their joint study of Paul (p. 198 ff.), are priceless and worth reading in full, for here are two accomplished classical scholars, whose grasp of Greek is without equal, and even though Pierson is a theologian by training, his very independent spirit allows him to sit down for the first time and read Paul fresh, without bringing any framework of interpretation to his writings. Fundamentally they ended up with some forty major inconsistencies they found in Paul which threw up a lot of questions and were never resolved during the lifetimes of either Pierson, or his biographer. They were pulling their hair out, and studying all commentators and interpreters they could find, without ever finding much satisfaction on the issues that bothered them the most. The most difficult inconsistencies had been traditionally omitted from consideration. One of the more obvious ones was in the fact that when Paul when quoting the Old Testament quite evidently quotes from the Greek Septuagint translation, instead of from the Hebrew Bible, even while he is claiming Judaic ancestry, and from a Pharisaic lineage. The book enjoyed ample attacks and criticism, but the list of forty "tough nuts to crack," major unexplained inconsistencies, were never satisfactorily addressed by any of the critics. Fundamentally, here is a major start of the criticism of Paul, which is to become a central feature of the school of Radical Criticism in Holland as well as in Germany.<br />
<br />
Meanwhile Pierson now has a difficult start at the University of Amsterdam, with a few very slow first years as an unpopular teacher, until he seems to find his right style of delivery for his Dutch students, and becomes quite a popular professor of Art History and Aesthetics. That part of the story is less relevant here, but the story up to the publication of <i>Verisimilia </i>clearly shows how Pierson became a founding father of Dutch Radical Criticism, not to mention had a connection to the same circles in Germany. As so often much that is inconvenient gets forgotten quickly, so after the first polemics died down, the critical consideration of such traditional materials remains for the few who are not satisfied with the pat answers, and want to look for themselves. They are likely one day to re-discover these early explorers who never unlearned to feel free to question everything.<br />
<br />
My reasons again for treating this material at some length on this blog are simply that I am aware that Kaiser was familiar with the thinking of the Radical Criticism. Specifically we find him citing the philosopher Bolland in his published work, and there were other circumstantial connections I am aware of. In short, while it seems to take forever for the Western world to understand the difference between the teachings of Jesus, which express universal ageless truth, and the Roman interpretation of his teachings, aka Christianity, which should fairly be known as the teachings of Paul. To a degree it was this type of critical thought which opened the way for the appearance of a teacher such as Kaiser, for whom it was very clear that he was a follower of Jesus, and bypassed the interpretations and speculations of Paul, whoever he was, and left them alone entirely, thereby liberating the message of Jesus from the Christian context that was retrofitted on to them posthumously.<br />
<br />
From a more general scholarly point of view, this bit of history is important, to show how the internal inconsistencies made Paul's opus fall apart completely, and how that started happening long before the appearance of the Thomas Gospel and the understanding of the chronology of the early Gospels, including the fact that Paul would have pre-dated them made it clear for everyone to see that that none of the theological positions that define Christianity where present in the original Jesus material, but only in the later traditions which appeared after Paul. Naturally the eventual selection of the canon of the New Testament by Bishop Athanasius in 367 CE, was completely dominated by the needs of Christian orthodoxy, and by that time the Thomas materials, and much else besides, had for all intents and purposes already disappeared off the face of the earth, at least until the re-discovery of them started first through the Renaissance, but then really later through re-discovery of manuscripts starting in the late 19th century. Curiously, in our time it was the Talmudic scholar Hyam Maccoby who perhaps most convincingly showed Paul as the inventor of Christianity. Like Pierson, he stumbled over the inconsistencies of Paul's claimed Pharisaic heritage and his evident quoting from the Greek Septuagint. Meanwhile, it should also never escape our attention that Thomas Jefferson's production of <i>The Life and Morals of Jesus of Nazareth,</i> from 1820, while hardly a scholarly attempt, still reflects the same inspiration that divorces what Jesus said from what Paul said he said.RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-45661900558191141472011-05-07T13:24:00.005-04:002016-09-09T05:50:08.478-04:00Allard Pierson and Dutch Radical CriticismWhen <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Allard_Pierson">Allard Pierson</a> attends the University of Utrecht in the mid 19th century, this descendant from rich pietistic Amsterdam merchants, was exposed both to the belief in science of the time of enlightenment, and to the first really critical efforts of Biblical scholarship, starting with a book <i>Het Leven van Jezus</i> (The Life of Jesus), by one Prof. van Oosterzee, which planted the seeds of understanding that the Bible was not handed down in the form of the King James Bible (or rather, its Dutch equivalent, the then authoritative "Statenbijbel"), direct from God to the faithful, but that there was a very different view emerging, which considered the very human history of the various documents that were to make up the books of the New Testament, which were not to congeal into an accepted "book," until the final redaction of Bishop Athanasius in 367, and therefore some 350 years after the time of Jesus. Thus he started to discover that the Canon of the New Testament was a manmade invention. He was deeply shook up in the pietistic beliefs of his childhood, and from then on the unity of the Bible came apart for him, in a manner not dissimilar to what happened in our own day and age with Bart. D. Ehrman, who started as a fundamentalist, but when he became a Bible scholar, saw his whole belief system come apart, and ended up in his more recent work abandoning his Christian position altogether - particularly in his book about theodicy, <i>God's Problem.</i><br />
<br />
Next to that it was a Prof. Opzoomer, who educated him in the scientific method. And so the disintegration of the unitary Bible as the presumed Word of God, came together with a new attitude of critical inquiry. Thus in 1852, as a 21 year old, he wrote a book review that was to be published in the Annals of scientific Theology (Jaarboeken voor wetenschappelijke Theologie) in 1853. In it, the emerging battle of these developments takes form, in which for now he retains his religious posture, but clearly with an open mindedness and inquisitiveness which prefigured his later development. Later, at the University of Leyden, it is a Prof. Scholten who further forms him in the scientific method.<br />
<br />
In his 1854 doctoral dissertation <i>de Realismo et Nominalismo </i>(Latin was still the tongue of the scholarly world in Europe), he lays the ground work for much that was to develop later, though the thinking is still clearly immature. He then becomes a reverend at Leuven, where he stays till 1857, having a mixed constituency which required him to preach in French, Dutch, and English, and the denominations were equally mixed in his flock, ranging from Anglican to every other Protestant variety, set amidst a very Catholic surroundings. Amidst all this he continues to nurture his analytical scientific mind while retaining a backbone of deep religiosity, yet he evolves towards an empiricism which is not accepted by the religious dogmatism all around him.<br />
<br />
Then in 1856 appears an article from his hand "Historico-critical principles. Introduction to some psychological study of the Gospels" (<i>Historisch-kritische beginselen. Inleiding tot eenige psychologische studiën over de Evangeliën</i>.) With this publication he moves decisively into the vanguard of critical theological thinking of his day. By this time he is moving from the confines of Leuven (Louvain) to the more cosmopolitan, mercantile world of Rotterdam, from October 1857 to March 1865. Circa 1860 in his parlance "Israel" is the name of the religious people everywhere, in a symbolic sense, and his regard for the Bible is still always evident, despite his critical approach. He continues to advocate that his increasingly modern and pluralistic theology does have a place in the Protestant Church, but a few years hence he will resign his function. Clearly his evolution in a very critical direction remains rooted in the deep religiosity of his heart, and the traditions in which he was raised. He abandons theological dogma without abandoning his love for the Bible.<br />
<br />
In 1865 he finally resigns as pastor of his congregation in Rotterdam. He stays for another year and a half but then moves to Heidelberg, to a villa outside of town with the name of Intermezzo. To him now traditional Christian faith can no longer be reconciled with modern philosophical inquiry. He leaves the church-bound life of which he was such an active part, always drawing a full house in spite of his being increasingly "far out" for his day. After some time he wrote a 40 page pamphlet to account for his leaving his professional position in Rotterdam "To My Last Congregation." In Heidelberg he writes a four volume history of Catholicism, notably he still feels that the essence of moral religious life is still easier within the church than outside of it. He becomes a Professor in Heidelberg. Eventually he gets an official blessing from the faculty to pursue his liberal insights, and as a full professor from 1870 on he teaches more history of religion than theology. By 1877 we find him in Amsterdam.<br />
<br />
Notably in an 1871 article he develops a position, which he seems later to have renounced again, when he arrives at the following conclusions - I translate the summarization in the book by Naber (see below):<br />
<blockquote>
...Thus we should arrive at the criticism of that mode of thought [naturalism] and its core: the conviction of the objectivity of sensory perception. That criticism is of a physiological nature. What man observes is, according to newer theory, always the product of his mind, a product to which nothing objective outside of us is the cause, except for the movement of a certain <i>medium</i>; and in this connection it should be admitted promptly that the proposition of movement as much as of the moving <i>medium</i> is again our own creation. We could call this teaching properly physiological idealism. The world, <i>as we see it</i>, does not exist outside of our consciousness. This position does not rest on any a priori idealism, but exclusively on an analysis of the functioning of our senses; and whoever does not grasp the truth of this statement, is not lacking in philosophical development, but simply in physiological knowledge. A critique based on pure physics, after all physiological, of the working of our senses allows us to maintain the independence of the human mind in a way which forever robs materialism of its scientific character. From this point of view every law of nature becomes a law of the mind; in other words: succession of natural phenomena should be labeled an association of mental images. Het notion of <i>cause </i>disappears, to make place for the recognition of the objective identity of those appearances, among which we earlier assumed a causal connection, and for the determination of the sequence of events, behind which I have to imagine the force that is always identical to itself. Exactly because of the study of physics, the spiritual comes into its own: the sensory world the deed of the independent mind; that which science can recognize in the world the purely abstract, after all mathematical. Next to these two great outcomes materialism seems badly dated. The contradiction of naturalism and supernaturalism fades away. No longer is metaphysics dependent on physics. In one word, we refuse to find objective reality in the empirical world. ...</blockquote>
In other words, here Pierson refutes Dr. Samuel Johnson's refutation of Bishop Berkeley. The nerves that hurt when he kicked the rock, were themselves part of the perceptual universe, which merely tautologically validates itself, proving nothing. While Pierson later backed away from the stark purity of these observations, even though he retained the essence of it in other ways, it should be interesting to the reader today, that he has prior Quantum Physics, and prior to the appearance of <i>A Course in Miracles</i>, arrived at a metaphysical position, which given his learning at the time (having taught history of religion at Heidelberg), hews closest to Advaita Vedanta. Unsurprisingly, this 1874 article was not taken graciously by the world around him.<br />
<br />
In his four volume "History of Catholicism" which was complete still at Heidelberg he gets to the question if Peter really founded the Church. He takes to the subject a studied objectivity in which he likes some things and not others, and finds simple that Protestantism works better for some than for others. He cannot help but note that the Catholic Church has been more constant than Protestantism which, then three centuries old, has dissipated itself in unending schisms. Here is where it really gets interesting: Pierson writes (as cited by Naber):<br />
<blockquote>
If it had really been the intention of Jesus to found a world religion, he would have merely shown a sad lack of understanding of the human condition. A religion which preaches only one thing: God is spirit, and the fulfillment of the Law is to love Him above all else, and our neighbors like ourselves, a religion without metaphysics, and without worship, such a religion would have been suited to the overwhelming majority of our kind... A child could believe it! ... of the early church fathers he bemoans a lack of mystical orientation, and the fact that so little of Christianity is a religion, and so much dogma.</blockquote>
Pierson ends up feeling that the Catholic Church in the end mostly maintained its relevance by eventual adoption of all the things it fought at first, something that is still true in our time with the budding Catholic Bible scholarship, which emerged since Vatican II, among other things. What may be most remarkable is the sense of balance which Pierson brought to his topic, such that Protestants could not love his book.<br />
<br />
From 1874 to 1877 Pierson lived in Utrecht, before finally becoming a professor at the University of Amsterdam. For now I'll leave the story here, to be completed some other day. Pierson was to become a founding father of Dutch Radical Criticism (German: Radikalkritik) when he finally evolves to a position that breaks with Christian main stream orthodoxy in questioning much of the work of Paul. This is also my reason for discussing it on this site - the critical questioning of Paul by this group of scholars also lays at the foundation of J.W. Kaiser's feelings on the topic, likewise the seeds of a more mythological treatment of the Gospel accounts are here.<br />
<br />
<br />
Note: The above is based on the 1907 book by Samuel Adrianus Naber, <i>Allard Pierson Herdacht</i> (Memories of Allard Pierson)RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-64372665445181647082011-04-28T18:44:00.003-04:002011-04-29T06:39:06.216-04:00De Bron van JakobJWK spreekt op diverse plaatsen over de bron van Jakob, o.a. aan het einde van zijn artikel over de geest van Jakob in de bundel <i>De Mysteriën van Jezus in ons leven</i>. Jakob is natuurlijk de perfecte uitbeelding van de psychologie van het ego, en als zodanig is zijn bron dan ook de ego bron. Kaiser beschrijft dit als volgt:<br />
<blockquote>Wij die ons leven staag vergallen door de twintig-jaren-lange dienst aan "Laban" (onze "rijke Oom", die toch niets <i>geeft</i>) om dàt te krijgen wat God geven zou, indien wij zouden trachten eerst Zijn Rijk te vinden... Wij zijn die Jakob... en wij willen het niet zien!</blockquote><blockquote>Maar wie als een Profetenzoon zich wijdt aan Hem "die in vrijheid voert", die zal DE NAAM VAN "ISRAEL" doorzien als TIJDSGEBEUREN, dat zijn Kinderen (de "Stammen" Israëls) laat drinken uit de Bron, welks water steeds weer dorsten doet. Want die ontmoet te zijner tijd aan deze Jakobs Bron de onbekende die het Levenswater biedt. (MJL, p. 34)</blockquote>Kaiser schrijft over Jakob nog (MJL p. 150):<br />
<blockquote>Ja'aqob betekent "hielelichter." Hij is het beeld van de "verdringer" van zijn "broeder" uit diens eerstgeboorterecht. Als zodanig is hij oerprincipe, aartsvader, van alle in tijd gevangenen.</blockquote><blockquote>Toch is het God, die de coïncidentie "honger van Ezau"en "linzensoep van Jakob" bepaalde.<i> En wij deden goed dit indachtig te zijn bij de hedendaagse "coïncidenties." </i> </blockquote><blockquote>Maar Jakob is méér. Hij is ook de dienende om zijn geluk. Hij is ook de worstelende met de Engel. Hij wordt Israël, het Tijdsgebeuren, dat al zijn kinderen laat drinken uit zijn Bron, Hij is de Ring waarin het leven in de tijd gebeeld moet worden in de Twaalf Stammen, die zijn Zonen zijn, de Dierenriem of Zodiak, die het vergankelijke bestaan der aarde en haar schepselen beperkt to varianten van projectie, van haar stand ten opzichte van de Zon.</blockquote><blockquote>Als de Verlosser komt, dan zal Hij <i>door die Stammen</i> wandelen en ze een voor een bevrijden. (Ommegang op Aarde).</blockquote><blockquote>De oude Israël, die voortleeft in zijn Stammen, herleeft getransmuteerd tot "volgelingen" van de Christus als de Twaalve.</blockquote><div>Het verhaal waaraan Kaiser hier refereert is natuurlijk het verhaal in het Johannes Evangelie, van de Samaritaanse die Jezus ontmoet bij die Bron van Jakob:</div><blockquote>Bij de bron</blockquote><blockquote>Jezus verliet Judea en ging terug naar Galilea. Hij moest door Samaria en kwam in de stad Sichar in Samaria. Deze stad lag vlakbij het stuk land dat Jakob aan Jozef had gegeven en daar was ook de bron van Jakob.</blockquote><blockquote>Jezus was moe van het lopen en rustte uit bij de bron; dat was omstreeks twaalf uur 's middags. Er kwam een Samaritaanse vrouw water putten. Jezus vroeg of zij Hem wat te drinken wilde geven. Hij was op dat moment alleen omdat Zijn discipelen naar de stad waren om eten te kopen.</blockquote><blockquote>'Dat begrijp ik niet', zei de vrouw verbaasd. 'Ik ben een Samaritaanse en U bent een Jood. Welke Jood vraagt een Samaritaanse nu iets te drinken?' Want Joden gaan niet met Samaritanen om. 'Als u wist wat God geeft en Wie Ik ben Die u om water heeft gevraagd', antwoordde Jezus, 'dan zou u Mij om water hebben gevraagd en Ik zou u levend water hebben gegeven.'</blockquote><blockquote>'Maar Here', zei zij. 'U hebt geen kruik en de put is diep. Waar haalt U dat levende water dan vandaan? Bent U dan meer dan onze stamvader Jakob? Hij heeft deze put gegraven. En zijn zoons, zijn vee en hijzelf hebben er water uit gedronken'. Jezus antwoordde: 'Wie van het water uit deze put drinkt, krijgt weer dorst. Maar wie van het water drinkt dat Ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Dat water zal in hem als een fontein worden, waaruit eeuwig leven voortkomt.' (Johannes 4:3-14)</blockquote>Jakob is dus het prototype van de tijdsbevangen mens die wij zijn, immer ons lot ontvluchtende, omdat het geloof in de afscheiding en een onafhankelijk bestaan als individu ons behept met een vrees voor God, wiens vermeende wraak wij nu ontlopen moeten. Echter, eens zullen wij ontwaren dat wij ons moede hoofd te rusten leggen in het Huis van God (Bethel), en de droom van de Jakob's ladder zal ons doen geworden dat onze kortste weg naar huis juist hier is waar wij zijn, in de wereld, in al onze relaties, mits wij ons wenden tot de Heilige Geest om Leiding, in plaats van het zelf te blijven doen - en dan zullen de engelen ons dienen.<br />
<br />
Over de Samaritaanse bij de Bron zegt Kaiser het volgende:<br />
<blockquote>Doch de episode met de Samaritaanse (Hoodstuk 4) bevat diepere verwijzing naar het eigenlijke Israël. Niet naar de Tien Stammen, die het Koninkrijkje Israël vormden en voortdurend overhoop lagen met het koninkrijk Judea (inclusief Benjamin). Niet naar de British Israël Movement, met hun kunstige gedachtebouwsels, waarin zovele "idealisten" verstrikt geraken. Maar naar Israël als: door de Tijd bevangen Mens. Israël "gevallen" in het onderscheid van de tegenstellingen, Israël als Mens die voor het lokken van de Ruimte is gezwicht, Israël als Mens, die zich wel Wachter (Semer!) waant, doch nog alleen maar tijdsgebeuren als werkelijkheid kent, en dus zijn kinderen voortdurend uit die Bron laat drinken, welker water steeds weer dorsten doet. Israël het Tijdsgebeuren, dat voortleeft in zijn Twaalf soorten Kinderen als de oergestalten van de zogenaamde Dierenriem, diapositief der aardse relativiteit. Dit Israël <i>verlossen</i> is de Twaalf "stammen" wedervoeren naar het Huis des Vaders, naar de Eeuwigheid.</blockquote>Dit thema kwam voor mijzelf recentelijk weer tot leven in een serie gebeurtenissen die mij nog eens de patronen van het ego onder ogen deden zien met name in de afgelopen 6/7 jaar van mijn leven. Daarbij werd het steeds duidelijker hoe het ego steeds maar in het zelfde kringetje rond blijft draaien, en dus in zijn herhalingsdrang steeds maar weer dezelfde patronen gebruikt - tot in het belachelijke toe - als verdediging tegen God's Liefde waar wij zo doodsbang voor zijn zolang wij in het ego geloven. Tegelijkertijd bracht mijn dierbare mede student en leraar in de Cursus het een en ander weer op haar eigen wijze onder woorden, waarin ik direct de situatie van de Samaritaanse aan de bron herkende:<br />
<br />
<blockquote>(via Skype) Annelies Ekeler: Het ego bestaat uit geheugen materiaal en wel het valse geheugen dat gebaseerd is op louter afscheidingsgedachtes. Dat is de gesloten cirkel poel, de bron waaruit het ego zijn gedachtes put en zijn gedachtes verder uitspreid over de akkers van de egodenkgeest, waar het zich vermenigvuldigt en vastlegt in tijd en ruimte en een gesloten cirkel vormt, met als enig doel de ware herinnering te doen vergeten.</blockquote><blockquote>Laten we aldus de onware herinnering vergeten door het te vergeven zodat de ware herinnering, het Weten, weer tevoorschijn komt.</blockquote>Kortom dit is de dynamiek van de ervaring van de Samaritaanse: uit de bron van het ego kunnen wij niet anders dan oude patronen opdreggen, waarvan van te voren al vast staat dat zij ons steeds weer en steeds meer zullen doen dorsten, en de keuze van de vergeving is dus om in plaats van de herhaling en dus projectie van steeds dezelfde gedachten te blijven kiezen, ze aan Jezus te geven, en om zijn Hulp te vragen om er met zijn ogen naar te leren kijken, zodat hij ons het Water kan geven dat ons niet meer doet dorsten, en wij dus in plaats van doorgaan met projecteren van de ego patronen, de Heilige Geest mogen accepteren en als kanaal zijn Liefde uitbreiden, met achterlating van alle zelfzucht van het ego, die ons altijd weer opgebroken is. Dit is de praktijk van "There must be another way." Het is het keuze moment, wanneer wij die "andere" leraar, die als een onbekende verschijnt, vragen om het Levende Water.RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-25953485175093153922011-01-26T14:51:00.003-05:002011-01-30T15:09:59.105-05:00Experiencing the GospelThis is the title of Kaiser's 1950 book on the Gospel of Mark, which he regards as being the least adulterated of the synoptic gospels. It should be noted that even today for stylistic reasons alone it remains accepted fact that Mark was the first of the synoptics, and Matthew and Luke depended on it along with the Thomas and Q traditions. The quality of the text has a certain level of abstraction, and an archaic and almost unworldly ring to it, which in modern Bible translations tends to be smoothed out completely, so we have a tough time noticing it, particularly also because of the typical Christian influence on virtually all translations which smears the whole with a theological sauce that dates from 30 to 300, never mind 2000, years after the crucifixion, and has none of the freshness and urgency which we find in the original Mark, if we can access him in Greek.<br />
<br />
Here is an account of the description by the classical scholar Günther Zuntz, as quoted in the New International Greek Testament Commentary on <a href="http://www.amazon.com/Gospel-Mark-International-Commentary-Testament/dp/0802824463?ie=UTF8&tag=closthecirc-20&link_code=btl&camp=213689&creative=392969" target="_blank">The Gospel of Mark by R.T. France</a><img alt="" border="0" height="1" src="http://www.assoc-amazon.com/e/ir?t=closthecirc-20&l=btl&camp=213689&creative=392969&o=1&a=0802824463" style="border: none !important; margin: 0px !important; padding: 0px !important;" width="1" />, who says ,speaking of Zuntz:<br />
<blockquote>Thoroughly at home in the literature of the Roman Empire, Zuntz, we are told, was nonetheless quite unfamiliar with Christianity and its literature, and thus came to Mark with a freshness of perception impossible to most modern Christian readers. His response thus represents, says Grollenberg, 'what this book must have looked like to an educated reader of the first century of our era.' Zuntz speaks of his 'strong impression' that 'something very important was being put forward here with a superior purpose and concentration throughout the book... The style and content of the story arouse a feeling of otherness, a feeling that this is not a history like other histories, not a biography like other biographies, but a development of the actions, sayings and suffering of a higher being on his way through this anxious world of human beings and demons.'</blockquote>I am quoting this passage for the sake of the present day reader who reads his Bible in translation, in which the original quality of an other-worldly urgency which educated readers have perceived in Mark over the centuries is utterly lost. The homogenized and pasteurized language of all modern translations, originally driven by the theological dogma of the oneness of the Bible, has obliterated the freshness of the original for modern readers. Kaiser keenly observes and appreciates these qualities in Mark, as to him it was clear that storytelling of this time in the classical world was less in service of historical and temporal accuracy of the manifest story line as in the service of expressing the spiritual truth that was being shared with the reader or listener.<br />
<br />
Kaiser's book is both a fresh translation and a commentary as well as an esoteric paraphrasing of the narrative, which focuses on the latent content (meaning), as opposed to the manifest content (the story). His translation is unique because it does strip out the theological distortions of the Pauline tradition, and restores the freshness of the original account as much as humanly possible. Kaiser's is truly the only modern translation of the book I've ever come across in any of the four or five languages which I (more or less) read which even attempts this feat.<br />
<br />
Having studied Kaiser for some twenty-five years before I found <i>A Course in Miracles</i>, I have now increasingly begun to experience that his work is more accessible to me, after working with the Course for about twenty years. The fundamental approach Kaiser takes is very much in line with the teaching in the Course which recognizes that the world is but an outside picture of an inner condition, as follows:<br />
<blockquote> Projection makes perception. The world you see is what you gave it, nothing more than that. But though it is no more than that, it is not less. Therefore, to you it is important. It is the witness to your state of mind, the outside picture of an inward condition. As a man thinketh, so does he perceive. Therefore, seek not to change the world, but choose to change your mind about the world. Perception is a result and not a cause. And that is why order of difficulty in miracles is meaningless. Everything looked upon with vision is healed and holy. Nothing perceived without it means anything. And where there is no meaning, there is chaos. (ACIM:T-21.Introduction) </blockquote>From the outset he views the Markan account as the reflections of a follower of Jesus on his experience of him, expressing the inner events in language and imagery accessible to the reader, thus clothing timeless inner experience of the Master of all Masters in the apparent events of his own life time, without losing that abstract quality of something of an unspeakable otherness which is a constant reminder to the reader of the calling of the voice of the Master to follow him, by turning to what <i>A Course in Miracles</i> would call our own Internal Teacher.<br />
<br />
My co-writer on this blog recently reported to me a dream experience of the twelve apostles, and twelve gospels, each having their own individual account of their experience of Jesus, in which eventually she realized that she had her own experience of the gospel, "the good tiding." The twelve apostles, as much as the twelve signs of the zodiac, simply represent all of humanity in archetypical form, in our capability of either following the ego, or following Jesus, when once we hear the call. After all, our stories are all very different but the experiences that come our way as we turn to that Inner Teacher end up always being the same in content, for to us, the awakening from the dream is a process in time. Thus, as much as the world is the perceptual substitute reality which we "see" as long as we choose the ego as our teacher, the Kingdom, or in Course speak the Real World, is what we "see" when once we choose Jesus or the Holy Spirit as our Internal Teacher, and the gospel is the way we experience the journey of transition from the former to the latter. And, in the Course, Jesus assures us that his was merely an extreme example and we will not have to repeat his experiences, though we certainly relive the pain of the crucifixion to one degree or another as long as we keep choosing the ego as our teacher.<br />
<br />
Thus the story of Jesus is not the story of some dude who was born in Bethlehem 2000 years ago, it is rather the reflection of the birth of Jesus within all of us, as we turn to this little babe of Bethlehem within us, who of course is not welcomed in the world, and there will never be room at the inn, so that he will be born in relative obscurity somewhere, in a manger, in a stable with the animals. A good 20+ years after Kaiser, the Course will describe this process of inner birth as follows:<br />
<blockquote><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>What danger can assail the wholly innocent? What can attack the guiltless? What fear can enter and disturb the peace of sinlessness? What has been given you, even in its infancy, is in full communication with God and you. In its tiny hands it holds, in perfect safety, every miracle you will perform, held out to you. The miracle of life is ageless, born in time but nourished in eternity. Behold this infant, to whom you gave a resting place by your forgiveness of your brother, and see in it the Will of God. Here is the babe of Bethlehem reborn. And everyone who gives him shelter will follow him, not to the cross, but to the resurrection and the life. (ACIM:T-19.IV.C.10)</blockquote> In the New Testament literature, Jesus constantly - and in vain I guess - reminds the apostles that it all comes to us in parables, and that he wasn't speaking of "breads," including wondering out loud how come we do not get it -- don't you STILL understand that I was not speaking of BREADS??? But we stubbornly persist in taking him literally. Our entire culture is based on it, because the Christian "religion" is baked into the very fabric of Western culture, never mind which variety you or I grew up with. So one way to look at the difference between Christianity and the teachings of Jesus is that Christianity revels in the manifest story, and adapts it to the point that it becomes a world religion, suitable for Caesar and his minions, while Jesus teaches us to watch only the content, and the inner process, in following him to a Kingdom not of this world.<br />
<br />
<br />
Once we start listening for the latent content - the meaning - instead of the manifest content - the story - it becomes clear that Jesus was not born in Bethlehem (the house of bread), 2000 years ago, but Jesus is born within us in our "house of bread," in the forms and circumstances in which we partake of the heavenly bread after our own fashion, as and when our soul gets totally fed up with the ways of the world and rebels against it (Mary), and of course there is "no room at the Inn" and he is born in a manger - out of the way, away from the business of the world - and his ministry within us begins only when he wakes up to the full realization that he is/we are God's beloved son in whom he is well pleased. And his ministry within us starts as/when we show up as his students/disciples, and through him learn that this is who we are. On this path he is our older brother, who merely went before us in realizing his true identity as God's son, inviting us all to follow him on the journey home. And so we will eventually all re-experience the gospel in our own way, the forms will be as different as people are different, but the content is always the same, for it is a learning process, in which we gradually follow his example of awakening from the dream of "this world" and "my life," to the awareness of who we really are as the son of God, as the prodigal sons we all are, looking for our way home from the strange lands where we got lost after we ran away from home. That is the promise of the Gospel.<br />
<br />
And just like the apostles were called up by Jesus from their habitual ways of making a living, and that was symbolic, for his intention was not literally dropping the work of your hands, but figuratively no longer doing it the way we always did it, namely with the ego, but rather now to follow Jesus instead of the ego as our teacher, and become an instrument for peace. Again the temptation is always to act things out in the world, in form instead of making the change of mind, which is what Jesus was always talking about. Likewise, as Jesus makes very clear in the Course, he does not ask for sacrifice - such is only the ego's fear - for how could giving up nothing, namely a plan which we already know is bound to fail, be a sacrifice of any kind, when instead we can accept the peace of God, and total spiritual abundance, regardless of what things look like in the world? The process of following Jesus is a process of unlearning to do things the old way, which never worked to begin with, and learning to do them his way, where we place our faith in spirit and not in the things of the world.<br />
<br />
This means that what's in store for us is that finally we'll start having ears to hear, when we stop mistaking Jesus by believing that he's talking to us as individuals when he says "you" - he is always addressing us as whom he knows we really are, the son of God, awakening from the dream - different from him only in time, but never in eternity. So, as our elder brother, who has awakened before us, he whispers in our ear and sings us a lullaby, while we still writhe in pain in our nightmare.<br />
<br />
The journey home is about "forgiveness," namely about relinquishing the judgments which uphold the ego's world, in favor of the love of the Holy Spririt. Here is how Jesus says it in Lesson 23:<br />
<br />
quote<br />
The idea for today introduces the thought that you are not trapped in the world you see, because its cause can be changed. This change requires, first, that the cause be identified and then let go, so that it can be replaced. The first two steps in this process require your cooperation. The final one does not. Your images have already been replaced. By taking the first two steps, you will see that this is so.<br />
Besides using it throughout the day as the need arises, five practice periods are required in applying today's idea. As you look about you, repeat the idea slowly to yourself first, and then close your eyes and devote about a minute to searching your mind for as many attack thoughts as occur to you. As each one crosses your mind say:<br />
I can escape from the world I see by giving up attack thoughts about ___.<br />
Hold each attack thought in mind as you say this, and then dismiss that thought and go on to the next.<br />
In the practice periods, be sure to include both your thoughts of attacking and of being attacked. Their effects are exactly the same because they are exactly the same. You do not recognize this as yet, and you are asked at this time only to treat them as the same in today's practice periods. We are still at the stage of identifying the cause of the world you see. When you finally learn that thoughts of attack and of being attacked are not different, you will be ready to let the cause go.<br />
unquote<br />
<br />
or as Ken Wapnick summarizes it in his commentary to the work book, titled <a href="http://www.amazon.com/Journey-through-Workbook-Course-Miracles/dp/159142206X?ie=UTF8&tag=closthecirc-20&link_code=btl&camp=213689&creative=392969" target="_blank">Journey through the workbook of A Course in Miracles</a><img alt="" border="0" height="1" src="http://www.assoc-amazon.com/e/ir?t=closthecirc-20&l=btl&camp=213689&creative=392969&o=1&a=159142206X" style="border: none !important; margin: 0px !important; padding: 0px !important;" width="1" />:<br />
q<br />
To briefly summarize these steps:<br />
1) I bring back within my mind the guilt I have projected onto you;<br />
2) By looking with Jesus, I bring my mind's guilt to him, in which instant<br />
3) the guilt is gone, for I have accepted the love and light that was already present but had been concealed beneath the darkness of my guilt, protected by my attack thoughts.<br />
unq<br />
<br />
In psychoanalytical terms the process is to make the unconscious conscious, but not with some psychoanalyst, but with Jesus as our teacher. For the psychoanalytical path ends up in rolling around in the dirt with the other pigs in the pigsty, and perhaps becoming more accepting of it, but never getting real release. The process of letting Jesus teach us, means letting it go and gradually accepting his love instead. It takes us a while, because we are attached to our dirt - as Byron Katie says: Who would I be without my problems? - they are our shield against the love of God. The forgiveness process of the Course, which is simply what Jesus always taught, but restated in a more modern form, is the way out of hell for us, and we wake up to our reality as brothers and sisters in God as we are reborn as who and what we really are, namely God's creation, his one-born Son, Christ, and not the dream characters in the dream of the world, which we made up ourselves.<br />
<br />
Shakespeare evidently was an awakened soul, and he said it as follows:<br />
<br />
Prospero:<br />
Our revels now are ended. These our actors,<br />
As I foretold you, were all spirits, and<br />
Are melted into air, into thin air:<br />
And like the baseless fabric of this vision,<br />
The cloud-capp'd tow'rs, the gorgeous palaces,<br />
The solemn temples, the great globe itself,<br />
Yea, all which it inherit, shall dissolve,<br />
And, like this insubstantial pageant faded,<br />
Leave not a rack behind. We are such stuff<br />
As dreams are made on; and our little life<br />
Is rounded with a sleep.<br />
(Shakespeare: The Tempest, Act 4, scene 1, 148–158)<br />
<br />
Or as the french philosopher said: God created man after his image, and then man returned the compliment - i.e. we made up God to reflect how we think of ourselves. (See Voltaire: <a href="http://www.proverbes-citations.com/voltaire.htm">Si Dieu nous a faits à son image, nous le lui avons bien rendu</a>.) Thus the creator God of Genesis is the made up God who we project to justify our seeming existence in the world, and he is the cover over the real God who is our creator and source, as spirit. In the Bible these two concepts are often mixed up, because there are so many authors in it, but a.o. in the book of Job, this is clearly described, in terms of when Job stops listening to his "friends," i.e. stops listening to the advice of the ego, our old self, and starts listening to the Voice for God. At that point in the narrative, the word used for the name of God changes, because Job is then awakening to the real God. To what the Gnostics might call the "God above God," or if you would the real God above the limited human concept of God.<br />
<br />
And so, in the end, the undoing involves transcending our fears for the vengeance of the ego's God, to return to the love of God, which is our true source, and the essence of who we are. And in the end it turns out to be what the Course calls a "journey without distance to a goal that has never changed." (ACIM:T-8.VI.9:7)RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-9191655178879725702010-11-21T10:35:00.007-05:002010-11-22T18:11:23.629-05:00Vasten - Mk II:18-20In <i>Beleving van het evangelie</i> bespreekt Kaiser deze passage diepgaand, en in termen die voor lezers van ECIW zeer aansprekend zouden kunnen zijn. Het blijft vaak verrassend om te zien hoezeer Kaiser's werk inhoudelijk in de zelfde lijn ligt als de Cursus, een lijn die direct teruggaat tot de leer van Jezus, zoals Jezus die zelf leefde en leerde voordat die ergens tussen de dertig en driehonderd jaar na zijn kruisiging werd omgetoverd in de leerstelligheden die wij als Christendom leerden kennen, en die hem dan beginnende met Paulus ook nog eens in de schoenen worden geschoven. Het hele verhaal is een voorbeeld van hoe de verdedigingsmechanismen van het ego werken.<br />
<br />
Met name is Kaiser's systematische behandeling van de tradities op inhoudelijke wijze zeer verwant aan de Cursus, en de oorspronkelijke leer van Jezus, immers tot allen die buiten de relatie met Jezus staan komt het alles in parabelen, wat dus in het Christendom de vorm aan neemt van het letterlijk nemen van de Bijbel, en het niet luisteren naar de inhoud, en dus ook eindeloos tot theologische verminkingen heeft geleid in het vertaal proces. Hoe vaak Jezus ook zei dat hij niet van broden sprak, wij blijven hem hardnekkig op letterlijke wijze misverstaan, zolang wij onszelf nog letterlijk nemen als individuen. Het vergevings proces van de cursus, en de ervaring van ons met Jezus boven het slagveld te verheffen en er met zijn vergeving nieuw naar leren kijken, is de toegang tot het verstaan van zijn parabelen en dus van alles wat er in ons leven passeert. Zo gaan wij dus de wereld van de dualiteit meer en meer appreciëren als metafoor.<br />
<br />
Met Kaiser's behandeling wordt het duidelijk dat in de vertellingen van de traditie rond Jezus bepaalde stereotypen dienen als characterisaties van fundamentele verdedigingsmechanismen van het ego, en niet als beschuldigingen aan het adres van bepaalde groepen. Dat werd er wel van gemaakt, naar gelang men contact verloor met de inhoud, en de letterlijke lezing de overhand kreeg. Het gaat hier ook niet om moralistische fabeltjes of psychoanalyse, maar alleen om de innerlijke ervaring en herkenning hoe wij eigenlijk alle karakters in het verhaal uit eigen ervaring kennen, en naarmate wij er eerlijk naar kunnen kijken met Jezus, zal het ons helderder worden waar hij het over had. Beleving, niet interpretatie is waar het om gaat, zoals de Cursus ook steeds duidelijk maakt dat het gaat om in de practijk te brengen wat hij zegt, niet om te argumenteren over wat hij bedoelt, laat staan het uit je hoofd te leren. De innerlijke verwerkelijking is het enige. Vandaar ook de titel van Kaiser's boek. En vandaar ook dat er in de Cursus uiteindelijk staat:<br />
<blockquote>Vergeet deze wereld, vergeet de cursus, en kom met volkomen lege handen tot jouw God. (ECIW:WdI.189.7:5)</blockquote><br />
Afscheiding is de grond gedachte van het ego, wat dan hand in hand gaat met projectie, want als ik mij van jou afscheid, omdat ik gelijk heb en jij ongelijk, omdat jij schuldig bent, en ik mijn handen was in onschuld, dan is dat het meest fundamentele ego-verdedigingsmechanisme. In de Bijbelse verhalen staan de Phariseeërs daarvoor symbool, en zoals Kaiser ook uitlegt de naam zelf betekent dus etymologisch ook "apart," dwz. afgescheiden, enz. We kunnen allemaal in onszelf zien hoe dat mechanisme werkt, en alleen vergeving kan het ooit oplossen.<br />
<br />
<br />
De Pharisaeërs (het ego) vasten om op die manier de schuld en de zonde te vereffenen, door het vanzich af te schuiven. Vasten is dan offeren om iets terug te krijgen, wat verloren of afgepakt is (onze onschuld). Dat is dus het ego mechanisme, om onze onschuld te bewaren door de schuld buiten ons te projecteren, en onszelf zo een schijn van onschuld aan te meten, waarlijke schijnheiligheid.<br />
Zodra er echter Ware communicatie is hoeft er niet meer gevast te worden, want dan is geven en ontvangen gelijk. Jezus als symbool voor ware communicatie was het levende voorbeeld en in zijn aanwezigheid had een ritueel zoals vasten geen betekenis meer.<br />
<br />
Echter, nadat Jezus als aanwezig symbool, geprojecteerd in de vorm, verdwenen was, moesten (en moeten nog steeds) de volgelingen leren dat het niet om de vorm gaat, maar dat Jezus altijd symbool staat voor de Geest en dat dat niet staat of valt met de aanwezigheid van een lichaam (projectie).<br />
Zo krijgt 'vasten' een omgekeerde, ándere betekenis.... niet meer als gemis en/of opoffering van de vorm, maar als symbool dat alleen Geest voor de ware verbinding zorgt, omdat er alleen Geest is. Dan "vasten" wij dus van de waarden der wereld, omdat wij leren dat vasten niet om opoffering en verlies gaat, zoals de ego denkgeest het gebruikt, maar om loslaten en vergeven, en dat er dan geen sprake kan zijn van verlies, maar alleen van pure winst voor de hele denkgeest. Wij eindelijk gaan inzien dat wij "niets" opgeven voor "alles," en dus elk gevoel van opoffering verdwenen is. Het ego ziet dat als "vasten" en "opoffering," in een laatste hopeloze poging om ons te overtuigen dat het ons nog iets te bieden heeft. Zo worden dan alle vormen, de projecties alleen nog maar betekenisvol in de handen van de Heilige Geest, en dus als vergevingsmateriaal. Zo staat er in de Cursus nog:<br />
<br />
<blockquote>Waarom zou je de ontdekking dat jij vrij bent niet als een bevrijding van lijden zien? Waarom zou je de waarheid niet toejuichen, in plaats van haar als vijand te beschouwen? Waarom is een gemakkelijk pad, zo duidelijk gemarkeerd dat het onmogelijk is te verdwalen, ogenschijnlijk doornig, oneffen en veel te moeilijk voor jou om te volgen? Komt dit niet doordat je het ziet as een weg naar de hel, in plaats van het te bezien als een eenvoudige manier, om, zonder enig offer of verlies, jezelf te vinden in de hemel en in God? Zolang je niet inziet dat jij niets opgeeft, en zolang je niet begrijpt dat verlies niet bestaat, zul je de weg die je gekozen hebt op enige manier betreuren. En je zult de vele voordelen die jouw keuze jou heeft opgeleverd niet zien. Maar ook al zie je die niet, ze zijn er wel. Hun oorzaak werd in werking gezet, en waar hun oorzaak haar indrede deed, moeten ze zelf ook aanwezig zijn. (ECIW:T29.II) </blockquote>Als leerlingen van de Cursus zal deze ervaring ons meer en meer geworden, en naarmate het mechanisme ons door vergeving volledig duidelijk wordt, daadwerkelijk blootgelegd wordt door vergeving en waardeloos bevonden, zal dus alle gevoel van opoffering verdwijnen, en zullen wij alleen nog de waarde van alle situaties als vergevingskans zien, waarin geven en ontvangen volkomen gelijk zijn, en wij ons ware erfgoed weer leren aanvaarden, in het aanvaarden van de verzoening.<br />
Wij zullen ook maar al te vaak ervaren hoe wij in een moment van inkeer volkomen in de vergeving van Jezus kunnen verkeren, en alles anders zien in zijn aanwezigheid, en in het volgende moment treden wij weer in de wereld, en worden weer meegesleept door alle verleidingen van het ego. Echter, wij kunnen het dan nooit meer helemáál serieus nemen, omdat de waarden van het ego geleidelijk aan glans inboeten, naar mate een ander denksysteem ons geleidelijk aan meer en meer eigen wordt, en wij al doende leren dat wij in de wereld maar niet van de wereld zijn.<br />
<br />
<br />
Dit artikel werd in samenwerking tussen Annelies en mijzelf geschreven in de context van ons intensieve werken met de Cursus, en het gezamelijk lezen van Kaiser's <i>Beleving van het Evangelie. </i>Onze dank gaat dus uit naar die beide bronnen, en onze innerlijke bron waaraan wij ons steeds weer en steeds meer kunnen laven, en door laten leiden.<br />
<br />
Annelies Ekeler & Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-38353916715477139442010-08-17T08:10:00.003-04:002010-11-22T18:12:32.124-05:00Een nietig dwaas idee<blockquote>Laten we de droom die hij heeft weggegeven teruggeven aan de dromer, die de droom ziet als iets los van hem dat hem is aangedaan. In de eeuwigheid, waar alles één is, sloop een nietig dwaas idee binnen waarom de Zoon van God vergat te lachen. Door dit te vergeten werd de gedachte een serieus idee, in staat tot zowel verwezenlijking als werkelijke gevolgen. Samen kunnen we ze beide weglachen, en begrijpen dat de tijd geen inbreuk kan maken op de eeuwigheid. Het is ridicuul te denken dat de tijd de eeuwigheid kan buiten spel kan zetten, die juist <i>betekent</i> dat er geen tijdbestaat. (ECIW T27.VIII.6, vertaal correctie -circumvent- van mijn hand)</blockquote> Toen ik in 1991 met de Cursus bekend raakte, vroeg ik vooraleerst om duidelijkheid aan Jezus, om mij te laten weten dat dit zijn materiaal was, en niet zo maar een instrument tot verdere begripsverwarring van een of andere gesjeesde psychiater uit Californië of zo. Het antwoord kwam in de vorm van een droom, die mij onomwonden duidelijk maakte dat de Cursus inderdaad mijn trein verbinding terug naar huis was, en impliciet dus de werkelijk leer van Jezus vervatte. En de connectie met het werk van Kaiser, en Mej. Hofmans was daarbij voor mij vanzelf, want uit die achtergrond was het mij al duidelijk dat het Christelijke model (van Paulus dus eigenlijk), dat Jezus voor onze zonden zou zijn gestorven, niet in de haak was, en eigenlijk alleen maar een laffe smoes om niet zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor onze relatie met God.<br />
<br />
Kaiser was in zijn werk heel duidelijk over dat soort zaken, en met mijn eigen kennis van het Grieks was het voor mij ook makkelijk om de linguistische sporen die hij volgde na te trekken. Al met al was ik in 1991 misschien duidelijker over wie Jezus niet was, dan wie hij wel was, echter mijn droom ervaring die kwam als antwoord op mijn vragen, maakte het voor mij overduidelijk dat de Cursus een zuiver kanaal was.<br />
<br />
Bij het recentelijk herlezen van met name de twee essays over Exodus in Kaiser's <i>De mysteriën van Jezus in ons leven</i>, werd ik er weer even aan herinnerd hoezeer Kaiser voor mij duidelijk de inleider was die mij al vroeg op het spoor zette tot een besef van een relatie met Jezus, ook al was het mij nog lange tijd niet duidelijk hoe dat er in de practijk uit moest zien, en daarvoor gaf de Cursus mij dus het concrete materiaal, om die relatie met mijn Innerlijke Leraar meer bewust aan te gaan. De manier waarop Kaiser het thema van de slavernij aan het ego (Egypte) doorlicht, en Mozes laat zien als het kind dat geboren wordt uit het besef dat er een andere wijze van leven moet zijn dan de slavernij van tijd en ruimte, maakt ook duidelijk dat zijn werk volkomen aansluit bij de metaphysica van de Cursus. Het is dus ook niet verbazingwekkend, dat ik via de bekendheid met het werk van Kaiser en Mej. Hofmans, een duidelijke voorbereiding had gehad voor die latere "ontdekking" van de Cursus.<br />
<br />
Het is duidelijk in Kaiser's behandeling van Exodus, dat wij alle karakters in het verhaal zijn. In zijn bundel Levensopgang verwijst hij in het essay van die titel ook naar hetzelfde t.a.v. het evangelie verhaal, al die karakters leven in de ene denkgeest, in de ene mensenziel. Hij zegt daar (op pag. 69 van Levensopgang): "Er ís geen mensen-meervoud in het Evangelie, maar er is het enkelvoud der éne menselijke ziel, wier sterfelijke structuur het meervoud ondergaat van alle krachten die worden aangetast en opgeheven in dat ondoorgrondelijke Proces, dat wij Verlossing noemen. Het zijn die krachten, zieleroerselen of dynamieken, die het 'uitgeworpen' wordende, zich voordoen als 'personen' van Het Drama, dat is de oergestalte die het Hemelse Voltrekken aanneemt in het bewustzijn van de <i>on</i>verloste mens." Het totale verhaal is een parabel voor onze ervaring, en alle karakters zijn apecten van onze ziel. Kortom, vóór en na de zondeval is er maar één Zoon, het Zoonschap als eenheid, die zichzelf als veelheid ervaart, zolang een nietig dwaas idee ernstig wordt genomen.<br />
<br />
In de jaren dat ik pas met de Cursus bezig was, werkte ik ook de publicatie van een boekje van Kaiser af, met een inleiding op zijn werk. Ik sprak in die tijd ook wel met enkele lui die Kaiser nog gekend hadden, en zijn werk bestudeerd hadden. Vaak verbaasde ik me er echter over hoevaak men niet erkende wat Kaiser in zijn geheel zei - want de lijn van de projectie in zjin werk gaat terug tot zijn eersteling, <i>Introduction to the Study and Interpretation of Drama. </i>Maar al te vaak konden mensen deze dimensie van Kaiser's werk niet echt horen, dat dit leven werkelijk een droom is en een projectie. Ook het evangelie verhaal is dus een "drama" dat verteld van het helen van de afscheiding, geheel in beelden taal. In hetzelfde essay, <i>Levensopgang</i>, legt Kaiser nog even die verbinding naar zijn boek over drama, middels een opmerking over de rol van Johannes: "Ook 'Johannes' is niet een mens, maar een persona dramatis, een hoedanigheid die tot afzonderlijke gestalte wordt door de dramatiserende uitwaaiering van het samengestelde mensen-innerlijk tot schouwspel van schijnpersonen. Dat is immers het wezen der dramaturgie?" (p. 82)<br />
<br />
Ik vroeg mijzelf soms af hoe Kaiser met de Cursus overweg zou hebben gekund, want ik voelde wel dat het in zekere opzichten een radicale stap verder was, echter het was mij ook duidelijk dat het uit dezelfde bron kwam, vanwege de diepgaande innerlijke consistentie. Op een goede dag gewerd mij een beeld waarin ik met Kaiser koffie zat te drinken in het Hotel Américain te Amsterdam. Ik vertelde hem van mijn avonturen met de Cursus, en Jezus' behandeling van het nietig dwaas idee... en toen dat even bij hem bezonken was, sloeg hij zich op de knieën van het lachen, en riep een ober aan om twee glaasjes rode wijn te bestellen om hier even een toast op uit te brengen. Kortom, opeens brak de ernst, die in zijn werk soms aan zwaarmoedigheid leek te grenzen, en sloeg over in pure pret en vermaak over zo'n eenvoudige oplossing.<br />
<br />
Van dat moment af aan heb ik dus ook steeds meer de continuiteit tussen Kaiser's werk en de Cursus ervaren en steeds diepgaander beleefd. En in dat besef valt dus ook voor mij die soms wel ietwat zwaar op de hand zijnde presentatie van Kaiser weg in het besef dat er inderdaad niets meer aan de hand is dan een domme vergissing, die wij kunnen corrigeren, en achter ons laten. Het vergevingsproces van de Cursus is daarbij het praktische middel, dat ons dagelijks iedere volgende stap mogelijk zal maken. Zoals Jezus zegt in de boven aangehaalde passage, we kunnen het samen met hem weg lachen. En dan zie ik mezelf weer in dat beeld met de schaterlachende Kaiser bij het Hotel Américain. Kortom mijn werk met de Cursus heeft ook tot een verdergaande verdieping van mijn relatie met Kaiser's werk geleid. En in vele opzichten is en blijft de Cursus voor mij vaak makkelijker te begrijpen dan Kaiser's benadering, maar vaak leidt Kaiser's werk mij ook weer tot een verdieping van mijn werk met de Cursus.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-14470322180277480692010-08-14T15:01:00.003-04:002010-11-22T18:13:03.087-05:00De uitreisWant dat betekent Exodus precies. Het is de uitreis uit de tijd, naar het leven in de eeuwigheid, en het begint altijd met een moment van kentering in ons leven, het moment van verwerping van de wegen van de wereld, niet als veroordeling van anderen of onszelf, maar als een innerlijk oppakken van onze eigen verantwoordelijkheid voor ons leven, en te besluiten dat er een andere weg moet wezen, want ergens in de diepte weten wij dat. Kaiser bespreekt dit thema diepgaand in twee essays in zijn bundel <i>De mysteriën van Jezus in ons leven, </i>hoofdstukken 6 en 7, Exodus der ziel, en Woestijngangers.<br />
<br />
Kaiser zegt:<br />
<blockquote>Want dìt betekent <b>exodus </b>of <b>uittocht: </b>dat wij als de Engel Gods voorbijgaat in de duisternis, aan onze zielewoning dragen het bewijs van <i>inzicht</i> in de eigen schuld en van de wil het offer der bevrijding te volbrengen. (JWK, MJL, 6. Exodus der ziel, p. 43)</blockquote>Vandaag zou ik met kennis van <i>Een cursus in wonderen</i>, dus liever zeggen met inzicht in eigen verantwoordelijkheid, liever dan "schuld," en bedoeld in de zin van:<br />
<blockquote> Het geheim van de verlossing is slechts dit: dat jij dit jezelf aandoet. Wat ook de vorm van de aanval is, dit is nog steeds waar. Wie ook de rol van de vijand of van aanvaller op zich neemt, dit is nog steeds de waarheid. Wat ook de oorzaak lijkt van enig leed of lijden dat je voelt, dit is nog steeds waar. Je zou namelijk helemaal niet reageren op figuren in een droom waarvan je wist dat je die droomde. Laat ze zo haatdragend en kwaadaardig zijn als ze maar zijn, ze kunnen geen effect op jou hebben, behalve als jij naliet in te zien dat het jouw droom is. (ECIW:T27.10) </blockquote>Oplettende lezertjes zullen dus direct zien dat het Exodus verhaal, zeker in Kaiser's behandeling ervan, ons hier hetzelfde aanzegt als deze passage in de Cursus, want de engel des doods zal ons inderdaad voorbijgaan als wij ons bekennen tot de weg uit de droom, en niet terugkeren naar Egypte (de ego-wereld, de droom). Kaiser's "wil om het offer der bevrijding te volbrengen" is dus wat de Cursus "een klein beetje bereidwilligheid," noemt.<br />
<br />
Verder verschuift het beeld in de verwoordingen in de Cursus nog wel iets verder, omdat er meer nadruk wordt gelegd op het feit dat wij "niets" offeren voor alles, en dat er dus in werkelijkheid geen offer is, behalve dan dat ons ego dit pijnlijk doet voorkomen, omdat het ego nog steeds gebaseerd is op de noodzaak dat wij "niets" kiezen ipv alles. Het is dus niet zo dat de Cursus het offer of ons lijden bagatelliseert, maar dat hij het van de andere kant, vanuit zijn "het is volbracht" bekijkt, en ziet dat er geen offer was, omdat de werkelijkheid nooit veranderd was door onze illusies, net zoals alles wat wij droomden nooit gebeurde. In die zin legt de cursus er dus de nadruk op dat wij ons letterlijk druk maken om niets. En meer dan ooit is bij onze uittocht uit de wereld van de tijd naar het Koninkrijk dat niet van deze wereld is het oude gezegde van toepassing: "Daarom lijdt de mens het meest door het lijden dat hij vreest."<br />
<br />
Of, om er nog eens een ander beeld aan te verbinden, in de klassieke afbeeldingen van de Buddha in zijn meditatie onder de Bodhi-boom, zien wij dus zijn lege zetel, die door de demonen aangevallen wordt, want Buddha is inmiddels onkwetsbaar en ziet die aanval niet. Zo wordt het Oud Testamentische beeld van de engel des doods die ons voorbijgaat dus steeds zinvoller, en de keuze voor een andere weg, anders dan de wereld en het ego, maakt ons dus onkwetsbaar in die zin, omdat met het aanvaarden van de verzoening, wij ons bekenen tot de onschuld van weten dat wij nog steeds zijn zoals God ons geschapen heeft, in tegenstelling tot het ego wat ons maar wil doen geloven dat wij doodschuldige zondaars zijn, die niet zijn zoals God ons geschapen heeft, maar zoals de keuze voor het ego ons gemaakt heeft.<br />
<br />
In het 6e essay in deze bundel maakt Kaiser volledig duidelijk dat de belevingswereld van het ego, waarin ons individuele zelf de hoofdrol speelt, een droomwereld is, die alleen rust op het schijnbare feit dat wij "de hoge wake" van te zijn zoals God ons schiep niet verdroegen, en vervielen in een diepe slaap waarin wij ons in de droom-beleving vonden die wij voor "ons leven" verslijten. Dit is het Genesis verhaal van Adam die in slaap valt, waaraan de Cursus ook refereert op geheel vergelijkbare wijze, wanneer hij in T2.I.3-4 er op wijst dat Adam in het Bijbel verhaal wel in slaap viel, maar dat er nergens aan zijn ontwaken gerefereerd wordt. Hier ligt dus de basis van wat de Cursus het nietig klein idee noemt dat wij onafhankelijk, buiten God zouden kunnen bestaan. Ergens weten wij dat het verhaal niet klopt, en Kaiser beschrijft dit besef heel aangrijpend als volgt:<br />
<blockquote>Zoals een schrander kind in slaap somtijds beseft: "dit alles is een droom; het is de waarheid van het waken niet". En dan niet meer kan lijden door die droomgestalten die benauwden en bedrukten, zo kàn een mens, die tot het inzicht komt, dat ook ons waakbewustzijn nièt bewustheid van de goddelijke waarheid is, maar de dramatisering onzer argeloos verkochte en geslaafde zielen, niet meer ten volle lijden door het treurspel dat hij hier beleeft. (JWK:MJL, H6, p. 42)</blockquote>Ook dit heeft een perfecte parallel in de Cursus, in T10.1:<br />
<blockquote>Je ben thuis in God en droomt van ballingschap, maar je bent volmaakt in staat te ontwaken tot de werkelijkheid. Is het jouw beslissing dat te doen? Je weet uit eigen ervaring dat je tijdens je slaap denkt dat wat je in je dromen ziet werkelijkheid is. Maar op het moment dat je ontwaakt besef je dat alles wat in de droom leek te gebeuren, helemaal niet is gebeurd. Je vindt dat niet vreemd, ook al werden terwijl je sliep alle wetten van datgene waartoe je ontwaakt geschonden. Kan het niet zo zijn dat je slechts van de ene in de andere droom bent overgegaan, zonder werkelijk te ontwaken? </blockquote>En om het nog eens even wat verder aan te dikken, nu over het ontwaken van de Zoon van God:<br />
<blockquote>Laten we de droom die hij heeft weggegeven teruggeven aan de dromer, die de droom ziet als iets los van hem dat hem is aangedaan. (ECIW:T27.VIII.6:1)</blockquote>Kortom Adam (of zoals Kaiser het spelt, om het Hebreeuws beter weer te geven, Adaam), kan dus alsnog de keuze maken om uit zijn slaap en de droomwereld die ermee gepaard gaat te ontwaken. Met het ontwaken wordt het dus duidelijk dat de hele droom en al ons vermeende lijden letterlijk niets is, de stromen bloed waren slechts rode verf, als in een slechte film.<br />
<br />
Deze inzichten zijn zeer helder, echter ze intellectueel te begrijpen, is slechts een begin, en geen einde - zoals dat ook gezegd wordt aan het einde van de Cursus. Het verschil van acht en dertig jaren lijden onder onze eigen weerstand, ons gevecht met onszelf, dat pas goed begint nadat wij ons bekennen tot de uittocht uit Egypte, is wat Kaiser noemt de 38 "extra" jaren in de woestijn, waarin al onze weerstanden naar boven komen en genezen moeten worden, tot wij uiteindelijk geheel vernieuwd het beloofde land binnengaan, à la Deuteronomium 2:14, zoals Kaiser dat aanhaalt aan het einde van zijn essay Woestijngangers, waarbij hij dan ook de achtendertig jaar aanhaalt van de zieke te Bethesda in Joh. 5:5. Als wij het dus gewoon intellectueel konden begrijpen, en gewoon op de kaart kijken en door de woestijn marcheren dan zou het ons maar een jaar of twee kosten, maar onze eigen koppigheid moet dus geheel overwonnen worden en achtergelaten, en dat kost ons symbolisch veertig jaar.<br />
<br />
Dit inzicht sluit geheel aan op het idee in de Cursus dat het bekend raken met het gedachtegoed slechts het begin is van het ervaringsgewijs leren, waaraan wij de rest van ons leven zullen wijden. Want het zal ons de rest van ons "ego"- leven kosten, dat is immers het afsterven van die krijgslieden in de woestijn. De langste weg, is de weg van het hoofd naar het hart. En dat is de essentie van het proces van de verlossing, of je dat nu bespreekt in de context van Exodus, of het leven van Jezus, of het leren van de Cursus. De korte weg om de Cursus te doen, is om hem werkelijk in de praktijk te brengen, en het onder ogen zien van onze eigen weerstand (en onszelf daarvoor vergeven), is een deel van het proces. Dat deze kennis altijd onder de mensen is en blijft, maakt Kaiser's lezing van Exodus ook ten enen male duidelijk. Het ego wurmt er altijd weer onderuit, door alles letterlijk te nemen dat symbolisch bedoelt werd, want de Meester aller Meesters onderwijst alléén in parabelen, maar aan wie tot hem komen verklaart hij alles. Zo was het toen, en zo is het nog.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-48874911640470222272010-08-01T18:21:00.003-04:002010-11-22T18:13:32.390-05:00De Cursus in het NederlandsDeze laatste jaren volg ik de avonturen van ECIW in het Nederlands, hoewel voor mij het Engels de dagelijkse voertaal is. Van tijd tot tijd doet het lezen van het Nederlands mij echter terugkijken naar het Engels als de vertaling mij toch wat gewrongen lijkt. Het is niet dat ik geloof dat er ooit één vertaling mogelijk zou zijn, daar is het boek te veelzijdig voor, maar toch is het soms de moeite waard om het origineel te raadplegen, ook al lees je het merendeel in het Nederlands, al is het alleen maar als een reflectie en een verdieping van je verstaan. Daarbij wordt het dan van minder belang om de vertaling te verbeteren in de illusie dat er één juiste vertaling zou zijn maar verrijking door de overweging van alternatieven.<br />
<br />
In eerste instantie hoort dit niet op een blog over Jan Willem Kaiser, echter in de context van eenvoudig weg het verstaan van de leer van Jezus, wat ook voor Kaiser het hoogste doel was, geloof ik dat het wel past, en practisch gesproken is dit voor mij mijn meest voor de hand liggende publicatie in het Nederlands.<br />
<br />
Hieronder zal ik wat notities bij houden over passages, en die ook van tijd tot tijd aanvullen. Voor de goede orde zij hier nog bij vermeld dat ik in het Nederlands de vijfde herziene druk van januari 2004 hanteer.<br />
<br />
Les 184 - De Naam van God is mijn erfgoed. (Eng: The Name of God is my inheritance)<br />
L184.3:1 - "Wat zijn toch deze namen waardoor de wereld een reeks wordt van onsamenhangende gebeurtenissen, van onverenigde dingen, van lichamen die apart worden gehouden en die elk een stuje denkgeest als een afzonderlijk bewustzijn bevatten?"<br />
(Eng: What are these names by which the world becomes a series of discrete events, of things ununified, of bodies kept apart and holding bits of mind as separate awarenesses? )<br />
<br />
Alternatieve suggestie: Wat zijn toch deze namen waardoor de wereld tot een reeks wordt van onderscheiden gebeurtenissen, van losstaande dingen, van lichamen die apart worden gehouden en die elk een stukje denkgeest als een afzonderlijk bewustzijn bevatten?<br />
Commentaar: Denk zeker ook aan discrete wiskunde, met hele getallen 1, 2, 3, enz., een reeks van punten, die dus door een ruimte gescheiden zijn, integenstelling tot breuken die oneindig verdeelbaar zijn en dus een vloeiende lijn vormen. Verder losstaand of zelfs misschien alleen staand, als tegen stelling tot verenigd, of aaneengesloten, vloeit misschien wat beter in het Nederlands. "Onsamenhangend" betekent het woord "discrete"althans zeker niet.<br />
<br />
L184.10:1 - "Wat je dus nodig hebt, zijn elke dag tussenpozen waarin het leren-in-de-wereld een voorbijgaande faze wordt, een gevangenis vanwaaruit je het zonlicht ingaat en de duisternis vergeet." (Eng. Thus what you need are intervals each day in which the learning of the world becomes a transitory phase; a prison house from which you go into the sunlight and forget the darkness.)<br />
<br />
Alternatieve suggestie: Wat je daarom nodig hebt zijn dagelijkse intervallen waarin het leergoed van de wereld een overgangsfaze wordt, een gevangenis van waaruit je het zonlicht ingaat en de duisternis vergeet.<br />
Commentaar: "leergoed" is duidelijker als zelfstandig naamwoord, omdat er vervolgens aan gerefereed wordt als een "gevangenis". "Transitory" beschrijft overgang en niet zozeer voorbijgaan, passeren. Voor de rest is het natuurlijk een referte aan de grot van Plato.<br />
<br />
Tijd en eeuwigheid.<br />
<blockquote><blockquote><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Laten we de droom die hij heeft weggegeven teruggeven aan de dromer, die de droom ziet als iets los van hem dat hem is aangedaan. In de eeuwigheid, waar alles één is, sloop een nietig dwaas idee binnen waarom de Zoon van God vergat te lachen. Door dit te vergeten werd de gedachte een serieus idee, in staat tot zowel verwezenlijking als werkelijke gevolgen. Samen kunnen we ze beide weglachen, en begrijpen dat de tijd geen inbreuk kan maken op de eeuwigheid. Het is ridicuul te denken dat de tijd de eeuwigheid kan buiten spel kan zetten, die juist <i>betekent</i> dat er geen tijdbestaat. (ECIW T27.VIII.6, vertaal correctie - circumvent is buiten spel zetten)</div></blockquote></blockquote> Het is niet, zoals in mijn 5e editie van de Nederlandse vertaling dat de tijd geen "inbreuk kan maken op de eeuwigheid," de tijd kan de eeuwigheid niet buitenspel zetten. Het idee van de verlossing is dat er niets gebeurd is. In zakelijke overeenkomsten heeft men ook "non-circumvention" voorzieningen, die moeten verhinderen dat een tussenpersoon niet uit een transactie uitgesloten kan worden, en dus niet door de partijen buiten spel kan worden gezet.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-37977420202617321532010-07-13T18:37:00.010-04:002010-11-22T18:16:53.025-05:00Onbevlekte ontvangenisIn de inleiding op <i>Beleving van het Evangelie </i>schrijft Kaiser het volgende:<br />
<br />
<blockquote>Dat LAM (of Kind) is JEZUS, namelijk JEHOSHUA, Gods Redder of Gods Redding, of God Redt, en die daarom voor elk van ons De Redder wordt.</blockquote><blockquote>Die in de mensenziel verwekt wordt, als zij tegen de methode dezer aarde revolteert (Maria-Miriam-opstandig) en daardoor 'waardig' wordt bevonden om te worden 'overschaduwd' door de Kracht van God (Gabriel).</blockquote><blockquote>Die opgroeit en te goeder ure de behoedzaamheid der 'maagd' ontstijgt. Die zich laat 'dopen' door den Doop die God door 'Zijn Genadige Geschenk' verricht.</blockquote><blockquote>Die door de werking van den Geest niet slechts het duistere Egypte, als den Kudde-slaap verlaat, maar die ook heengaat uit de ideaal-opdwinging van den Massa-droom, die het eindeloze dolen naar een Ideaal, dat nooit bereikt kan worden, daar het zich verandert door het 'anders'-worden van den zoeker die het projecteert.</blockquote>En de Cursus belicht de symboliek van dit verhaal ook op haar eigen wijze:<br />
<br />
<blockquote>Welk gevaar kan de volkomen onschuldigen belagen? Wat kan de schuldelozen aanvallen? Welke angst kan de vrede van de zondeloosheid binnendringen en verstoren? Wat jou is gegeven, zelfs in een pril stadium, staat ten volle in communicatie met God en met jou. In volmaakte veiligheid houdt het in zijn kleine handjes ieder wonder naar jou uitgestrekt dat jij verrichten zult. Het wonder van het leven is leeftijdloos, in de tijd geboren, maar gevoed in de eeuwigheid. Kijk naar dit kindje, aan wie jij een rustplaats gaf door je broeder te vergeven, en zie in hem de Wil van God. Hier is het kind van Bethlehem herboren. En ieder die hem onderdak verleent zal hem volgen, niet naar het kruis, maar naar de opstanding en het leven. (ECIW:T19.c.i.10) </blockquote>Het horen en verstaan van de parabelen waarin Jezus tot ons spreekt omvat dus zijn hele aardse bestaan, want die onbevlekte ontvangenis symboliseert dus iets wat in de wereld als vorm verschijnt, en toch duidelijk niet van deze wereld is. "In de tijd geboren, maar gevoed in de eeuwigheid." Er is maar een denkgeest, en er is maar een Zoon van God. In ons leven in de ballingschap in Egypte, de wereld van tijd en ruimte, en slavernij aan het Ego (Pharao), ervaren wij alles in veelvoud omdat veelvoud nou eenmaal de aard is van onze ervaringswereld die wij onderhouden dankzij het nietig dwaas idee. De terugweg is dus de weg naar het beloofde land (OT:Exodus), of wel de weg van Jezus te volgen naar zijn Koninkrijk dat niet van deze wereld is (NT), dan wel (Cursus) het aanvaarden van de verzoening voor onszelf: de reis zonder afstand naar een doel dat nooit veranderd is (ECIW:T8.6.9:7). Het is de terugweg uit de veelheid naar de eenheid. <br />
<br />
Zo is het Heilig Ogenblik dat ons geboren wordt, indien en wanneer wij werkelijk kiezen voor de Heilige Geest, en wat ons alsdan gewordt is dus niet belast met het moeizame werk voor het beetje brood dat wij ons in deze wereld bij het zweet onzes aanschijns trachten te verwerven, en is een reflectie van die keuze voor eenheid in de schijnbare meervoudigheid van 'persoonlijke', 'individuele' ervaringen. De Cursus maakt daarbij duidelijk dat elk zo'n moment door de Heilige Geest veel verder wordt uitgebreid dan wij ooit ook maar kunnen vermoeden. En zo is het geinspireerde idee, dat ons geboren wordt als wij werkelijk naar de Heilige Geest luisteren, dus ook een onbevlekte ontvangenis. Het wordt geboren zonder het gewone aardse 'gedoe' dat met de ontwikkeling van een idee gepaard pleegt te gaan binnen de context van wat ons ego voor ons 'denken' verslijt. Zo maakt echte inspiratie dus ook niet moe, het zij dan dat er nog ego weerstand in ons is, die het ons dan zeer moeilijk zal maken maken, en moeheid is zeker vaak een ego weerstand.<br />
<br />
Deze ervaringen geworden ons naarmate wij die andere keuze leren maken, want beslissingen met de Heilige Geest, komen niet met een belasting uit een verleden in deze wereld, die uiteindelijk altijd alleen maar schuld en zonde inhoudt, als wij met het ego beslissingen nemen, want in alle ego beslissingen zit de hele onzaligheid van de afscheidingsgedachte weer ingebakken. Zij worden spontaan gewekt schijnbaar uit het niets, en zo is dus de 'onbevlekte ontvangenis' van het Heilig Ogenblik zo'n smetteloos geboortemoment dat wij geleidelijk aan meer en meer leren te herkenen, tot het het enige wordt dat wij nog willen, in het aanvaarden van de verzoening voor onszelf.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-80170066738993023232010-07-09T06:46:00.004-04:002010-11-22T18:17:18.406-05:00Ontwaken in Liefde, door Margot KrikhaarZomaar ineens een nieuw boek, een nieuwe auteur, en een nieuwe uitgever op het Nederlandse toneel... <a href="http://www.innerpeacepublications.nl/">InnerPeace Publications</a>, met het boek<i> Ontwaken in liefde</i>, de veelbelovende eersteling van Margot Krikhaar. Het kan niet op. En dat is natuurlijk ook de boodschap van het boek. God's liefde kan niet op, wij zijn alleen soms wat langzaam met het ontvangen ervan, omdat onze orientatie in deze wereld van God afgewend is, maar gelukkig is er een leraar die ons de weg terug wil wijzen.<br />
<br />
Leren luisteren is nog wat anders, en het beste wat wij voor onszelf kunnen doen is niet onze weerstand te onderschatten, en in tegendeel steeds beter en dieper te gaan begrijpen hoe waanzinnig diep die weerstand zit, en waarom, namelijk omdat onze vermeende identiteit - het valse ik van onze sterfelijke persoonlijkheid - ervan afhankelijk is. Een fenomeen als de Cursus (<i>Een cursus in wonderen</i>), is er om ons te helpen die eerlijkheid te herwinnen, en tegelijk om te leren in onszelf en anderen die afkeer van God te gaan vergeven, als wij eenmaal eerlijk kunnen zien waarom wij God niet liefhebben. Dus de enige manier om ons tot God te keren is om ons af te keren van de afkeer die ons eigen lijkt, en dat gaat gepaard met een vaak moeizame weg, omdat het ego eenmaal op zelf-bevestiging, zelf-handhaving, en verdediging is gericht, en de alomvattende liefde van God alweer niet gelegen komt.<br />
<br />
We kunnen dus ook niet ver komen in spirituele groei zolang we onszelf wijs blijven maken hoe vreselijk spiritueel we eigenlijk wel zijn. Dat blijken allemaal nog meer geraffineerde deklagen en verdedigings mechanismen van het ego te zijn. De enige weg uit dit doolhof der zinnen, waarvan wij denken dat het ons leven zin geeft, is het licht te volgen dat in de Westerse traditie als Jezus wordt benoemd. Maar wat betekent het om hem te volgen? En hoe kunnen wij hem kennen buiten de diverse verhalen, en vaak hopeloos verminkte tradities?<br />
<br />
Margot Krikhaar beschrijft heel duidelijk haar eigen relatie tot Jezus, van heel vroeg af aan, en hoe die zich op een goed moment werkelijk begon te ontwikkelen nadat zij <i>Een cursus in wonderen</i> als handleiding had ontdekt. In dit uiterst indringende en persoonlijke boek deelt zij met ons haar ervaringen met het daadwerkelijk leren volgen van die Innerlijke Leraar die in de Cursus vertegenwoordigd is, maar die wij kunnen herkennen omdat wij hem eigenlijk altijd al kenden. Al met al heeft dat niets met theologie, maar alles met innerlijke eerlijkheid te maken, een eerlijkheid die geboren wordt uit eigen ervaring, met bereidheid om onze eigen oordelen in te ruilen voor de zijne. En zijn oordeel is nooit een veroordeling maar altijd vergeving, mildheid, en zachtheid, waardoor wij uiteindelijk het vertrouwen gewinnen om ons meer en meer aan die leiding toe te vertrouwen terwijl ons egootje maar blijft schreeuwen dat er zo niets van ons terecht zal komen.<br />
<br />
Steeds schriller wordt die stem van die boze stiefmoeder die haar macht moet verliezen, omdat haar alle legitimiteit ontbreekt. Voor Margot lost het zich uiteindelijk op in een zwerm van mestvliegen die nergens meer terecht kunnen, en nog als flarden van gedachten een poosje rondzoemen terwijl innerlijk de keuze al gemaakt is. Haar verhaal is een pad tot ons Zelf, een pad naar huis, dat een ieder anders zal beleven, en hoewel ons individuele verhaal dus anders zal lopen in de vorm is het uiterst behulpzaam als iemand dit soort directe ervaringen met ons deelt.<br />
<br />
In de context van de wederwaardigheden van de Cursus betekent dit boek ook eigenlijk dat de Cursus eindelijk in Nederland is aangekomen. Interessant genoeg gebeurt dit juist in het jaar van het overlijden van de oorspronkelijke uitgeefster van de Cursus in het Nederlands, Nicole de Haas. Ook daar zat weer een heel verhaal aan vast, want de Cursus veroorzaakte bij Ankh-Hermes ook wel enige deining, al was het alleen maar omdat hij binnen de korste keren na zijn verschijnen een omzet van een miljoen haalde, terwijl het tijdens de lange en moeizame voorbereiding nog wel eens een hachelijke zaak had geleken. Nu er dus een werkelijke inhoudelijke introductie tot de Cursus van Nederlandse bodem is, signaleert dat toch wel een nieuwe faze waarin de daadwerkelijke practijk waarop de Cursus gericht is meer aan de orde gaat komen.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-54691435540196196232010-07-05T11:45:00.004-04:002010-11-22T18:17:58.414-05:00De Leer van JezusVoor mijzelf is het altijd het duidelijkst geweest om bijvoorbeeld Kaiser's werk te zien als een wegwijzer naar de leer van Jezus. Het kan je meer of minder aanspreken, hij was een product van plaats en tijd, en in zekere zin ook nog een van die negentiende eeuwse zielen die in de twintigste eeuw verdwaald leek te zijn, want zelfs tijdens zijn leven en schrijven was zijn taalgebruik voor velen té moeilijk en té archaisch. Echter voor wie leert naar de inhoud te luisteren, en de poëtische kracht van het oeuvre kan waarderen is het een zeer heldere inleiding in de leer van Jezus.<br />
<br />
Steeds weer ontwaakt toch dit verlangen naar het terugkeren tot de oorspronkelijke leer van Jezus. Het was de inspiratie voor Erasmus, en zijn nieuwe (latijnse) Bijbel vertaling, waarin hij zocht de oorspronkelijke text meer eer aan te doen dan de dogmatisch gekleurde Vulgaat van Hieronymus. Het was de inspiratie van Luther in zijn poging om de Bijbel in het Duits te vertalen. Het was de inspiratie van Thomas Jefferson, die het met het Christendom helemaal niet op had, en zijn <i>The Life</i> <i>and Morals of Jesus of Nasareth</i>, (ofwel <i>The Jefferson</i> <i>Bible</i>) organizeerde door terug te gaan tot de oorspronkelijke uitspraken van Jezus in het Nieuwe Testament, en de verpakking in de verhaal trant van de synoptici naast zich neer legde. De resterende collectie uitspraken had ongeveer een 75% overeenkomst met de uitspraken van Jezus die later in het Thomas Evangelie weer opdoken. In de twintigste eeuw was er dus de herontdekking van het Thomas Evangelie, en via het werk van Gary Renard kwam er een zeer verhelderende aansluiting tussen het Thomas materiaal en <i>Een Cursus in</i> <i>Wonderen </i>tot stand, wat in verband gezien weer een verdere verdieping gaf van het verstaan van de leer van Jezus, in tegenstelling tot wat de wereld van hem maakte door hem te her-interpreteren.<br />
<br />
Via <i>Een Cursus in Wonderen</i> komt verder de nadruk te liggen op het feit dat de leer van Jezus niet in een boek te vangen is, maar dat een boek ons wel op weg kan helpen. Het echte werk ligt echter in het aangaan van onze eigen relatie met deze innerlijke leraar, die in de Westerse traditie Jezus heet. In de context van Kaiser's werk was het vooral via zijn samenwerking met Mej. Hofmans dat deze noodzaak ook werd overgedragen, in die zin dat zij altijd mensen duidelijk maakten dat wij allen te allen tijde om Hulp konden vragen, indien wij maar ónze condities wilden laten varen, en Jezus niet tot Sinterklaas reduceren.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-10138537297782644752010-01-31T15:40:00.004-05:002010-11-22T18:18:20.397-05:00De Poorten van het Hemelse JerusalemEen van de grote merites van Kaiser's werk is zijn glasheldere commentaar over de astrologische symboliek, dat voortdurend in zijn werk verweven is, van tijd tot tijd expliciet benoemd, maar vaak ook impliciet in zijn besprekeningen verwoven. Hij schijnt aan te nemen dat we dat dan allemaal direct vatten. Dat zal velen van ons wel even bezig houden. Zelf ben ik wel lange tijd een student van de astrologie geweest, hoewel nooit een praktizerend astroloog. Mijn aandacht bleef altijd beperkt tot de symboliek, en de diepe religieuze oergrond waarop die berust, en dat is nou juist het aspect dat bij Kaiser zo duidelijk uit de verf komt. Zijn inzichten zouden juist voor een astrologisch georiënteerde lezer zeer verdiepend kunnen zijn, met name indien wij de astrologie kunnen gebruiken als spiegel voor onszelf, die ons kan helpen duidelijkheid te winnen over wat er zo in ons leven omgaat en onze relatie daartoe, en met name dus om een helder licht te laten schijnen op wat er in onze ziel rondspookt. Astrologie is een taal, een symbolen taal, die diep in de Bijbelse traditie verankerd ligt.<br />
<br />
In de monografie <i>Kruiswerking en Kruisgan</i>g bespreekt Kaiser een aantal belangrijke astrologische concepten, en met name bevat het boekje een wonderschone beschrijving van de grote astrologische tijdperken, de 'maanden' van het Platonische jaar, dat aan de precessie van het Lentepunt ontleend is. Kaiser laat ons zien dat onze ontwikkelingsmogelijkheid in het ervaringsgebied van deze ondermaanse wereld inhoudelijk altijd hetzelfde is en blijft, maar naar de vorm zich in de loop der eeuwen steeds anders aan ons presenteert. Zijn besprekingen van het Stier-, Ram-, en vervolgens Vissen-tijdperk zijn in dat opzicht uiterst verhelderend. Ook komt er een bespreking van de twaalf tekens (oerbeelden) van de Zodiak aan de orde, die uiterst behulpzaam kan zijn, met name door Kaiser's inleiding over de notie van Kruiswerking en Kruisgang, als de twee fundamentele keuzen die wij in dit leven kunnen maken, eigenlijke één keuze dus, want de aanvang van onze ervaring in deze wereld is geworteld in de keuze voor het ego, en staat dus in het teken van Kruisgang. Wij zijn dan kinderen van onze ouders, en de wereld overkomt ons, wij staan in de slachtoffer rol die het ego zo lief is.<br />
<br />
De keuze waar onze ervaring ons onvermijdelijk toe leiden zal, wanneer wij eindelijk ontdekken dat de wereld ons niets te bieden heeft, is de keuze van Kruisgang, die Jezus ons voorleefde, namelijk de bewuste aanvaarding van de totale verantwoordelijkheid voor onze ervaring in dit leven, waardoor wij ons dan uiteindelijk beseffen dat er ook een andere keuze mogelijk is, een andere weg, onder leiding van de Heilige Geest, dat is de weg der verlossing. Díe keuze begint met aanvaarding van het feit dat het onze keuze voor het ego is die ons dit leven, en onze bestaande ervaring van deze wereld doet geworden, en dat er derhalve een andere keuze aan ons open staat, de keuze voor een andere weg, de keuze voor het leven naar de Heilige Geest. Dat is wat het betekent Jezus te volgen naar een Koninkrijk dat niet van deze wereld is, maar vooreerst komt het er op aan met Jezus in Galilea, de tijdenronde, rond te gaan en zo in de symbolische drie en een half jaar van het verlossings verhaal in de Bijbel, de wereld te kunnen vergeven, en ons bij Jezus aan te sluiten. Van Jezus zegt Kaiser in <i>Levensheiliging </i>het volgende:<br />
<br />
<blockquote><i>Jezus</i>, Gods Redding, de onstoffelijke <i>brug</i> van schepsel naar Schepper. Jezus, die geen stervend tijdsmens is, noch een eenmalige verschijning, maar die als Goddelijk Proces gestalte aanneemt in iedere mens die, getrokken door de hunkering naar de Nameloze, die deze Onweerstaanbare zelf wekt - Gods <i>werk </i>aan zich voltrekken laat in overgave. (Levensheiliging, blz. 40)</blockquote>en ook:<br />
<br />
<blockquote>Jezus, die wij niet zijn, noch zullen wórden, maar Die verschijnt in onze plaats al naar 'wij' niet-meer zijn, ons laten afbreken en transformeren in wat dan nog alleen maar <i>Jezus</i> heten kan. (<i>Levensheiliging</i>, blz. 41)</blockquote>Kaiser's inzicht is dat de Maan zowel de aardsatelliet in ons is, die altijd een inferieure schijnwerkelijkheid projecteert middels haar gereflecteerde licht dat ontleend is aan de Zon, die staat voor onze bron, het directe licht, en ons ware wezen. De Maan is echter ook in omgekeerde zin, indien wij luisteren naar de Heilige Geest, de Engel die ons vóór gaat, om onze paden in dit ondermaanse recht te maken. En de Zon staat voor de Bron, maar manifesteert zich dus in de wereld als het valse ikje dat wij zijn in onze individualiteit, waarmee wij onszelf tot het middelpunt van 'onze wereld' en 'ons leven' maken, en zo God van de troon denken te stoten, in onze wensdroom die dit leven is.<br />
<br />
De klassieke planeten zijn dan de faculteiten van onze ondermaanse apparatuur, op abstract niveau uitgebeeld, en worden merendeels in hun werking geactiveerd door de Maan. De zogeheten mysterie planeten, die in de 19e en 20e eeuw ontdekt begonnen te worden, gaan de beperkingen van die sterfelijke apparatuur te boven, en nodigen ons uit daaraan te ontstijgen, en zij worden in hun werking voornamelijk door de Zon geactiveerd. Zij zijn dus in principe meer spiritueel van aard, hoewel ook hun gaven natuurlijk door het ego op alle mogelijke manieren misbruikt kunnen worden, en op zelfzuchtige wijze geexploiteerd, zoals in de eindeloze pseudo-spiritualiteit, en paranormale gaven die in de kermis tent van de wereld hoogtij vieren.<br />
<br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">Naast het cultuurgoed van de Bijbel is natuurlijk ook via de Griekse mythologie veel tot ons gekomen, met name ook het inzicht van de tweeledige natuur van de Zodiak zelf, op basis van het verhaal dat zielen via de melkweg in Kreeft (het huis van de Maan) in dit ondermaanse indalen en vanuit de Steenbok weer naar de Hemel opstijgen. Deze tweedeling van de Zodiak, tussen Kreeft en Leeuw, en tussen Steenbok en Waterman, is direct gerelateerd aan de huizen van de klassieke planeten en de mysterie planeten (zie ook hieronder). Zodat in deze traditionele voorstelling van de kosmos ook de weg erin en eruit besloten lag, en de Zodiak als geheel impliceert dus ook eigenlijk deze tweeledigheid van enerzijds de vluchtweg naar het ego, en de wereld, alsook de terugweg, de thuiskeer als Odysseus in de Griekse wereld, en de Verloren Zoon in de Bijbel.</div><div><br />
</div><br />
Alle tekens van de dierenriem hebben individueel ook deze tweeledigheid van aard, zodat zij zowel de kleuring geven aan onze ervaringen in het ondermaanse, waarin alle individuen uniek (willen) zijn, en de illusie van afgescheidenheid doorleven, terwijl juist diezelfde eigenschappen de toegangspoorten worden voor het Hemelse Jerusalem. Zulks kan plaatsvinden, naar gelang wij Jezus of de Heilige Geest om Leiding vragen juist in onze ervaringen in deze wereld, waardoor alles wat ons Ik zich juist aanmeet als unieke eigenschappen om zich letterlijk van anderen te onderscheiden, en ons van God afgescheiden te houden, verkeert in het perfecte leermiddel voor de Heilige Geest om ons de toegang te tonen tot het universele ware zelf, dat voor ons door Jezus vóórgeleefd wordt en gesymboliseerd. Astrologen hebben traditioneel die tweeledigheid wel herkend, maar zelden met de diepte van Kaiser het waarlijk doorzien. Dat universele ware zelf is het Hemelse Jerusalem.<br />
<br />
Het vergevings proces zoals Jezus dat in détail presenteert in <i>Een Cursus in Wonderen,</i> is de meest practische demonstratie van hoe dit leer proces werkt, waarin Jezus ons alles verklaart, indien wij ons persoonlijk tot hem wenden. De stappen van vergeving zijn als volgt:<br />
<ol><li>Het terugnemen van de projectie, beginnende met de vraag: "Wil ik mijzelf hiervan beschuldigen?"</li>
<li>Het bezien van de dynamiek samen met Jezus, waarin ware vergeving kan plaats vinden. Vergeving die niets doet, maar alleen waarneemt, en met liefde onder ogen ziet wat er gebeurt zodat de onderhavige zieledynamiek niet langer in het donker van het ego kan schuilen, maar onder het licht van de Heilige Geest doorzien kan worden, en genezen.</li>
<li>In dit proces verliest dus een verdegigings mechanisme van het ego zijn kracht, en kunnen wij ons dan alsnog tot de Heilige Geest wenden en om Hulp vragen.</li>
</ol><div>En vervolgens zullen wij dan bemerken dat alle dingen éérst vergeven moet worden, vóórdat wij ze werkelijk kunnen doorzien (ECIW:T-30.V.1:6), en begrijpen. Echter in dit proces zal het ons onomwonden duidelijk worden wat bedoeld wordt met het Bijbelse woord dat: </div><blockquote>In veel van dergelijke beelden sprak Hij het Woord tot hen, naarmate zij het konden horen; en zonder gelijkenissen sprak Hij tot hen niet. Maar afzonderlijk aan zijn eigen discipelen verklaarde Hij alles. (Mk IV.33-34)</blockquote>En zo worden dus onze specifieke hoedanigheden, en eigenschappen, die door het ego steeds gebruikt worden om onze individuele uniekheid in de wereld te bevestigen en te exploiteren, door de Heilige Geest omgekeerd tot poorten die ons terug kunnen leiden van het specifieke zelf dat wij menen te zijn in dit leven, tot het Universele Zelf van het Hemelse Jerusalem, het Ware Hart dat onze ware identiteit behelst.<br />
<br />
De astrologische symboliek, benaderd op het niveau van abstractie dat wij in het werk van Kaiser ontmoeten, biedt ons dus een cosmologisch model, en een symbolen taal voor onze ervaring in dit leven, en tegelijkertijd houdt het ook de mogelijkheid in van de terugweg, uit de wereld van de tienduizend dingen, naar de eenheid van onze ware identiteit als in het zoonschap.<br />
<br />
Rogier F. van Vlissingen<br />
<blockquote></blockquote>RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-57012112110733441772010-01-03T17:10:00.002-05:002010-11-22T18:19:38.544-05:00Beleving van het Evangelie<i><br />
<iframe align="left" frameborder="0" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://rcm.amazon.com/e/cm?t=closthecirc-20&o=1&p=8&l=bpl&asins=0802824463&fc1=000000&IS2=1&lt1=_blank&m=amazon&lc1=0000FF&bc1=000000&bg1=FFFFFF&f=ifr" style="align: left; height: 245px; padding-right: 10px; padding-top: 5px; width: 131px;"></iframe>Beleving van het Evangelie</i> is zonder enige twijfel Kaiser's hoofdwerk, en ik zie uit naar een tijd dat ik in de gelegenheid hoop te zijn om het in het Engels te vertalen. Ondertussen werk ik echter op een informeel commentaar on-line, via de site die nu www.greattreasures.org heet, alwaar ik sinds zo'n twee jaar geleidelijk aan een kommentaar op het Evangelie naar Marcus aan het opschrijven ben. Voor wie geïnteresseerd is om dit te volgen, kan ik je inzage geven in die notities door op www.greattreasures.org in te schrijven, en vervolgens mij je email adres op te geven, waarna ik je dan permissie kan geven om die commentaren te lezen.<br />
<br />
Aangezien deze site ook een Griekse tekst van het Nieuwe Testament biedt, ben ik bezig ook de commentaren op de specifieke Griekse woorden in te voeren, merendeels op basis van Kaiser's behandeling van de betreffende woorden, maar soms ook omdat de inzichten die mij vandaag de dag via de Cursus geworden. Je zult dus op de site behalve de parallel teksten (KJV, Grieks, NIV), ook mijn notities vinden, en commentaren zowel onder "Book Notes," alsook onder "Chapter Notes" en onder "Word Notes."<br />
<br />
Hoewel ik vooralsnog dit deel van mijn werk over Kaiser dus in het Engels zal doen, heeft het mogelijkerwijze ook voor de Nederlandse lezer, indien hij het Engels enigszins machtig is, wel belang, omdat het toch een uitbreiding is van de inzichten van Kaiser. Indien men althans met het Grieks kan meelezen zal de waarde mogelijkerwijze nog groter zijn. Ik merk daarbij ook op dat sommige van de beste commentaren ook inderdaad opmerken dat de taal van het Marcus-evangelie sterk mythologisch is en niet concreet, en dat het zich daarin van de andere synoptici onderscheidt. Dit is ook een fundamenteel gegeven in de benadering van J. W. Kaiser.<br />
<br />
Op de lange termijn verwacht ik ook dat er een verder gaande integratie van www.greattreasure.org met Facebook zal komen.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-52748039749751359712009-11-23T06:35:00.004-05:002010-11-22T18:39:14.936-05:00Sprokenwijsheid: De schone slaapsterIn <i>Sprokenwijsheid</i> heeft Kaiser ons een diepe innerlijke aansluiting meegegeven op een waarheid die weliswaar in ons leeft, maar die wij maar al te graag over het hoofd zien, totdat er een wending plaats vindt in ons leven, en wij geleidelijk aan beginnen te vermoeden dat het juist die diepverborgen ongekende waarheid is die ons trekt, om terug te keren tot onze bron, tot God, in plaats van ons steeds weer en steeds meer in de wereld te verliezen.<br />
<br />
<i>Een Cursus in Wonderen</i> brengt op humoristische wijze hetzelfde thema in de Bijbel naar voren, door op te merken dat er wel staat dat Adam in slaap viel maar er nergens aan gerefereerd wordt dat hij wakker werd. (ECIW:T2.I.3-4) En de Cursus gaat natuurlijk over het ontwaken, want alle vergeving is niet anders dan het loslaten van onze eigen wil die met God overhoop ligt, en te leren in plaats daarvan onze Leiding te zoeken in de wijze liefde van de Heilige Geest, die ons weer naar huis leiden wil. Het thema van de schone slaapster wordt in de Cursus als volgt weergegeven, met een onmiskenbare toespeling op het sprookje:<br />
<br />
<blockquote>Zij die speciaal zijn, zijn allen in slaap, omgeven door een wereld van lieflijkheid die ze niet zien. Vrijheid, vrede en vreugde staan hier, naast de baar waarop ze slapen, en roepen hen toe tevoorschijn te komen en uit de droom des doods te ontwaken. Maar zij horen niets. Ze zijn verzonken in dromen van speciaalheid. Ze haten de roep die hen wekken wil, en vervloeken God omdat Hij hun dromen niet tot werkelijkheid heeft gemaakt. Vervloek God en sterf, maar niet door de hand van Hem die de dood niet heeft gemaakt, maar enkel in de droom. Open je ogen een beetje; zie de verlosser die God jou gegeven heeft, opdat je hem zou kunnen zien en hem zijn geboorterecht terug zou kunnen geven. Het is het jouwe. (ECIW:T24.III.7)</blockquote> Er ligt natuurlijk ook een toespeling in besloten aan de episode in Genesis waar Esau zijn eerst geboorterecht aan Jacob verkoopt, en in termen van de Cursus mogen wij ook denken aan T26.IX.6:1 - De heiligste van alle plekken op aarde is waar een oeroude haat een huidige liefde is geworden. Kortom, waar de haat van het afgescheiden ego bestaan wordt losgelaten en wij in onze broeder, met wie wij in de strijd om het bestaan verwikkeld waren, eindelijk ons ware Zelf herkennen, en dus het gelaat van Christus zien in plaats van de afgunst en haat van het ego. Dat is de "kus" van de Prins, of van Jezus (immers een Prins is de Zoon van de Koning), die onze ziel ontwaken doet uit de eeuwenlange sluimering van het bestaan in de tijd, dat niets anders blijkt dan eindeloze herhaling van steeds dezelfde afscheidings gedachte.<br />
<br />
Hoe belangrijk is het dus niet dat wij beseffen dat wij die schone slaapster zijn, of, in de woorden van andere sproken, bevangen door een toverspreuk, want dat is het ego natuurlijk, een gevangenschap, een slavernij, een complete bedwelming, een droom, die ons van ons ware leven berooft. Totdat, totdat...<br />
<br />
Zoals gewoonlijk geeft het materiaal uit de Cursus ook duidelijk aan de weerstand die wij hebben tegen het ontwaken, omdat wij ons in onze angst voor de liefde van God vastklampen aan de valse persoonlijkheid die wij denken te zijn, en dus met alle macht willen blijven dromen. Kaiser beschrijft dit elders prachtig in zijn bespreking van het boek Exodus, hoezeer wij steeds terug willen keren tot de "vleespotten van Egypte," en dus in feite bang zijn voor de belofte van het "beloofde land," dat ons vrijheid zal bieden, net als een stel gijzelaars met Stockholm-syndroom, die zich aan hun kidnappers vast blijven klampen. Een zeker respect voor deze weerstand is een zeer behulpzaam inzicht in tijden dat het lijkt of wij dag na dag steeds hetzelfde moeten vergeven, omdat wij ons zó totaal vastgebeten hebben in onze oude patronen, dat wij dus zelfs de "Prins" die ons verlossen komt van tijd tot tijd als een bedreiging zien. De poëzie van Helen Schucman geeft vele voorbeelden van deze ambivalentie in onze relatie met Jezus.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-66150900586744192382009-10-14T10:14:00.043-04:002013-12-29T18:24:38.596-05:00De Poort<span style="font-family: 'times new roman';">In 'Inwijding' (</span><span style="font-family: 'times new roman';">J.W. <span id="SPELLING_ERROR_0"><span id="SPELLING_ERROR_0">Kaiser</span></span> uit: Mysteriën van Jezus in ons leven</span><span style="font-family: 'times new roman';">), spreekt <span id="SPELLING_ERROR_1"><span id="SPELLING_ERROR_1">Kaiser</span></span> over 'Inwijding' als het binnengaan en binnengeleid worden.</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">In dit proces van transformatie van 'de Tijdsbeleving in de <span id="SPELLING_ERROR_2"><span id="SPELLING_ERROR_2">Eeuwigheidsbeleving</span></span>' (<span id="SPELLING_ERROR_3"><span id="SPELLING_ERROR_3">JWK</span></span> Inwijding <span id="SPELLING_ERROR_4"><span id="SPELLING_ERROR_4">blz</span></span>. 19) moeten de door ons opgeworpen obstakels weer opgeheven worden.</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">Hij beschrijft dat als volgt in prachtige symbolische taal: </span><span style="font-family: 'times new roman';"> </span><br />
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';">Daar moeten wij juist leren in het ongevormde zwevende te zijn temidden van de ongetelde <span id="SPELLING_ERROR_5"><span id="SPELLING_ERROR_5">kras-aanmatigende</span></span> vormen.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">Zodat voor alle <span id="SPELLING_ERROR_6"><span id="SPELLING_ERROR_6">mysten</span></span> Vormgeving en Vormverbinding onophoudelijk de Judas is, datgene wat de in ons tot leidende gestalte gekomen zoon van God voortdurend "overlevert" aan de vele <span id="SPELLING_ERROR_7"><span id="SPELLING_ERROR_7">machtsinstanties</span></span> van het <span id="SPELLING_ERROR_8"><span id="SPELLING_ERROR_8">God-trotserende</span></span>, tijdsgeboren Ik. De Hogepriester met zijn overpriesters, schriftgeleerden, <span id="SPELLING_ERROR_9"><span id="SPELLING_ERROR_9">pharizeeërs</span></span>, samenspannend met de barbaarsheid van Herodes (wellust) en het geweld (<span id="SPELLING_ERROR_10"><span id="SPELLING_ERROR_10">Rome</span></span>) verkocht verstand (<span id="SPELLING_ERROR_11"><span id="SPELLING_ERROR_11">Pilatus</span></span>). Niet om <span id="SPELLING_ERROR_12"><span id="SPELLING_ERROR_12">determinering</span></span> of het kennen dier symbolen <span id="SPELLING_ERROR_13"><span id="SPELLING_ERROR_13">gaat</span></span> het, maar om de voldoening aan die onverbiddelijke eis.' (<span id="SPELLING_ERROR_14"><span id="SPELLING_ERROR_14">JWk</span></span> Inwijding <span id="SPELLING_ERROR_15"><span id="SPELLING_ERROR_15">blz</span></span>. 19)</span></blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';">Dit zegt eigenlijk hetzelfde als wat ik zie en ervaar de laatste tijd, alle zogenaamde blokkades die de <span id="SPELLING_ERROR_16"><span id="SPELLING_ERROR_16">ego-denkgeest</span></span> ('het <span id="SPELLING_ERROR_17"><span id="SPELLING_ERROR_17">God-trotserende</span></span>, tijdsgeboren ik'. <span id="SPELLING_ERROR_18"><span id="SPELLING_ERROR_18">JWK</span></span>) op heeft geworpen en opwerpt ten einde dat wat ik werkelijk ben aan het oog te onttrekken, symbolisch als 'poorten'. De poorten die ik pas als zodanig kon zien, toen de vraag oprees: 'er moet een andere manier zijn'.</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';"><br />
Dan kan het proces van 'binnengaan en binnengeleid' worden beginnen.</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">Ineens werd de grauwe sluier van een stuurloos voortgesleept worden door de schijnbaar willekeurige chaos van de <span id="SPELLING_ERROR_19"><span id="SPELLING_ERROR_19">ego-denkgeest</span></span>, opgetild en zag ik de poorten waardoor gegaan moet worden ten einde te kunnen binnengaan, voor me opdoemen <span id="SPELLING_ERROR_20"><span id="SPELLING_ERROR_20">één</span></span> voor <span id="SPELLING_ERROR_21"><span id="SPELLING_ERROR_21">één</span></span>.</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">En begreep ik plotseling dat altijd aanwezige Verlangen een verlangen dat ik leven(s)lang vruchteloos trachtte te stillen in de voor mij tot dan toe enige zichtbare wereld. Het bleek het diepe Verlangen naar de Liefde van God.</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">Ook weer prachtig beschreven door <span id="SPELLING_ERROR_22"><span id="SPELLING_ERROR_22">JWK</span></span>:</span><span style="font-family: 'times new roman';"> </span><br />
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';">Zo komt de Wachtende die weet, dat wij ons herhaaldelijk vergeven aan gestalten van de Tijd, maar dat wij toch niet zijn gehuwd; dat wij als hunkerende vrijgezellen ons "bevestigen" aan deze en aan gene, tot wij uiteindelijk de eeuwige Geliefde vinden, in Wie alle hunkering verstilt' (<span id="SPELLING_ERROR_23"><span id="SPELLING_ERROR_23">JWK</span></span> Inwijding. <span id="SPELLING_ERROR_24"><span id="SPELLING_ERROR_24">blz</span></span>.20 )</span></blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';">Dat wat 'Inwijding' wordt genoemd is eigenlijk niets anders dan het weer terugkeren naar God, naar Huis, zoals in het verhaal van de verloren zoon wordt beschreven. Terwijl in werkelijkheid niets of niemand ooit maar de <span id="SPELLING_ERROR_25"><span id="SPELLING_ERROR_25">Eénheid</span></span> heeft kunnen verlaten. Het is slechts een droom van afscheiding een waangedachte, 'een nietig dwaas idee' zoals <span id="SPELLING_ERROR_26"><span id="SPELLING_ERROR_26">ECIW</span></span> dat noemt. (<span id="SPELLING_ERROR_27"><span id="SPELLING_ERROR_27">ECIW</span></span> T27.VIII.6:2)</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">Hieruit volgt het onvermijdelijk gevolg dat terugkeer voor elke schijnbaar afgedwaalde, afgescheiden <span id="SPELLING_ERROR_28"><span id="SPELLING_ERROR_28">denkgeest</span></span> 'verplicht is', onontkoombaar, zoals in de Inleiding van <span id="SPELLING_ERROR_29"><span id="SPELLING_ERROR_29">ECIW</span></span> staat:<span style="font-family: 'times new roman';"> </span></span><br />
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Dit is een cursus in wonderen. Het is een verplichte cursus. Alleen de tijd waarop je hem doet staat jou vrij. (ECIW. Inl. 1)</span></span></blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';">Verlossing is onvermijdelijk, maar wij moeten zelf de bereidwilligheid tonen het te willen.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">Ook dit kom ik in 'Inwijding' van <span id="SPELLING_ERROR_32"><span id="SPELLING_ERROR_32">JWK</span></span> tegen: </span><span style="font-size: 130%;"><br />
</span><br />
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Op <span id="SPELLING_ERROR_33"><span id="SPELLING_ERROR_33">iederéén</span></span> rust deze blik, en "waar ook maar de kleinste "aanvang" wordt geboren in een <span id="SPELLING_ERROR_34"><span id="SPELLING_ERROR_34">leed-geploegde</span></span>, met <span id="SPELLING_ERROR_35"><span id="SPELLING_ERROR_35">Verlossingszaad</span></span> bezaaide, wordt onmiddellijk handreiking gedaan. (..)</span></span></blockquote>
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"></span><span style="font-family: 'times new roman';">Zelfs de geringste Inzet die wij mensen doen als innerlijk <span id="SPELLING_ERROR_36"><span id="SPELLING_ERROR_36">bereid-zijn</span></span>, niet door ons omschreven of bestemd, in argeloos vertrouwen, wordt ontvangen en beantwoord van omhoog.. (<span id="SPELLING_ERROR_37"><span id="SPELLING_ERROR_37">JWK</span></span> Inwijding <span id="SPELLING_ERROR_38"><span id="SPELLING_ERROR_38">blz</span></span>.20.</span></blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Als dan de keuze is gemaakt en de bereidwilligheid er is, ervaren is dat er een andere manier moet zijn (</span><span id="SPELLING_ERROR_39" style="font-family: 'times new roman';"><span id="SPELLING_ERROR_39">ECIW</span></span><span style="font-family: 'times new roman';">) dan dit lijden, tot inzet voor het heilige bereid (</span><span id="SPELLING_ERROR_40" style="font-family: 'times new roman';"><span id="SPELLING_ERROR_40">JWK</span></span><span style="font-family: 'times new roman';">) dan is een mens aannemelijk als </span><span id="SPELLING_ERROR_41" style="font-family: 'times new roman';"><span id="SPELLING_ERROR_41">Neophiet</span></span><span style="font-family: 'times new roman';">, toegankelijk voor de Meester. (</span><span id="SPELLING_ERROR_42" style="font-family: 'times new roman';"><span id="SPELLING_ERROR_42">JWK</span></span><span style="font-family: 'times new roman';"> Inwijding </span><span id="SPELLING_ERROR_43" style="font-family: 'times new roman';"><span id="SPELLING_ERROR_43">blz</span></span><span style="font-family: 'times new roman';">.21)</span><span style="font-family: 'times new roman';"> </span></span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">en dan:</span> </span><br />
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Dit is de status van de ziel waarover Jezus Christus zich <span id="SPELLING_ERROR_44"><span id="SPELLING_ERROR_44">ontfermt</span></span>, de <span id="SPELLING_ERROR_45"><span id="SPELLING_ERROR_45">zieletoestand</span></span> waarin een mens bereid is de leiding uit handen te geven, niet meer aan een mens of groep van mensen, of een door mensen opgericht instituut, maar aan God.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">Zo klopt een mens zonder het te weten aan de Poort der Inwijding, niet door te hunkeren naar kennis van geestelijke dingen; niet door te streven naar persoonlijke vervolmaking, niet door enige wens te groeien of te stijgen, beter, schoner of machtiger te worden, verwerft een mens toegang tot deze Poort. Maar in ontgoocheling, in vertwijfeling, in onmogelijk verder <span id="SPELLING_ERROR_46"><span id="SPELLING_ERROR_46">kùnnen</span></span> meedoen aan de waanzinnige strijd om zelfbehoud en zelfverheffing, in algehele <span id="SPELLING_ERROR_47"><span id="SPELLING_ERROR_47">opgeving</span></span> van welke <span id="SPELLING_ERROR_48"><span id="SPELLING_ERROR_48">illusie-najaging</span></span> dan ook. Want daardoor alleen laten wij de waanschema's van zelfvervulling los, die ons binden aan eendere bevangenen en bereiken wij de <span id="SPELLING_ERROR_49"><span id="SPELLING_ERROR_49">mogelijkheid</span></span> van het Zoonschap.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">Zo klopt een mens aan zonder het te weten, en de Poort <span id="SPELLING_ERROR_50"><span id="SPELLING_ERROR_50">gaat</span></span> open, zonder dat hij het ziet.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">Want elke Inzet van bereidheid tot het onbekende, niet op zelfvoldoening gerichte, geeft als reflex Oproep. Deze Oproep is het antwoord van omhoog, een uitnodiging om te zijn en te doen. Die Oproep bestaat uit ons dan toegezonden Tijdsgebeuren dat wij niet doorzien.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">In dit Tijdsgebeuren wordt nauwkeurig toegediend, wat dienstig is om los te maken van onze fatale bindingen en in het "staan" te midden van deze doorziene figuur, Gaan wij het Pad. Uit het Gaan resulteert enige vermindering van onze "blindheid' . Uit het Gaan resulteert dus enig Zien. (<span id="SPELLING_ERROR_51"><span id="SPELLING_ERROR_51">JWK</span></span> Inwijding <span id="SPELLING_ERROR_52"><span id="SPELLING_ERROR_52">blz</span></span>. 21/22)</span></span></blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Dan kan het proces van het Pad gaan (<span id="SPELLING_ERROR_53"><span id="SPELLING_ERROR_53">JWK</span></span>) of het volgen van Jezus en of de Heilige Geest, zoals <span id="SPELLING_ERROR_54"><span id="SPELLING_ERROR_54">ECIW</span></span> het merendeels noemt, aanvangen.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">Aan de Hand van Jezus en of de Heilige Geest leren we de blokkades die tegen de Liefde van God zijn opgeworpen herkennen en loslaten, vergeven.</span> <span style="font-family: 'times new roman';">Een meestal onvermijdelijk als pijnlijk ervaren pad, immers lang gekoesterde overtuigingen mogen nu worden losgelaten en vergeven. Totale overgave is geboden in deze woestijngang (<span id="SPELLING_ERROR_55"><span id="SPELLING_ERROR_55">JWK</span></span> Inwijding <span id="SPELLING_ERROR_56"><span id="SPELLING_ERROR_56">blz</span></span>. 23)</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'times new roman';">En de "<span id="SPELLING_ERROR_57"><span id="SPELLING_ERROR_57">Inwijdeling</span></span>" toont alleen bereidheid hij "hoeft niets te doen" integendeel elke bemoeienis of inmenging verstoort en remt het proces alleen maar af en moet als niets anders worden gezien dan de verdediging van de <span id="SPELLING_ERROR_58"><span id="SPELLING_ERROR_58">ego-denkgeest</span></span>. Alertheid is dus geboden en deze <span id="SPELLING_ERROR_59"><span id="SPELLING_ERROR_59">verdedigingen</span></span> moeten worden gezien voor wat ze zijn aan het licht gebracht en ook weer vergeven. Niet geanalyseerd, afgewezen, gekoesterd, maar overgegeven aan Jezus en of de Heilige Geest, Zij die ons voorgaan.</span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">Het analyseren, willen begrijpen, wetenschappelijk benaderen, of er een of andere theologie tegenaan gooien is alleen maar het dralen voor de Poort. Is dralen in tijd en ruimte. De Poort alle aandacht geven en niet het erdoorheen gaan. De Poort zien als doel, door deze nog eens even lekker opfrissen door een nieuw <span id="SPELLING_ERROR_60"><span id="SPELLING_ERROR_60">verfje</span></span> te geven of, op te poetsen tot het koper weer glimt, misschien nieuw hang en sluit werk, extra verstevigen, misschien en klein kijkgaatje erin aanbrengen of een brievenbus, is niets anders dan alleen maar het verbergen van de angst er niet doorheen te willen gaan. </span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';">of zoals <span id="SPELLING_ERROR_61"><span id="SPELLING_ERROR_61">JWK</span></span> het verwoord:</span><span style="font-family: 'times new roman';"> </span></span><br />
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Realisatie in de tijd is het grote obstakel. Toch is ontkenning van tijdswaarden als "obstakel" zelf ook weer een obstakel. De schijnbare wreedheid van tijdswaarden is resultaat van miskenning van tijdswaarden als obstakel. </span></span></blockquote>
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Ons denken tracht het eeuwige te vatten en is daarom zelf beletsel voor nadering en toelating van het eeuwige in de mens. Het uit drang naar zelfbehoud geboren denken is volkomen in de ban van het verleden. Het kan daarom nooit de gids of baanbreker zijn in het nog niet beleefde. (<span id="SPELLING_ERROR_62"><span id="SPELLING_ERROR_62">JWK</span></span> Inwijding <span id="SPELLING_ERROR_63"><span id="SPELLING_ERROR_63">blz</span></span>. 28)</span></span></blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Ik heb de Poort leren zien als Kans, een kans om terug te keren naar Eenheid, naar God. Door de blokkades van de <span id="SPELLING_ERROR_64"><span id="SPELLING_ERROR_64">ego-denkgeest</span></span> te onderkennen, aan het licht te brengen, worden ze kansen om weer terug te herinneren wat ik werkelijk ben: Geest en <span id="SPELLING_ERROR_65"><span id="SPELLING_ERROR_65">één</span></span> in God.</span><span style="font-family: 'times new roman';">Door ze aan Jezus en of de Heilige Geest te geven gaan ze werken als hulpmiddelen, als sleutels die de Poort ontsluiten. Zo wordt elke ervaring een keuze moment, kiezen voor de <span id="SPELLING_ERROR_66"><span id="SPELLING_ERROR_66">ego-denkgeest</span></span> of voor de Heilige Geest <span id="SPELLING_ERROR_67"><span id="SPELLING_ERROR_67">Denkgeest</span></span>.</span><span style="font-family: 'times new roman';">Over het niet zelf doen, maar het Overlaten staat in een van de Logia, die door <span id="SPELLING_ERROR_68"><span id="SPELLING_ERROR_68">Margaretha</span></span> Hofmans werden doorgegeven, en in dit hoofdstuk zijn opgenomen:</span> <span style="font-family: 'times new roman';"> </span></span><br />
<blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">Indien al de schroeven van kwaadaardigheid vaster liggen dan zo oorspronkelijk lijkt, dan behoeft de leerling zich daar niet over te bekommeren, omdat dit het werk is van de Timmermanszoon. En zijn hand is sterk, en vooral onwrikbaar,</span></span></blockquote>
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';">De keuze tussen de <span id="SPELLING_ERROR_70"><span id="SPELLING_ERROR_70">ego-denkgeest</span></span> of de Heilige <span id="SPELLING_ERROR_71"><span id="SPELLING_ERROR_71">Denkgeest</span></span> zal ik wel zelf moeten maken, een keuze gemaakt binnen de specifieke persoonlijke ervaringen. Geen <span id="SPELLING_ERROR_72"><span id="SPELLING_ERROR_72">theoretische</span></span> keuze maar een doorleefde keuze door de persoonlijke ervaring heen. En uiteindelijk de volledige Verzoening aanvaarden voor mijzelf. Dan zal de Poort zich openen en volledig verdwijnen, dan zal blijken dat er geen Poort was en is en zal zijn. Dan vallen begin en einde volledig samen.</span></span><br />
<span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-family: 'times new roman';"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'times new roman';">Annelies Ekeler</span>Annelieshttp://www.blogger.com/profile/11241435107019530180noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-15846901493795381452009-10-10T20:09:00.046-04:002010-11-22T18:24:36.027-05:00Een nieuw begin voor dit blogDe voorganger van dit blog op Xanga groeide tot een punt waar althans alle boeken van Kaiser een inleidende bespreking kregen, en enkele themas in zijn werk wat verder uitgediept werden.<br />
<br />
Veel van die groei gebeurde in een samenspraak met Annelies Ekeler, met wie ik in de loop der jaren een intense samenwerking ontwikkelde, o.a. rond de vertalingen van het werk van Gary Renard in het Nederlands. In deze laatste jaren is ook bij haar een diepgaande liefde voor het werk van Kaiser ontbloeid, en ik voelde het vaak als een belemmering dat zij alleen kon antwoorden op een blog dat ik begon, en niet zelf een nieuw onderwerp kon entameren. Blogger maakt het gemakkelijk om meer dan één schrijver op een blog toe te laten.<br />
<br />
Recentelijk maakte Annelies gewag van enkele ervaringen die zij had, waarbij zich alweer haar bekendheid met het werk van Kaiser aandiende als een belangrijke handrijking in het herkennen van de ware aard van haar ervaringen, en dat gaf mij de concrete aanleiding om nu alles in orde te maken zodat wij gezamelijk verder kunnen bloggen, zonder ons bezorgd te maken over wie voorgaat met het aansnijden van een nieuw onderwerp.<br />
<br />
Inmiddels is het eigenlijk te gek dat wij in Nederland aan de lopende band boeken verkopen van alle mogelijke vreemde knakkers op spiritueel terrein, als ze maar uit het buitenland komen. Boekenplanken vol met spirituele charlatans, en met daar tussendoor zelfs ook enkele waarachtige spirituele leraren, zoals Byron Katie, Jeff Foster, Eckhart Tolle, en een aantal waarachtige leraren van de Cursus, zoals Ken Wapnick, Gary Renard, enz. En nog vele anderen zijn vanzelfsprekend waardevol.<br />
<br />
Johan Willem Kaiser is echter zonder enige twijfel een leraar van wereldformaat, en één die de ware leer van Jezus in een voor zijn tijd geeigende stijl ongeëvenaard tot uitdrukking wist te brengen. Het resultaat loog er niet om, en min of meer zoals Ken Wapnick altijd lachend zegt dat hij altijd weet dat hij goed bezig is als de hele zaal in slaap valt, zo werd ook het werk van Kaiser volledig verwaarloosd, en tijdens zijn leven niet erkend, en raakte het na zijn dood snel in de vergetelheid.<br />
<br />
Na zijn overlijden bleek toch ook dat onder andere de nasleep van de Hofmans-affaire ten paleize, eigenlijk een redelijke waardering van Kaiser's werk kennelijk in de weg stonden, en zijn werk verdween geleidelijk aan merendeels naar de Slegte. Net als met de Cursus, kan zijn taalgebruik ietwat intimiderend lijken, echter naarmate onze eigen eerste hands spirituele ervaring toeneemt, zal die taal steeds minder een belemmering worden, en er een diepgaand herkennen groeien dat hij er één was die ons voorging, en in de moderne tijd ons wist bij te brengen hoe en waar wij ons zoeken dienden te richten om onze eigen relatie met de Meester aller Meesters te vormen.<br />
<br />
Geduld is echter een schone zaak, en Kaiser's werk groeit voor ons, naarmate wij de tijd nemen om het op ons in te laten werken, en er alweer ook zelf in doorgroeien, zodat een innerlijk verstaan, meer nog dan een literair/intellectueel verstaan tot stand komt. De ervaringen die ik ook samen met Annelies gezien heb van anderen die op hun beurt weer dit werk ontdekken, bevestigd voor mij weer het blijvende belang van het werk van deze man. Ik hoop dus zonder meer, dat met deze inauguratie van dit nieuwe platform er ook geleidelijk aan steeds meer een basis zal komen voor een herontdekking van het werk van Kaiser, want hij steekt vaak met kop en schouders uit boven veel van de zogenaamde spirituele literatuur van de 19e en 20e eeuw.<br />
<br />
Hij staat op één lijn met de groten zoals Krishnamurti, en Sri Ramakrishna, en heeft in veel opzichten werkelijke bijdragen geleverd tot een verdieping van ons verstaan van het werk van de groten van de spiritualiteit, van Blavatsky, Steiner, Gurdieff, Prof. Dr. Hermann Beck, Martin Buber, en vele anderen. Kortom, de tijd is rijp voor de herontdekking van een groot spiritueel leraar die in moderne tijd in Nederland werkzaam was, en die waarlijk nog voortdurend zijn relevantie toont in het leven van de mensen wie zijn werk tot steun heeft mogen zijn in de vaak moeizame tijden van de "dark night of the soul."<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-60229093690246838232009-09-07T11:45:00.004-04:002010-11-22T18:25:42.995-05:00Geboorteweeën van de nieuwe mensIn Geboorteweeën is Kaiser aan het woord als natuurmysticus, die in de symboliek van de natuur een weergave ziet van onze hoogste geestelijke verlangens. En dat kan het natuurlijk ook zijn, als wij onze contemplatie laten leiden door de Heilige Geest - dat is voor vele daadwerkelijk ontwaakten in de loop der eeuwen vaak zo geweest. En het is weer Kaiser's specifieke gave om ons te laten zien dat er zovele toegangen zijn die ons allen aan hetzelfde herinneren, indien wij maar de juiste luisterende en ontvankelijke houding hebben. Er zijn vele wegen en de contemplatie van de natuur is er zeker één. In Kaiser's behandeling blijft het een spiritueel en symbolisch proces, en hoewel hij het soms verwoordt op een manier die ietwat verwarrend kan lijken, is het uiteindelijk toch duidelijk dat onze werkelijkheid er een van éénheid is, en dat de vormenwereld waarin wij ons als ego menen te bevinden, een wereld van schijn en illusie is, waar dan het alternatief bestaat om door de Herinnering aan God, als de Verloren Zoon, de terugweg naar Huis te aanvaarden. Kaiser vat dat samen als: "Het is de triomf van het Zijnde over de bijna overweldigende schijn. Het is het vergeten-kunnen van al het bijkomstige omderwille van het indachtig zijn van Het Ene Nodige." (pag. 19)<br />
<br />
Het is toch ook duidelijk dat de ontmoeting met Jezus buiten tijd en ruimte ligt, en dat het "ik" bewustzijn, de individualiteit dus, juist de ontkenning van God is (pag 40 en 41). Jezus zal het in de Cursus later nog krasser zeggen, namelijk dat de wereld gemaakt is als een aanval op God. Kaiser wijst er ook op dat ons ik gerichte denken ons dus niet kan bevrijden uit deze warboel, of zoals hij het zegt: "Het denken kan zichzelf niet 'kennen'." (pag 41). En alweer legt de Cursus even later nog meer nadruk op dit punt door uit te leggen dat de aanklacht (van het ego) wel waterdicht kan zijn, maar niet Goddicht. Met andere woorden, we kunnen onszelf belazeren (zolang als het duurt), maar de Heilige Geest tuint er niet in. We moeten natuurlijk wel om hulp vragen, om juist buiten dat gesloten referentie kader van het ego te komen...<br />
<br />
Dit boek als geheel staat in het teken van de overgang van het Vissen tijdperk naar het Aquarius tijdperk, in de zin van het Platonische jaar van de precessie van de lente equinox. Kaiser zag en beleefde de astrologische symboliek op uiterst diepgaande wijze. Hij ziet de overgang van het ene tijdperk naar het andere als een periode van verschuiving in het menselijke repertoire voor levensverwerkelijking, waarbij juist dat verschuiven van die uitdukking en vormgeving van ons bestaan een intensivering teweegbrengt van de mogelijkheid tot ontwaken. Temidden van die verschuivingen ervaren wij dan dus de geboorteweeën van de nieuwe mens, als uitnodiging om te ontwaken tot ware levensverwerkelijking, terwijl om ons heen de wereld doordrenst om ook in die nieuwe symboliek alles toch weer te reduceren tot meer van hetzelfde, zoals het ego het maar al te graag houdt.<br />
<br />
Zelf zie ik de verschijning van <em>Een Cursus in Wonderen (ECIW)</em> graag in dit verband: een nieuwe, vernieuwde en veel diepgaander presentatie van de leer van Jezus voor deze nieuwe periode. En het feit dat bijvoorbeeld via het werk van Gary Renard de indruk tot ons komt dat het zeker zo'n vijfhonderd jaar gaat duren vóórdat de Cursus meer algemeen goed worden zal, sluit daar ook weer bij aan, want die overgangen zijn een zeer geleidelijke zaak in onze ervaring in de tijd. <br />
<br />
Bij Kaiser lijkt het soms of hij de wereld wel een zeker werkelijkheids karakter toeschrijft en als schepping behandelt, echter op de kritieke momenten zegt/schrijft hij dan toch ook weer dingen waarin een inzicht blijkt over het volledig illusoire karakter van het uitzicht dat ons sterfelijk apparaat hierover koestert (kromzicht). Veel van zijn werk impliceert wel degelijk dat hij het projectie mechanisme van het ego doorziet, en dus de fundamentele psychologische dynamiek onderkent van de droom figuren in onze droom. Ook vinden we hier weer zijn typische behandeling van elementen van het evangelie-verhaal als figuren in onze droom, met de volledige realisatie, geheel in de geest van Freud's droom analyse dat wij zelf alle figuren in onze droom zijn, zoals ook alle spelers in een toneelstuk uit één denkgeest, die van de schrijver, zijn voortgekomen. Zijn inzichten in de symbolische betekenis van die figuren zoals Simeon en Judas, zijn zeer indringend. Zijn behandeling van wat de Cursus de speciale relatie noemt, op pagina 75 is briljant, en zijn term ervoor, "duozelfbehoudsworsteling", is onvergetelijk, omdat het precies de tegenstrijdigheid van zulke relaties tot uitdrukking brengt, dat het een samengaan is ten behoeve van de bevestiging van het valse zelf van ons ego, en dus gedoemd, omdat beide partijen elkaar naar de strot grijpen.<br />
<br />
Uit die betreffende paragraaf is dan ook duidelijk dat hij ziet dat wij in onze ware aard God's schepselen zijn in de éénheid van de schepping en het Zoonschap, en dat het in de afscheiding dus juist onze wil is die zich tegen de Wil van God in wil zetten, en dus bijvoorbeeld onze relaties op die manier gebruikt om de afscheiding van God waar te maken. Hij ziet al die ik gerichte relaties dus als pseudo-gebeuren en substituut voor de ene ware relatie met God. In dat opzicht zit hij dan duidelijk op dezelfde metafysische toer als de Cursus. Dat maakt het mij gewoon weer duidelijk dat het hier hoe dan ook om de leer van Jezus gaat, die Kaiser toch op een uiterst diepgaande wijze kon verstaan en in de geest van de tijd waarin hij leefde tot uitdrukking kon brengen. Wat hij echter niet doet, is de metafysica in détail uit te werken, zoals we dat in de Cursus vinden, terwijl hij er wel over spreektt alsof iedereen het allang begreep. Al met al is Kaiser voor mij eigenlijk net als bv. General Patton een man van de 19e eeuw die in de 20e eeuw leefde, en het is dus soms even wennen aan zijn archaische taalgebruik. Maar doen wij dat, dan zal zijn poëtische kracht ons meeslepen.<br />
<br />
Zijn woordgebruik is vaak fascinerend. Woorden zoals onze "vormverknochtheid" om de keuze van het ego van vorm boven inhoud uit te drukken, alsook ons "kromzicht", een woord dat ook uit en te na aangeeft dat we vanuit ons "ik" betrokken blikveld nooit de werkelijkheid zien. Het heeft misschien niet de bijna klinische helderheid van het gebruik van projectie in de Cursus, maar het laat er geen twijfel over bestaan wat er hier bedoeld wordt.<br />
<br />
Wonderschoon is ook Kaiser's beschrijving op pagina 67:<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">Als God Zijn Aandacht richt in de menselijke sfeer, gaat die Gerichtheid zeker deze sfeer binnen, <em>maar niet als menselijke hoedanigheid</em>. Daarin ligt het geheim va de Overbrugging, die HIJ alleen kan doen geschieden. Wanneer Hij deze Aandacht op een mens richt, dan houdt dat in, dat deze mens in staat is of in staat gesteld wordt, de Overbrugging in zich te laten voltrekken.<br />
<br />
</blockquote><br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">Hoe deze voltrekking zich in de menselijke sfeer tot menselijke waarden richt, is eveneens een geheim, dt alleen te ervaren is door hem in wie het geschiedt en wel zodanig, dat die mens daardoor in staat gesteld wordt de Brug voor eigen gerichtheid te betreden.<br />
<br />
</blockquote><br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">Natuurlijk kan noch deze mens, noch een ander mens <em>dit</em> tot een menselijk begrip herleiden.</blockquote><div dir="ltr">Dit komt overeen met de notie in de Cursus dat de laatste stap altijd door God gedaan moet worden. Aan ons dus de keuze om al of niet Jezus te volgen, waardoor wij in hem kunnen ontwaken, en dus als wedergeboorte in verbinding met hem voor onszelf de verzoening aanvaarden. Daarna kunnen wij dus als Jezus op aarde werkzaam blijven. Dat is dus de levende herinnering van dat het Zoonschap één is. De laatste stap, van de vereniging van de Vader en de Zoon kan door God alleen voltrokken worden. Daarin ligt ook, iets wat Kaiser hier wel impliceert, maar niet expliciet uitwerkt het verschil tussen de leer van Jezus en de leer van de Boeddha. Het Boeddhisme spreekt wel over het ontwaken tot de denkgeest, maar niet over de uiteindelijke hereniging van de Vader en de Zoon. Toch is het opmerkenswaard dat het Boeddhisme als geheel psychologisch veel meer diepgang heeft dan de Christelijke traditie die de betekenis van Jezus als innerlijke leraar nagenoeg geheel ontkende, en zich merendeels alleen met uiterlijkheden en moraliteit bemoeide.</div><div dir="ltr"><br />
</div><div dir="ltr">Het totaal effect van dit boekje van Kaiser, inclusief het van tijd tot tijd moeilijke taalgebruik, sluit toch nauw aan bij wat wij nu uit de Cursus en andere non-dualistische tradities kennen, en is dan ook altijd een eerlijke reflectie van het feit dat deze dingen die spreken van een non-dualistische werkelijkheid, buiten ruimte en tijd, niet in de taal van een dualistische wereld uitgedrukt kunnen worden, anders dan in symbolen. Kaiser's unieke taalgebruik houdt ons daarbij zeker bij de les, zodat wij niet in slaap sukkelen. Hij dwingt ons om bij elke regel op te letten. Het hele boekje is een uitnodiging om die andere weg te kiezen, waarop wij, zoals Een Cursus in Wonderen het zegt, alle waarden, alle zekerheden in twijfel zullen moeten trekken, en ons toewijden aan het verwijderen van die innerlijke obstakels tegen de liefe van God. Onze waarden zijn het die tot nog toe in ons leven het bewustzijn van God als onze Vader en bron hebben buiten gesloten, omdat zij ons gevangen houden in de valse persoonlijkheid die de ontkenning daarvan inhoudt, en die onze hele pseudo-werkelijkheid als onzalig substituut voor de schepping in stand gehouden.</div><div dir="ltr"><br />
</div><div dir="ltr">Kaiser schrijft vaak ook over de schijnbaar meer alledaagse symbolen waarin wij ons thuisvoelen, en waarin de wereld als onze ervaringswerkelijkheid erkend wordt, maar toch wel altijd zo, dat hij tot inzicht en doorzicht uitnodigt. Dit doet mij soms denken aan de episode van Helen Schucman die Jezus vaak gebruikte als haar Higher Shopping Service - dat was een manier waarop zij bij het winkelen aan Jezus hulp kon vragen, en dan vaak sneller vond wat ze nodig had. Dat ging jaren zo door, tot hij haar op een goede dag zei, van we hebben tot nog toe het heel aardig gedaan, maar we kunnen nu beter, enz. </div><div dir="ltr"><br />
</div><div dir="ltr">Bij Kaiser is het zijn enorme reikwijdte, en het feit dat hij met de symboliek van vele tradities vertrouwd is, wat maakt dat hij tot velen kan spreken. Tegelijk is echter de ondergrond van wat hij zegt en waar hij steeds op terug komt, een ongelofelijk gevariëerde, maar toch consistente uitdrukking van de leer van Jezus, verpakt in zijn soms ietwat archaïsche en gedragen taal, die ook in het midden van de twintigste eeuw al niet makkelijk was, maar hij behoort dus gewoon tot de klassieken van de spiritualiteit. Hij is en blijft een Nederlandse spirituele leraar van wereldformaat, wiens werk helaas in de vergetelheid raakte, maar veel van wat hij zei en schreef is nu meer toegankelijk dan vijftig jaar geleden toen het voor het eerst gepubliceerd werd.<br />
<br />
Rogier F. van Vlissingen</div>RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-37888832667557648062009-09-06T11:44:00.002-04:002010-11-22T18:26:30.895-05:00Daadwerkelijk Jezus "volgen"Onder andere in <em>Beleving van het Evangelie,</em> legt J.W. Kaiser er vaak de nadruk op dat het gaat om het daadwerkelijk (na)volgen van Jezus. Hij brengt dat onder andere te berde bij zijn bespreking van het vertalen, dat de kwalificatie van de vertaler natuurlijk niet alleen linguistisch is maar juist ook inhoudelijk gegrondvest moet zijn op het daadwerkelijk zelf volgen van Jezus.<br />
<br />
Thomas Jefferson voelde op zijn klompen aan dat Paulus de leer van Jezus op zijn kop gezet had. In zijn boekje <em>The Life and Morals of Jesus of Nazareth</em>, dat vandaag de dag bekend staat als de "Jefferson Bijbel", trachtte hij terug te vallen op louter en alleen de werkelijke uitspraken van Jezus, met weglating van alle interpolaties, interpretaties, enz., die er later aan toegevoegd werden in een poging om posthuum van Jezus een Christen te maken, in de Paulinistische zin. Desalniettemin kwam bij hem het punt van daadwerkelijk volgen niet uit de verf, omdat zijn eigen, wat hij zelf noemde "materialistische", standpunt er toe leidde dat hij uit Jezus toch weer een moreel leraar destilleerde. <br />
<br />
Het draait er dus om dat Jezus niet een districtskantoor van de ANWB is, en ook geen dominee, of een ander soort moreel leraar, die ons vraagt dat wij hem om richtingsaanwijzingen vragen, met uitschakeling van ons eigen geweten. Het wijzen van de weg aan anderen is niet zijn benadering. De kracht van zijn leer is juist gelegen in het feit dat hij het ons heeft voorgeleefd, dat hij ons voorging, en hij ons vraagt hem in die zin te volgen. En daarmee bedoelt hij dan ook niet na-apen, zoals de imitatie van Christus maar al te vaak werd misverstaan, en het in het vroege Christendom het dus een tijd lang mode werd om je te laten kruisigen om der wille van je geloof. Hij verheldert dit punt op humoristische wijze in de Cursus, bij zijn bespreking van de betekenis van de kruisiging, als volgt:<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">De kruisiging is een extreem voorbeeld, meer niet. Haar waarde ligt, zoals de waarde van elk leermiddel, uitsluitend in het soort leerproces dat ze vergemakkelijkt. Ze kan verkeerd worden begrepen, en dat is ook gebeurd. Dat komt alleen doordat wie angstig is, geneigd is angstig waar te nemen. Ik heb je al gezegd dat jij steeds weer een beroep op mij kunt doen om mijn beslissing te delen en die aldus te versterken. Ik heb je ook gezegd dat de kruisiging de laatste zinloze reis was die het Zoonschap moest maken, en dat ze voor ieder die haar begrijpt bevrijding van angst betekent. Terwijl ik eerder alleen op de opstanding ben ingegaan, werd de bedoeling van de kruisiging, en hoe die in wezen tot de opstanding leidde, niet duidelijk gemaakt. Niettemin heeft ze aan je eigen leven een uitgesproken bijdrage te leveren, en als je daarover zonder angst wilt nadenken, zal dat jou helpen je eigen rol als leraar te begrijpen.<br />
...<br />
Een gewelddaad kan per slot alleen tegen het lichaam worden gericht. Het lijdt weinig twijfel dat het ene lichaam het andere kan aanvallen, en zelfs vernietigen. Maar als vernietiging op zichzef onmogelijk is, kan iets wat vernietigbaar is niet werkelijk zijn. De vernietiging ervan rechtvaardigt dus geen woede. ...<br />
Ik heb volkomen duidelijk gemaakt dat ik ben zoals jij en dat jij bent zoals ik, maar onze fundamentele gelijkheid kan alleen via een gezamelijke beslissing worden gedemonstreerd. Het staat jou vrij, zo je wilt, jezelf waar te nemen alsof je wordt vervolgd. Maar wanneer jij ervoor kiest op die manier te reageren, wil je misschien bedenken dat ik naar het oordeel van de wereld werd vervolgd, en deze beoordeling zelf niet deelde. En omdat ik die niet deelde, heb ik die niet versterkt. ...<br />
Zoals ik al eerder heb gezegd: 'Zoals je onderwijst, zo zul je leren.' Als je reageert alsof je vervolgd wordt, onderwijs je vervolging. Zo'n les moet een Zoon van God niet wensen te onderwijzen, wil hij zijn eigen verlossing verwezenlijken. Onderwijs liever je eigen volmaakte onschendbaarheid, wat de waarheid in jou is, en besef dat die niet belaagd <em>kan</em> worden. Probeer die niet zelf te beschermen, of anders geloof jij dat ze wel kan worden belaagd. Van jou wordt niet gevraagd je te laten kruisigen; dat was een deel van míjn bijdrage aan het onderricht. Van jou wordt alleen gevraagd mijn voorbeeld te volgen wanneer je geconfronteerd wordt met veel minder extreme verleidingen om verkeerd waar te neman, en ze niet te accepteren als valse rechtvaardiging voor woede. (ECIW:T6.I.2; 4:1-4; 5:1-4; 6:1-7)</blockquote><div dir="ltr">Kaiser maakt zo vaak duidelijk dat ons probleem steeds is het valse houvast zoeken in de vorm, wat typisch is voor het ego. De geboorte van het vertrouwen in het Leven, en de Leiding van de Heilige Geest is dus gelegen in het opgeven van dat valse vertrouwen, en in plaats daarvan ons voorbeeld te nemen in het restloze vertrouwen dat Jezus ons toonde in de kruisiging. Het extreme voorbeeld van Jezus was dus dat zelfs als zijn lichaam vernietigd werd, het er toch niet toe deed, want dat is niet wie hij is, en daarom zegt hij ook zelfs in de teksten die in de Bijbel bewaard zijn gebleven, dat hij te allen tijde bij ons zal zijn als wij hem daarom vragen. En natuurlijk ervaren wij het altijd als verlies en leed in onze emotionele gehechtheid, echter de opstanding is gelegen in de realisatie dat het in werkelijkheid een verlossing, een bevrijding was, waardoor wij kunnen beginnen te ontwaken tot enig geestelijk leven. Dat is het daadwerkelijke volgen van Jezus: ons vertrouwen te stellen in het voorbeeld dat hij ons voorleefde, niet in de vorm, maar in de geest. Zo kan hij ons leiden naar zijn Koninkrijk dat niet van deze wereld is.</div><div dir="ltr">In de Nederlandse editie van de Cursus is een betrekkelijk belangrijk woord in dit verband helaas soms onduidelijk vertaald. Het is het engelse "lead the way" wat "voorgaan" betekent. Jezus, of de Heilige Geest gaat ons voor, en wij volgen. Dat is het programma. Hij is dus niet een wegwijzer die anderen vertelt wat te doen, zonder het zelf te doen. Zijn ware autoriteit is gelegen in het feit dat hij gedemonstreerd heeft dat die overgang naar het leven van de geest daadwerkelijk een practische mogelijkheid is, indien wij hem "volgen." "Voorgaan" en "volgen" zijn dus de ideeën waar het om gaat. Hier volgen de plaatsen waar het in het Nederlands helaas verminkt is:</div><br />
<div dir="ltr">W73.10:6 voorgaan (correct)<br />
W74.10:6 voorgaan (correct)<br />
W155:passim (inclusief titel) er staat "de weg wijzen," en dat zou moeten zijn "voorgaan" dus de titel zou moeten zijn: "Ik doe een stap terug en laat Hem voorgaan." Alweer, het is essentieel dit te begrijpen in de zin van "voorgaan" en "volgen" en dat ligt ook aan de ontwikkeling van het vertrouwen ten grondslag.<br />
W173 idem<br />
H23.7:2 "de weg te wijzen", m.i. moet dit zijn "... om hen die een andere taal spreken voor te gaan en een beroep te doen op andere symbolen."<br />
W288:1 "de gedachte die mij naar u leidt..." (correct)<br />
W.hV.2:6 .. omdat zijn vader hem voorgaat.<br />
T24.... en toch loopt hij naast je en voor je uit, en gaat je voor op de weg die Hij moet gaan om Zijn compleetheid te vinden. (er staat nu "wijst de weg")<br />
VvT5.3:2 Hij ging jou voor (correct)<br />
H23.5:1 Moet zijn: "Jezus is ons voorgegaan." (En niet: "heeft de weg gewezen.")</div><div dir="ltr">Zo is dus Kaiser's "daadwerkelijk volgen" geheel in dezelfde geest bedoeld als de aanmaning in de Cursus dat "dit een hele praktische cursus is." (T8.IX.8:1) alsook: "laat theologie je niet ophouden " (VvT.in.4:4)<br />
<br />
Rogier F. van Vlissingen</div>RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-22088346187910710022009-09-05T11:40:00.002-04:002010-11-22T18:27:55.002-05:00De enige keuzeDe Cursus herinnert mij er steeds aan dat er maar één keuze te maken valt, namelijk de keuze tussen het ego (de afscheidings gedachte, of de Heilige Geest (Jezus). Hebben wij eenmaal de keuze gemaakt voor de gedachte van de afscheiding, en het ego-systeem, dan staan wij op het slagveld, en is alles moord en doodslag, we zijn dan volledig in slaap en blindelings verwikkeld in overmachtige gebeurtenissen, want de wereld (buiten ons) en 'ons leven' zijn nu iets willekeurigs en bedreigends dat ons overkomt. <br />
<br />
Dit is de keuze voor de kruisiging, of zoals Kaiser het noemt Kruiswerking. Dat wil zeggen, het is die vorm van leven waarin wij denken dat het leven ons overkomt, als overrompelend gebeuren, waarin wij dan als individu trachten <em>coûte que</em> <em>coûte</em> stand te houden, in ontkenning van het feit dat de uitkomst onherroepelijk de dood is. Want wij maakten dus op die manier de keuze voor de moord van Christus, voor de dood, want immers het idee van een individueel bestaan - Kaiser spreek van drijvende eilanden - is an und für sich de ontkenning van de eenheid van de schepping van het zoonschap, en heeft nooit een andere afloop dan de dood in één of andere vorm. En onze identificatie als individu, verschillend van alle anderen, brengt dus terstond het knagende gevoel met zich mee dat God het niet veel goeds met ons voorheeft, omdat wij zijn Zoon vermoord hebben (en eigenlijk Hem dus), en zo raken wij in de ego-cyclus van zonde, schuld en angst, waarvan de angst voor God de grootste is. En daar het ego-systeem die keuze voor de afscheiding continue moet bevestigen om zichzelf in stand te houden, geraken wij dus in die schijnbaar machteloze positie van kennelijk niets anders te kunnen dan steeds maar in het belang van dat vermeende zelfbehoud, en dus de afscheiding te handelen.<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">Jij die gelooft dat God angst is, hebt slechts één enkele substitutie gepleegd. Die heeft vele vormen aangenomen, want het was de vervanging van waarheid door illusie, van heelheid door fragmentatie. Ze is zo versplinterd geraakt en onderverdeeld, dat het nu vrijwel onmogelijk is te zien dat ze ooit één was, en nog steeds is wat ze was. Die ene dwaling, die waarheid aan illusie, oneindigheid aan tijd, en leven aan dood heeft verleend, was het enige wat je ooit hebt gedaan. Heel je wereld rust hierop. Alles wat je ziet is er een weerspiegeling van, en elke speciale relatie die je ooit hebt gevormd maakt er deel van uit. (ECIW:T18.I.4, met kleine wijzigingen van mijn hand.)</blockquote> en ook:<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">Het is alleszins redelijk te vragen hoe de denkgeest ooit het ego heeft kunnen maken. Het is in feite de beste vraag die je stellen kunt. Het heeft echter geen zin om een antwoord te geven aan de hand van het verleden, omdat het verleden er niet toe doet, en de geschiedenis niet zou bestaan als deze zelfde fouten niet in het heden werden heraald. Absract denken is van toepassing op kennis, omdat kennis volkomen onpersoonlijk is en voorbeelden onbelangrijk zijn om haar te begrijpen. Waarneming is echter altijd specifiek en daarom heel concreet. <br />
Iedereen maakt voor zichzelf een ego of zelf, dat vanwege zijn instabiliteit aan enorme wisselingen onderhevig is. Ieder maakt bovendien voor ieder ander die hij ziet een ego dat al even wisselvallig is. De interactie daarvan is een proces dat beide verandert, omdat ze niet door of met de Onveranderlijke werden gemaakt. Het is van belang te beseffen dat deze verandering even gemakkelijk kan en zal optreden wanneer de interactie in de denkgeest plaats vindt als wanneer ze gepaard gaat met fysieke nabijheid. Over een ander ego denken heeft evenveel effect op het veranderen van relatieve waarneming als fysieke interactie. Een beter voorbeeld dat het ego slechts een denkbeeld is en geen feit, kan er niet bestaan. (ECIW:T4.II.1-2)</blockquote><div dir="ltr">Kortom letterlijk alles in 'ons leven' vloeit voort uit de keuze om een ego te zijn, en dus 'een leven' te hebben, in plaats van het leven dat God ons geschonken heeft. Als gevolg van die keuze staan wij onmiddelijk op het slagveld, en in een staat van oorlog met alle andere ego's, en wij worden overrompeld door de gebeurtenissen, zonder enig bewustzijn dat die alleen maar het logisch voortvloeisel zijn uit de keuze om ons met een ego te identificeren. Hier is hoe Kaiser het verwoordt op pagina 6 van <em>Geboorteweeën van de nieuwe mens</em>, waar hij spreekt over wereldse deskundigen die altijd veel dingen weten, (maar nooit het geheel), als volgt:</div><blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;"><div dir="ltr">Vandaar dan ook, dat de deskundigen altijd frappant "koning" zijn van een begrensd gebied, zich in hun koningschap altijd bedreigd moeten voelen door het koningschap van anderen, en dus vroeg of laat slaags raken met die andere "koningen". Daarbij doen dan hele horden van vazallen (would-be koningen) mee aan een min of meer georganiseerde strijd. Het kenmerkende van deze (als van alle andere) strijd is: dat geen der partijen boven die strijd staat; dat geen der partijen in waarheid de strijd als middel gebruikt, maar dat de strijd hun overkomt. Noch begin, noch verloop, noch resultaat van de strijd zijn in de hand der strijdenden. Dit werpt en passant een eigenaardig licht op oorlog en oorlogsvoorbereiding, op diplomatie en politiek. (J.W. Kaiser, <em>De geboorteweeën van de nieuwe mens</em>, pag., 6). </div></blockquote>Kortom, wat deze passage overduidelijk weergeeft, is het feit dat als we geheel in onze rol opgaan dat we dus vergeten dat we nog een denkgeest zijn, en het leven overkomt ons nu. Dat plaatst ons dan in een versie van de meest geliefde rol van het ego, de slachtoffer rol, en de enige uitweg is en blijft om ons boven het slagveld te verheffen, en bij Jezus of de Heilige Geest te rade gaan om het alles ànders te gaan zien, en dan dus te leren handelen vanuit die leiding. Door zo, met Jezus, te leren toeschouwer te worden van ons eigen drama, worden wij dus vrijer van de identificatie met onze ego rol, en bevrijden wij onszelf en onze broeders van de anders onvermijdelijke gevolgen van de keuze voor het ego.<br />
<br />
Deze andere keuze betekent dus ook meteen dat wij ons van onze zelfgekozen "rol" losmaken, en ons niet hoeven te verdedigen, zoals Kaiser zo levendig beschrijft in bovenstaande passage. Want de waarheid behoeft geen verdediging, zoals Jezus ons ook voorleefde. De waarheid is wat hij is, onafhankelijk van wat voor menselijke "deskundigheid" die altijd van beperkte aard is. En als wij dus ophouden, aan de hand van Jezus, die eigen rol centraal te stellen, dan kunnen wij ook leren leven in dienst van die waarheid. Dat is het wakker worden uit de droom, wat wij maar moeizaam doen en eigenlijk niet willen, omdat het ons zekerheid lijkt te ontnemen. Totdat het ons eigenlijk daagt dat juist die beperkte zekerheden onze eigen gevangenis zijn, en de tyrannie van het ego bestendigen, en dan zijn wij misschien bereid om de toegestoken hand te grijpen en hem te volgen naar waarheid en vrijheid.<br />
<br />
Kiezen wij weer voor de ego-rol, dan zijn wij terstond weer diep in slaap en opgenomen in de verwikkelingen op het slagveld, en slachtoffer van de ontwikkelingen aldaar, die ons 'overkomen' en die wij op geen enkele wijze in de hand hebben.<br />
<br />
Rogier F. van VlissingenRogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5047009038723611733.post-41199749991911767832009-09-01T11:27:00.006-04:002009-10-10T11:30:36.517-04:00Goed Kaiseriaans: duo-zelfbehoudsworstelingEen van de dingen die je op zullen vallen bij het lezen van Kaiser, is dat zijn taalgebruik fenomenaal is, het is vaak geschreven poëzie, bij tijden wonderschoon, bij tijden bijna onverteerbaar. Als je het echter lang genoeg volhoudt, dan komt er een tijd dat zijn onimiteerbare stijl je bij blijft, als iets geheel unieks, een zeer doordringende uitdrukkingswijze, die je steeds dwingt om na te denken over veel dat je al lang voor vanzelfsprekend versleet. En het ogenblik zal komen dat je er dankbaar voor bent dat het je gewoon niet meer loslaat.<br />
Op pagina 75 van <em>De geboorteweeën van de nieuwe mens</em>, staat er weer zo'n uitdrukking: duo-zelfbehoudsworsteling. Hier is de alinea:<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">Herstel van <em>het innerlijk weten</em>, dat een mens niet een van het moederlijf losgeknipte verlatene is, een wegdrijvend eilandje van leven op een harteloze, zinloze zee van dode en levende krachten, waarin hij hoogstens wat troost vindt door aansluiting bij een soortgelijk gedupeerd wezentje, waarmee hij dan een duo-zelfbehouds worsteling aanvangt, gezin geheten.<br />
</blockquote>Dit is een ongehoord diep stukje tekst. Je zou er een boek over kunnen schrijven, want het behelst in één klap het besef dat de werkelijkheid van wie wij zijn niet de afscheiding van God is, maar de total éénheid, die voor ons onvoorstelbaar en onbegrijpelijk lijkt zolang wij ons met de tijd-ruimtelijke wereld identificeren. Tegelijk toont het ook aan hoezeer datgene wat de cursus speciale relaties noemt, geheel tot doel hebben de zelfbevestiging van het ego, als afgescheiden zelf, zodat de ander dus alleen dient om onze zogeheten zelfstandigheid te bevestigen. Als wij eenmaal tot ons door laten dringen dat dat zo is, dan hoeven wij ons ook niet meer te verbazen dat communicatie op dat vlak in feite juist altijd onmogelijk is en blijft. De Cursus zegt hierover o.a. het volgende:<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">De Heilige Geest kan niet door middel van angst onderwijzen. En hoe kan Hij met jou communiceren zolang jij gelooft dat communiceren betekent jezelf eenzaam te maken? Het is ongetwijfeld krankzinnig te geloven dat je door te communiceren in de steek zult worden gelaten. En toch geloven velen dat. Zij denken immers dat hun denkgeest privé moet blijven, of dat ze die anders zullen verliezen, maar dat als hun lichamen samen zijn, ze hun geest voor zichzelf houden. De vereniging van lichamen wordt zo de manier waarop ze de scheiding der denkgeesten in stand willen houden. Want lichamen kunnen niet vergeven. Ze kunnen slechts doen waartoe de geest opdracht geeft. (ECIW:T15.VII.11)<br />
</blockquote>Deze aanhaling bevat dus een perfecte parallel-definitie van Kaiser's "duo-zelfbehoudsworsteling". Het is gebaseerd op het illusoire zelfbehoud, en is dus het behoud van die eigen identiteit, die gegrondvest is in de "afscheiding der denkgeesten". En deze relatie van lichamen, de speciale relatie, zoals dat in de Cursus heet, is dus juist vanuit het tijdruimtelijke "ik" bewustzijn van het ego, dat zich geheel en al met het lichaam identificeert als de ideale uitdrukking van de afscheidingsgedachte, een middel om die illusie van "onafhankelijkheid" en "zelfstandigheid" zeker te stellen, zij het met de innerlijke contradictie dat wij onszelf dus van een ander buiten onszelf afhankelijk maken in een contradictoire poging om die zelfstandigheid hard te maken. Zo vervangen wij bijvoorbeeld de afhankelijkheid van onze ouders, die altijd (net als alle afhankelijkheid), bewust of onbewust, tot haat leidt, tzt. met de afhankelijkheid van een levensparter, totdat die dan ook weer tot een zekere haat leidt, en dan kunnen wij gaan scheiden, en opnieuw een relatie aangaan met hetzelfde contradictoire doel, en vaak met een parter met wie wij dezelde patronen blijven herhalen, tot het op goede dag misschien vagelijk tot ons doordringt dat niet onze partner het probleem is, maar onze eigen partner-keuze, en dus de ego-doelstelling van zelfbehoud, die het verhaal van ons leven "echt" wil maken, zonder er verantwoordelijkheid voor te willen nemen. <br />
Uiteindelijk zullen wij dus misschien ooit het voldoende zat zijn dat wij ons gaan afvragen of er geen andere mogelijkheid is om met onze naasten (en dus met onszelf) om te gaan. Zo komen wij dan tot de kentering, waarin wij mogelijkerwijs eindelijk de Hulp van Jezus of de Heilige Geest konden vragen, om zo, vanuit die Ware of Heilige Relatie anders in de relaties tot onze naasten te komen te staan, namelijk vanuit het dan groeiend besef dat er maar één ware afhankelijkheid is, en dat is die van God, als een kind (zoon) van zijn Vader. In de handen van de Leiding van de Heilige Geest kunnen dan al onze relaties dienen tot de genezing van die heelheid die alles te boven gaat. Hier is wat de Cursus daarover te zeggen heeft:<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">De Heilige Geest, in Zijn wijsheid altijd even praktisch, aanvaardt jouw dromen en gebruikt die als middel tot ontwaken. Jij zou ze hebben gebruikt om te blijven slapen. Ik heb al eerder gezegd dat de eerste verandering voordat je dromen verdwijnen, erin bestaat dat jouw angstdromen in gelukkige dromen worden omgezet. Dat is het werk van de Heilige Geest in de speciale relatie. Hij maakt ze niet kapot, en rukt ze evenmin van je weg. Maar Hij maakt er wel op een andere manier gebruik van, als hulpmiddel om Zijn bedoeling tot werkelijkheid te maken voor jou. De speciale relatie zal blijven, niet als bron van pijn en schuld, maar als bron van vreugde en vrijheid. Ze zal er niet voor jou alleen zijn, want daarin lag juist haar ellende. Zoals haar onheiligheid haar afgezonderd hield, zo zal haar heiligheid een aanbod worden aan iedereen. (ECIW:T18.II.6)<br />
</blockquote>RogierFvVhttp://www.blogger.com/profile/06620302882101332152noreply@blogger.com0