Ontwaken in Liefde, door Margot Krikhaar

Zomaar ineens een nieuw boek, een nieuwe auteur, en een nieuwe uitgever op het Nederlandse toneel... InnerPeace Publications, met het boek Ontwaken in liefde, de veelbelovende eersteling van Margot Krikhaar. Het kan niet op. En dat is natuurlijk ook de boodschap van het boek. God's liefde kan niet op, wij zijn alleen soms wat langzaam met het ontvangen ervan, omdat onze orientatie in deze wereld van God afgewend is, maar gelukkig is er een leraar die ons de weg terug wil wijzen.

Leren luisteren is nog wat anders, en het beste wat wij voor onszelf kunnen doen is niet onze weerstand te onderschatten, en in tegendeel steeds beter en dieper te gaan begrijpen hoe waanzinnig diep die weerstand zit, en waarom, namelijk omdat onze vermeende identiteit - het valse ik van onze sterfelijke persoonlijkheid - ervan afhankelijk is. Een fenomeen als de Cursus (Een cursus in wonderen), is er om ons te helpen die eerlijkheid te herwinnen, en tegelijk om te leren in onszelf en anderen die afkeer van God te gaan vergeven, als wij eenmaal eerlijk kunnen zien waarom wij God niet liefhebben. Dus de enige manier om ons tot God te keren is om ons af te keren van de afkeer die ons eigen lijkt, en dat gaat gepaard met een vaak moeizame weg, omdat het ego eenmaal op zelf-bevestiging, zelf-handhaving, en verdediging is gericht, en de alomvattende liefde van God alweer niet gelegen komt.

We kunnen dus ook niet ver komen in spirituele groei zolang we onszelf wijs blijven maken hoe vreselijk spiritueel we eigenlijk wel zijn. Dat blijken allemaal nog meer geraffineerde deklagen en verdedigings mechanismen van het ego te zijn. De enige weg uit dit doolhof der zinnen, waarvan wij denken dat het ons leven zin geeft, is het licht te volgen dat in de Westerse traditie als Jezus wordt benoemd. Maar wat betekent het om hem te volgen? En hoe kunnen wij hem kennen buiten de diverse verhalen, en vaak hopeloos verminkte tradities?

Margot Krikhaar beschrijft heel duidelijk haar eigen relatie tot Jezus, van heel vroeg af aan, en hoe die zich op een goed moment werkelijk begon te ontwikkelen nadat zij Een cursus in wonderen als handleiding had ontdekt. In dit uiterst indringende en persoonlijke boek deelt zij met ons haar ervaringen met het daadwerkelijk leren volgen van die Innerlijke Leraar die in de Cursus vertegenwoordigd is, maar die wij kunnen herkennen omdat wij hem eigenlijk altijd al kenden. Al met al heeft dat niets met theologie, maar alles met innerlijke eerlijkheid te maken, een eerlijkheid die geboren wordt uit eigen ervaring, met bereidheid om onze eigen oordelen in te ruilen voor de zijne. En zijn oordeel is nooit een veroordeling maar altijd vergeving, mildheid, en zachtheid, waardoor wij uiteindelijk het vertrouwen gewinnen om ons meer en meer aan die leiding toe te vertrouwen terwijl ons egootje maar blijft schreeuwen dat er zo niets van ons terecht zal komen.

Steeds schriller wordt die stem van die boze stiefmoeder die haar macht moet verliezen, omdat haar alle legitimiteit ontbreekt. Voor Margot lost het zich uiteindelijk op in een zwerm van mestvliegen die nergens meer terecht kunnen, en nog als flarden van gedachten een poosje rondzoemen terwijl innerlijk de keuze al gemaakt is. Haar verhaal is een pad tot ons Zelf, een pad naar huis, dat een ieder anders zal beleven, en hoewel ons individuele verhaal dus anders zal lopen in de vorm is het uiterst behulpzaam als iemand dit soort directe ervaringen met ons deelt.

In de context van de wederwaardigheden van de Cursus betekent dit boek ook eigenlijk dat de Cursus eindelijk in Nederland is aangekomen. Interessant genoeg gebeurt dit juist in het jaar van het overlijden van de oorspronkelijke uitgeefster van de Cursus in het Nederlands, Nicole de Haas. Ook daar zat weer een heel verhaal aan vast, want de Cursus veroorzaakte bij Ankh-Hermes ook wel enige deining, al was het alleen maar omdat hij binnen de korste keren na zijn verschijnen een omzet van een miljoen haalde, terwijl het tijdens de lange en moeizame voorbereiding nog wel eens een hachelijke zaak had geleken. Nu er dus een werkelijke inhoudelijke introductie tot de Cursus van Nederlandse bodem is, signaleert dat toch wel een nieuwe faze waarin de daadwerkelijke practijk waarop de Cursus gericht is meer aan de orde gaat komen.

Rogier F. van Vlissingen